Urodził się w 1870[1][2] na obszarze powiatu mościskiego[3]. Był synem Michała[4]. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej w wieku 23 lat wstąpił do c. k. galicyjskiej służby cywilnej 17 października 1893[1]. Był zatrudniony w głównym urzędzie podatkowym przy starostwie c. k. powiatu sanockiego, gdzie od około 1893 był praktykantem podatkowym[5][6], od około 1897 adjunktem podatkowym[7][8][9][10][11][12][13][14][15][16], następnie oficjałem od około 1907[17][18][19][20][21], a od około 1912 zarządcą podatkowym[22][23]. Od około 1912 był też kontrolerem w randze zarządcy podatkowego przydzielonym do dyrekcji okręgowej skarbowej przy starostwie c. k. powiatu sanockiego[22][24][25][26].
Został członkiem założonej 11 stycznia 1903 w Sanoku pierwszej filii lwowskiego Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików[27]. W 1906 został zastępcą członka zarządu „Towarzystwa kredytowego dla urzędników i sług państwowych dla budowy domów mieszkalnych członkom i dostarczania tymże członkom artykułów spożywczych” w Sanoku[28]. Był członkiem Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka[29].
Grobowiec Emila i Wiktorii Mathiasz
Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 1923 został uznany przynależnym do gminy Sanok[2]. W dniu 14 listopada 1896 poślubił w Sanoku Wiktorię Agnieszkę z domu Gorazdowską[4] herbu Prawdzic (ur. ok. 1868, córka Eleonory[30], zm. 1932 w wieku 63 lat[31]). Do końca życia był emerytowanym poborcą podatkowym[3]. Zmarł 3 stycznia 1927 w Sanoku[3]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku[3]. Dziećmi Emila Mathiasza byli: Adam Spirydion (ur. 1896[32], urzędnik skarbowy)[33], Roman Michał (ur. 1898)[34], Zenon wzgl. Zenobiusz (ur. 1902, profesor gimnazjalny)[35][36], Maria Leokardia (1904-1986, nauczycielka, od 1927 zamężna z prawnikiem, Marianem Radwańskim)[37][38][39], Izabela Sylwia (ur. 1907, od 1929 zamężna z inż. Włodzimierzem Gościńskim)[40][41][42].
↑Forma nazwiska „Matiasz” została także podana w parafialnej Księdze małżeństw. Natomiast Szematyzm z 1895 podał tożsamość „Emil Mathiasz”. Późniejsze wydania Szematyzmów' podawały tożsamość „Emil Mathias”. W księdze cmentarnej podano formę nazwiska „Matias”. Zapis tożsamości w cyrylicy na inskrypcji nagrobnej został podany jako „Емиліянъ Михайловичъ Матяшъ”.
