Urodził się w Wellington jako syn Jocelyn Yvonne (z domu Wemyss) i Johna Alexandra Crowe’a[2]. Jego rodzice pracowali na planie filmowym; ojciec był kurierem i kierownikiem hotelu, a matka zajmowała się cateringiem[2]. Jego dziadek ze strony matki, Stan Wemyss, był operatorem filmowym[3]. Od czwartego roku życia wychował się w Sydney, gdzie uczęszczał do Vaucluse Public School i Sydney Boys High School[4]. W 1978 rodzina Crowe’a powróciła do Nowej Zelandii i osiedliła się w Auckland.
W wieku 21 lat osiedlił się do Sydney w celu rozwoju kariery aktorskiej. Twierdzi, że dwukrotnie odmówiono mu obywatelstwa australijskiego[5].
Początki kariery
Kiedy miał osiem lat, pojawił się jako sierota w serialu Nine NetworkSpyforce (1972) z Jackiem Thompsonem. Jako 13-latek wystąpił gościnnie w operze mydlanej Młodzi lekarze (The Young Doctors). W wieku 18 lat pojawił się w filmie promocyjnym A Very Special Person... (1982) promującym kurs teologii/służby w Avondale College, dostawcy szkolnictwa wyższego Adwentystów Dnia Siódmego w Nowej Południowej Walii w Australii. W 1984 zarządzał klubem muzycznym w Auckland o nazwie „The Venue”.
W latach 80. zaczął z powodzeniem występować na scenie w musicalach: Grease (1983)[6] w New Independent Theatre, The Rocky Horror Show (1986-1988)[6] jako dr Frank N. Furter i Bad Boy Johnny and the Prophets of DoomDaniela Abineriego (1989) w roli tytułowej[7]. Pojawił się jako Kenny Larkin w czterech odcinkach opery mydlanej Sąsiedzi (1987). Za rolę Johhny’ego w melodramacie Rywal (The Crossing, 1990) był nominowany do nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego[8], którą został uhonorowany za postać Andy’ego w melodramacie Dowód (Proof, 1991) z Hugo Weavingiem.
Uznanie przyniosła mu rola neonazisty Hando, charyzmatycznego przywódcy skinheadów z Melbourne w kontrowersyjnym dramacie kryminalnym Geoffreya WrightaRomper Stomper (1992)[9], za którą odebrał nagrodę Australian Film Institute, nagrodę koła krytyków filmowych Australii i nagrodę na festiwalu filmowym w Seattle. Zyskał międzynarodowy rozgłos dzięki roli homoseksualnego Jeffa Mitchella w komediodramacie Tacy jak my (The Sum of Us, 1994) u boku Jacka Thompsona.
W 2001 Amerykańska Akademia Filmowa uhonorowała go statuetką dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za kreację rzymskiego generała Maximusa Decimusa Meridiusa, który zostaje tytułowym gladiatorem, w epickim filmie historycznym Ridleya ScottaGladiator (2000). Za wcielenie się w cierpiącego na schizofrenię matematyka noblistę Johna Forbesa Nasha Jr. w dramacie biograficznym Rona HowardaPiękny umysł (A Beautiful Mind, 2001) zdobył Złoty Glob, nagrodę Stowarzyszenia Zagranicznych Dziennikarzy w Hollywood, Stowarzyszenia Krytyków Filmowych, Związku Aktorów Filmowych i nagrodę BAFTA oraz trzecią w karierze nominację do Oskara.
Ridley Scott zaangażował go do roli Robina Longstride’a w amerykańsko-brytyjskim kostiumowym dramacie przygodowym Robin Hood (2010), za którą był nominowany do Teen Choice Awards 2010 dla najlepszego aktora w filmie akcji. W musicalu Toma HooperaLes Misérables (Les Misérables, 2012) jako inspektor Javert wykonał kilka piosenek, w tym „Look Down”, „The Runaway Cart”, „Fantine’s Arrest”, „The Confrontation”, „Stars”, „Javert’s Intervention” i „Javert’s Suicide”. W filmie Darrena Aronofsky’egoNoe: Wybrany przez Boga (Noah: Chosen by God, 2014) wcielił się w biblijną postać Noego.
Od wczesnych lat interesował się muzyką. Na początku lat 80., pod kierunkiem swojego dobrego przyjaciela Toma Sharplina, rozpoczął karierę jako muzyk, występując pod pseudonimem Russ Le Roq. Wydał kilka singli na nowozelandzkim rynku muzycznym, m.in. „I Just Wanna Be Like Marlon Brando”, „Pier 13” i „Shattered Glass”[11], ale żaden z nich nie trafił na listy przebojów. Przez dłuższy czas nie chciał rozwijać kariery aktorskiej, marząc o byciu muzykiem. W 1992 wspólnie z Billym-Deanem Cochranem, z którym grał razem muzykę, odkąd byli nastolatkami w Nowej Zelandii (w tym w zespole o nazwie Roman Antix), założył zespół 30 Odd Foot Of Grunts (TOFOG)[12], którego został gitarzystą i wokalistą. Wraz z zespołem m.in. wystąpił w talk show The Tonight Show with Jay Leno (1992), wydał trzy albumy studyjne: Gaslight (1998), Bastard Life or Clarity (2001) i Other Ways of Speaking (2003)[13] oraz napisał piosenkę o Jodie Foster „Other Ways of Speaking” (2003).
Podczas kręcenia dramatu biograficznego Człowiek ringu (Cinderella Man, 2005) w Toronto spotkał Alana Doyle’a, wokalistę Great Big Sea. Oboje skomponowali razem kilka piosenek, pracując w Toronto i Australii, a Doyle został producentem solowego debiutanckiego albumu Crowe’a pt. My Hand, My Heart (2005)[14].
Życie prywatne
Od listopada 1999 do stycznia 2001 romansował z Meg Ryan, którą poznał na planie filmu Dowód życia (Proof of Life)[15]. 7 kwietnia 2003 ożenił się z Danielą Spencer, z którą ma dwóch synów: Charlesa (ur. 2003) i Tennysona (ur. 2006)[16]. 10 kwietnia 2018 się rozwiedli[15]. Od grudnia 2012 do lutego 2013 spotykał się z Ditą von Teese[15].
.jpg)
