Skomponował wiele mszy, oratoriów, oper i psalmów, jednak najbardziej jest znany jako teoretyk muzyki i nauczyciel innych kompozytorów, a także jako autor podręcznika kompozycji-rozprawy o kontrapunktcie z 1725 roku: Gradus ad Parnassum, w którym dokładnie omówił technikę kontrapunktu w stylu renesansowego mistrza Palestriny i innych kompozytorów wcześniejszych.
Życiorys
Fux urodził się w Hirtenfeld w Styrii w rodzinie chłopskiej.
Stosunkowo niewiele wiemy o czasach jego młodości. Prawdopodobnie wyruszył do pobliskiego Grazu, by otrzymać wykształcenie muzyczne. W 1680 roku rozpoczął studia na [[Uniwersytet
w Grazu|tamtejszym uniwersytecie]], gdzie mógł się wykazać jako muzyk. Później uczył się też na Uniwersytecie w Ingolstadt (1683 do 1687). Szybko został organistą w kościele św. Maurycego w Ingolstadt i pozostał nim do roku 1688. W tych czasach odwiedził Włochy, gdzie na jego styl duży wpływ wywarł Arcangelo Corelli i kompozytorzy bolońscy.
Johann Joseph Fux
Około roku 1690 był w Wiedniu, gdzie cesarz Leopold I wyraził się pochlebnie o stworzonych przez kompozytora mszach. Od tego momentu cesarz popierał karierę muzyczną Fuxa. W 1698 roku Fux został nadwornym kompozytorem, ale dopiero w 1711 roku został oficjalnym Musikdirektor des Hofes. Fux znów pojechał do Włoch w 1700, by studiować w Rzymie. Tam poznał dzieła renesansowego mistrza Palestriny, którego podziwiał odtąd przez całe życie. Większość życia Fux jednak spędził w Wiedniu, gdzie pracował w katedrze św. Szczepana (od 1701 roku) i na dworze cesarskim.
Jego najsłynniejsza opera Costanza e Fortezza została wystawiona w roku 1723 w Pradze z okazji koronacji Karola VI na króla Czech.
Fux służył dwóm następcom Leopolda: Józefowi I i Karolowi VI. Karol VI powierzał mu wysokie stanowiska na dworze. Pod koniec życia widział, że muzyka barokowa ustępuje początkom pre-klasycyzmu. Jednak jego dzieło teoretyczne Gradus ad Parnassum (1725) było chwalone przez kompozytorów wiedeńskiego klasycyzmu. Korzystał z niego Haydn, który polecił je Beethovenowi, sam Beethoven i Mozart, który posiadał własny egzemplarz dzieła.
Article Johann Joseph Fux, in The New Grove Dictionary of Music and Musicians, ed. Stanley Sadie. 20 vol. London, Macmillan Publishers Ltd., 1980. ISBN 1-56159-174-2.
Johann Joseph Fux, The Study of Counterpoint (Gradus ad Parnassum). Tr. Alfred Mann. New York, W.W. Norton & Co., 1965. ISBN 0-393-00277-2.
Knud Jeppesen, Counterpoint: The Polyphonic Vocal Style of the Sixteenth Century. New York, Dover Publications, 1992 (Original 1931). ISBN 0-486-27036-X.
