1845ean, Bartzelona-Mataró penintsulako lehendabiziko burdinbide eraiki baino lehen, Isabel II.ak Madril eta Bidasoarainoko burdinbidea Bilbon barrena egin eta ustiatzeko esleipena emana zien bizkaitarrei.[1]Bizkaitarrek Alexander Ross ingeniari ingeles aitzindari eta ospetsua kontratatu zuten horretarako, baina eragozpen politiko eta ekonomikoek plana zapuztu zuten. 1856anCrédito Mobiliariok hartu zuen egitasmoa aurrera ateratzeko ardura, baina haien esleipena Ebron bukatzen zen, gainerakoan ez baitzen zehaztu ere egiten burdinbideak jarraitu beharreko norabidea.[2]
Orduan, bizkaitarrek indarra egin zuten Bidasoara heldu beharreko trena Bilbotik pasa zedin eta, gero, kostaldetik, Irungo mugaraino. Aldiz, Hego Euskal Herriko lurralde guztiek eta Errioxak beren aldera erakarri nahi zuten egitasmoa. Iruindarrek, zehazki, Iruñeraino heldu eta, hortik, burdinbideak Aldude zeharkatzea nahi zuten. Gipuzkoan, eta Euskal Herrian oro har bezala, bestalde, industrializazioaren atzerapenak, inbertsioen premiak eta arazo politikoek atzeratu egin zuten burdinbidearen ezarpena, baina Foru Aldundia goiz konturatu zen Gipuzkoaren etorkizunerako egitasmoak bazuela garrantzia.[3]
Batzordeak aukera aprobetxatu du eta kontzesioa erreklamatzeko asmoa agertu du, Miranda Ebro zeharkatzen duen trazadura bat aukeratuz. Finantzaketaren gaia egiteke dago. 100 milioi erreal aurreratu dira, lanei ekin ahal izateko. Gaineran, 1857anBanco de Bilbao sortu zen eta urte horretako martxoan Tuteratik Bilborako Trenbide Konpainia eratu zen eta Pablo de Epalza izendatu zuen presidente. Aldi berean, finantzaketarako herri-harpidetza bat antolatu zen, arrakasta handia izan zuena.[8]
Ustiapena hasten da eta oso denbora gutxian konpainiak arazoren bat edo beste pairatzen du. Konpainiaren kapitala 137 milioi errealekoa zen bitartean, gastuak 281 milioitik gorakoak ziren, eta, ondorioz, lehen urtetik, egoera ez zen oso jasangarria. Trafikoaren aurreikuspenak ere ez ziren bete, batez ere salgaien trafikoari dagokionez. Orduko Bilboko Portua, ia garatu gabea, ez zen Abandotik oso gertu geratzen, tope geltokia, eta, beraz, karga haustea beharrezkoa zen. Bestalde, trazadura ez zen oso iradokitzailea. Bihurgune asko oso estuak ziren, eta Urduñako arrapalak, besteak beste, tren-makinak proban jartzen zituen igoera bakoitzean. Miranda Ebrotik, eta ez Gasteiztik, egindako ibilbidea konpainiak Norteko konpainiarekiko zuen independentziari eusteko pentsatuta zegoen, eta BilboFrantziarekiko ibilbideetatik urrundu zuen, trenek burdinbidea erabiltzea zailduz, batez ere merkantzienak.[11]
