Johann Friedrich Agricola
Johann Friedrich Agricola, pseud. Flavio Anicio Olibrio[1] (ur. 4 stycznia 1720 w Dobitschen, zm. 2 grudnia 1774 w Berlinie[1][2][3][4]) – niemiecki kompozytor, organista, pedagog, pisarz muzyczny i śpiewak (tenor)[3]. ŻyciorysPodstawy edukacji muzycznej odebrał w Dobitschen u miejscowego organisty, Johanna Paula Martiniego[4]. W latach 1738–1741 studiował prawo na Uniwersytecie w Lipsku, jednocześnie pobierając lekcje u Johanna Sebastiana Bacha[1][2][3]. W 1741 roku wyjechał do Berlina, gdzie kontynuował edukację u Johanna Joachima Quantza[1][3][4]. Od 1751 roku był członkiem kapeli nadwornej króla pruskiego Fryderyka II, zaś po śmierci Carla Heinricha Grauna w 1759 roku objął jej kierownictwo[1][2][3]. TwórczośćZa życia wysoko ceniony jako organista i pedagog[2][3]. Jego dorobek kompozytorski obejmuje 12 oper, 3 oratoria, motety, pieśni, utwory na instrument klawiszowy i muzykę kameralną[4]. W muzyce dramatycznej reprezentował orientację włoską[1][2][4]. Począwszy od 1749 roku uprawiał publicystykę muzyczną, podpisując się pseudonimem Flavio Anicio Olibrio[1]. Przyjaźnił się z Carlem Philippem Emanuelem Bachem, wraz z którym opublikował na łamach Musikalische Bibliothek nekrolog jego ojca[1][4]. Przetłumaczył na język niemiecki podręcznik śpiewu Piero Francesco Tosiego z 1721 roku Opinioni de Cantori antiche e moderni (Anleitung zur Singekunst, wyd. Berlin 1757)[3][4]. Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba):
Information related to Johann Friedrich Agricola |