Pous Clemens VIII[2] is gebore as Ippolito Aldobrandini op 24 Februarie1536 in Fano, Pouslike Staat uit 'n adellike geslag van Florence. Sy pa was Silvestro Aldobrandini en sy ma Lisa Donati. Op 15 Mei1585 word hy pouslike datarius. Op 18 Desember1585 word hy as kardinaal-priester aangestel deur Pous Gregorius XIII. Op 12 Junie1586 stel Pous Sixtus V hom aan as hoof van die Apostoliese Penitentiarie (een van die drie regbanke van die Vatikaan) en in 1588 stuur Sixtus hom as pouslike legaat na Pole. Hy plaas homself onder die leiding van Philip Neri, was dertig jaar lank sy biegvader was. Aldobrandini het die guns van die Habsburgs verkry deurdat hy die bevryding van Aartshertog Maximiliaan bewerkstellig het. Op 30 Januarie1592 volg hy Pous Innocentius IX op en word gekroon op 9 Februarie in die Sixtynse kapel deur kardinaal Alfonso Gesualdo. Hy regeer tot sy dood op 3 Maart1605 en word opgevolg deur Pous Leo XI.
Die naam ‘Clemens’ beteken 'sagmoedige'.
Pontifikaat
Na die dood van Pous Innocentius IX het 'n stormagtige konklaaf gevolg omdat die Italiaanse kardinale, wat in die minderheid was, nie die keuse van koning Philip II van Spanje wou aanvaar nie. Aldobrandini is verkies as die kandidaat vir 'n meer gebalanseerde Europese politiek. Hy neem die naam Clemens VIII[3] aan. Die nuwe pous was 'n harde werker, oplettend en 'n goeie staatsman. Hy het daarna gestrewe om die Kerk onafhanklik van Spanje te maak.
Pous Clemens het die Kerk versoen met Frankryk deur die toedoen van kardinaal Arnaud d'Ossat. Koning Henri IV het op 25 Julie1593 weer tot die Katolieke Kerk toegetree en op 17 September1595 het die pous teen die uitdruklike wil van Spanje, die koning vergewe en sodoende 'n einde gemaak aan die Franse godsdiensoorlog. Frankryk word 'n bondgenoot van die pous. Toe Alfonso II, hertog van Ferrara op 27 Oktober1597 kinderloos sterf, het die pous die gebiede van die Este familie, waaronder Ferrara by die pouslike staat ingelyf. Op 2 Mei1598 slaag die pous daarin om Frankryk en Spanje vrede te laat sluit met die Vrede van Vervins. Ook Frankryk en Savoje het op aandrang van die pous, vrede gesluit.
In 1597 probeer hy om die geskil tussen die Dominikane en die Jesuïte oor die wisselwerking tussen genade en vrye wil, by te lê deur die stigting van 'n kongregasie wat die saak sou debatteer. Die kongregasie het die Dominikane min of meer gelyk gegee. Die pous wou nie die Jesuïte veroordeel nie omdat hulle polities te magtig was. In 1611 en weer in 1625 publiseer hy dekrete wat bespreking van die kontroversie verbied het.
Tydens die sinode van Brest in 1595 in Litoue het die Ruteniese kerk weer by Rome aangesluit. Die jaar 1600 was 'n jubileum jaar. Drie miljoen pelgrims het die heilige plekke in Rome en elders besoek.
Wetstoepassing
Soos Pous Sixtus V voor hom, het Pous Clemens hard opgetree teen bandiete in die pouslike staat. Reeds in 1592 die jaar van sy verkiesing het hy verskeie adellike skurke laat teregstel. Die vernaamste was Troio Savelli, lid van 'n magtige Romeinse familie. Hy het ook nie die jeugdige Beatrice Cenci, wat haar pa vermoor het, gespaar nie. Beatrice wat deur haar vader misbruik is, het die heldin van verskeie romans geword, onder andere deur Stendhal, Moravia en Percy Bysshe Shelly.
Die pous het ook baie streng opgetree teen filosowe wat nie die Kerk se leer gevolg het nie. In 1599 het hy die meulenaar Menocchio op die brandstapel laat sterf en op 16 Februarie1600 het die monnik Giordano Bruno dieselfde lot te beurt geval.
Antisemitisme
Pous Clemens VIII was 'n vurige anti-semiet. Hy het die Jode veral beskuldig van woeker. Op 28 Februarie1592 vaardig hy die bul "Cum saepe accidere" uit waarin die Jode van Avignon verbied word om met nuwe goedere handel te dryf. Slegs gebruikte goedere was toegelaat. Op 25 Februarie1593 met die bul "Caeca et Obdurata", bevestig hy die bul van Pous Paulus III wat die Jode van Rome in 'n ghetto saambring. Op 28 Februarie1593 met die bul "Cum Hebraeorum malitia" verbied hy die lees van die Talmud.
Séraphin Olivier-Razali, titulêr patriarg van Alexandrië.
Domenico Ginnasi, aartsbiskop van Manfredonia.
Antonio Zapata y Cisneros, aartsbiskop of Burgos, Spanje.
Filippo Spinelli, titulêr aartsbiskop van Rodi, biskop van Policastro.
Carlo Conti, biskop van Ancona..
Bernard Maciejowski, biskop van Kraków, Pole.
Carlo Gaudenzio Madruzzo, biskop van Trento.
Jacques Davy Du Perron, biskop van Évreux, Frankryk.
Innocenzo del Bufalo-Cancellieri, biskop van Camerino.
Giovanni Delfino, biskop van Vicenza.
Giacomo Sannesio, apostoliese protonotarius.
Erminio Valenti.
Girolamo Agucchi, preceptor van die Heilige Gees Hospitaal, Rome.
Girolamo Pamphilj, dekaan van die Heilige Roomse Rota.
Ferdinando Taverna. goewerneur van Rome.
Anselmo Marzato, O.F.M.Cap.
Giovanni Doria.
Carlo Emmanuele Pio.
Bibliografie
Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6.
Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.
↑Clement VIII. (2008). Encyclopædia Britannica. Deluxe Edition. Chicago: Encyclopædia Britannica.
↑Loughlin, J. (1908). Pope Clement VIII. In The Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company. Besoek Mei 14, 2010 by: http://www.newadvent.org/cathen/04027a.htm
Eksterne skakels
Wikisource
Die Engelse Wikisource bevat bronmateriaal oor hierdie onderwerp onder die titel:
_-_The_J._Paul_Getty_Museum.jpg)