1864an, burdinbidea inauguratu eta urtebetera, "Euskal-Y-aren bigarren adarrari" buruz hitz egiten hasi zen. Hasierako proiektuan, Bilborekin lotuko zuen burdinbidea Bilbo eta Zornotza artekoa izango zen, eta gero bitan banatuko zen: adar bat Gasteizera joango zen, eta bestea Donostiara. "Euskal-Y" primitibo hau ez da egin, eta Bilbo gainerako euskal hiriburuetara konektatzea ahalbidetuko luke. Eta hegoalderako lotura Miranda Ebrotik egin zenez, eta ez Gasteiztik, bizkaitarrek Donostiarako bidea eraikitzea eskatzen zuten. Orduan sortu zen Bizkaiko trenbide zentralaren konpainia, BilbotikDurangorako zabalera luzeko burdinbide bat eraikitzeko asmoz. Sustatzaileak ados jarri dira Tuteratik Bilborako burdinbidearen zuzendaritzarekin, Abandoko geltokia eta trenak partekatzeko. Beste ekimen batzuk, hala nola Santander-Bilbao-Zumarraga burdinbidea, hau ere zabalera luzekoa, argia ikusten hasi dira, nahiz eta horietako bakar bat ere ez den eraikiko.[12]
Burdinbidea sortu berriari dagokionez, bi urte geroago, 1866an, ordainketa-etendura deklaratuko da. Banco de Bilbaok orduan aprobetxatuko du eragina irabazteko. Konpainiaren materialaren zati bat saltzen da likidezia pixka bat lortzeko, eta zenbait bihurgune zuzentzen dira 1863 eta 1869 artean burdinbidearen traza hobetzeko. Bilboko itsasadarrean egiten diren obrek, gainera, 600 tonara arteko ontziei Bilbora igotzeko aukera ematen diete, itsasoaren eta burdinbidearen arteko isuraldatzea erraztuz.[13]
Hala ere, konpainiak kontuak konpondu gabe jarraitzen du. Norte enpresak, burdinbidea bereganatzeko asmoz, tarifak homogeneizatzeko konbentzio bat sinatzera behartu du konpainia euskal-errioxarra hondoratu baino ez du egingo. Gainera, gerra zibilak, Karlistaldiekin batera, burdinbidearen suntsipen askorekin amaituko du. Miranda Ebro-Bilbo saila 1873 eta 1875 artean itxi zuten kalteak konpontzeko, eta enpresa erabat hondatu zuten. Iparraldea, orduan, 1878komartxoaren 28anTuteratik Bilborako burdinbidearen konpainia bereganatzeko akordio batera iritsi zen Norteko konpainiatik.[14]
2004koabenduaren 31tik aurrera, RENFE enpresak Renfe Operadora, trenen ustiapenaz arduratzen zena, eta ADIF, azpiegituraren mantentzeaz arduratzen zena, banatu zituen. Horregatik, burdinbidea hau, lehen RENFE enpresaren jabetzakoa zena, ADIF -en jabetzakoa izatera pasa zen.
↑Sanz Fernando F., Historia de la traccion vapor en España, tomo 2. Locomotoras del Norte, p. 83 s 91. Editorial Noesis, Madrid. (ISBN 84-87462-53-7)
↑Wais Francisco, Historia de los ferrocarriles Españoles, tomo 1, p. 210 s 214. Fundation de los ferrocarriles españoles, Madrid, 1968, 1974, 1987. (ISBN 84-398-9876-2) eta (ISBN 84-398-9875-4)
↑Olaizola, Juanjo. Lopez, Jose (argazkiak) (1995), 20-22. or.
↑GONZÁLEZ PORTILLA, M., MONTERO, M., GARMENDIA, J.M.ª, NOVO LÓPEZ, P.A., MACIAS, O. Ferrocarriles y desarrollo. Red y mercados en el País Vasco, 1856-1914. Bilbao, Universidad del País Vasco UPV/EHU, 1995
↑NOVO LÓPEZ, Pedro A. Infraestructura ferroviaria y modelo económico del País Vasco (1845-1910). Bilbao, Universidad del País Vasco UPV/EHU, 1995; ORMAECHEA, Ángel M.ª. Crashes y crisis. Bilbao en 1865-1866. El impacto de la quiebra de la Compañía del Ferro-Carril de Tudela a Bilbao. Afortiori-Editorial, 2011
↑ZAITA, Carmelo. Ferrocarril de Tudela a Bilbao 1863-2013. Bilbao, Asociación de Amigos de Ferrocarril/Bilboko Trenbide Elkartea, 2013