Emil Młynarski

Emil Młynarski, 1899 r.
Imię i nazwisko	Emil Szymon Młynarski
Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1870 Kibarty
Data i miejsce śmierci	5 kwietnia 1935 Warszawa
Instrumenty	skrzypce
Zawód	dyrygent, skrzypek, kompozytor
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Emil Szymon Młynarski h. Belina (ur. 18 lipca 1870 w Kibartach, zm. 5 kwietnia 1935 w Warszawie) – polski dyrygent, skrzypek, kompozytor, współzałożyciel i dyrektor Filharmonii Warszawskiej w latach 1901–1905.

W wieku 10 lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach u Leopolda Auera w Konserwatorium Cesarskiego Towarzystwa Muzycznego w Petersburgu. Ponadto, uczył się kompozycji pod kierunkiem Anatolija Ladowa oraz instrumentacji u Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. W 1890 rozpoczął karierę solisty, występując m.in. w Petersburgu, Mińsku, Grodnie, Kownie, Wilnie, Kijowie, Odessie, Warszawie, a także w Berlinie, Lipsku, Magdeburgu, Hanowerze, Mannheimie, Augsburgu i Londynie.

W 1893 został pedagogiem w szkole Cesarskiego Towarzystwa Muzycznego w Odessie (do jego uczniów należał Paweł Kochański), a w 1897 przeniósł się do Warszawy. W 1898 otrzymał nagrodę na Konkursie Kompozytorskim im. Ignacego Jana Paderewskiego w Lipsku za Koncert skrzypcowy d-moll op. 11.

W zastępstwie Cesare Trombiniego dyrygował spektakl „Carmen” w warszawskim Teatrze Wielkim. Od tego czasu związał się z warszawską sceną operową. W 1900 został powołany na stanowisko dyrektora Filharmonii Warszawskiej oraz jej pierwszego dyrygenta, a w latach 1904–1907 sprawował funkcję dyrektora Instytutu Muzycznego w Warszawie. Odbył wiele podróży koncertowych, szczególnie do Wielkiej Brytanii. W 1916 przeniósł się do Moskwy, gdzie prowadził orkiestrę Teatru Wielkiego, a w 1918 powrócił do Warszawy i wznowił współpracę z Filharmonią. W 1919 został mianowany dyrektorem Konserwatorium Warszawskiego, a w latach 1919–1929 był dyrektorem Opery Warszawskiej.

W 1929 zamieszkał w Filadelfii, gdzie objął stanowisko dziekana Wydziału Orkiestrowego i Operowego Curtis Institute of Music i dyrekcję Opery Filadelfijskiej, a w 1931 powrócił do Warszawy. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia, w sezonie 1932/1933 był dyrektorem Opery Warszawskiej. W 1934 został wybrany prezesem Stowarzyszenia Kompozytorów Polskich.

Jednym z jego uczniów był Faustyn Kulczycki.

Emil Młynarski był synem Kazimierza Młynarskiego i Fryderyki Birnbroth. W 1895 w Iłgowie poślubił Annę Talko-Hryncewicz, z którą miał pięcioro dzieci: Wandę, Bronisława^[1][2], Feliksa, Annę i Anielę. Aniela (1908–2001) poślubiła Mieczysława Münza, a po rozwodzie – Artura Rubinsteina. Wanda poślubiła pianistę i kompozytora Wiktora Łabuńskiego.

Stryjecznym wnukiem Emila Młynarskiego był Wojciech Młynarski.

Emil Młynarski spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (aleja zasłużonych-1-17)^[3]. Pomnik na jego grobie jest autorstwa Karola Tchorka^[4].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[5]
• Złoty Krzyż Zasługi (12 lutego 1933)^[6]

• Od 1972 roku Emil Młynarski jest patronem jednego z placów w Warszawie^[7] i ulicy w Suwałkach.
• Jest patronem Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I stopnia w ZPSM nr 1 na ul. Rakowieckiej w Warszawie oraz Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Augustowie.
• Tablica pamiątkowa znajdująca się na bocznej ścianie gmachu Filharmonii Narodowej przy ul. Jasnej 5 (od strony placu jego imienia)^[8].

• Kartka z albumu op. 1 na fortepian
• Romans op. 3 na fortepian
• Polonaise, Berceuse slave i Humoresque op. 4 na skrzypce i fortepian
• Krakowiak, Nokturn i Moment fugitiv op. 5 na fortepian
• Reverie, Musette i Souvenir op. 6 na skrzypce i fortepian (1893)
• Mazur G-dur i Mazur A-dur op. 7 na skrzypce i fortepian
• Schlaf ein na głos i fortepian
• Ambrosische Nacht na głos i fortepian
• Sonata na fortepian (przed 1895)
• Koncert skrzypcowy d-moll op. 11 (ok. 1897)
• Ligia, opera według Quo vadis Henryka Sienkiewicza [nieukończona] (ok. 1898)
• In vino veritas, opera [nieukończona] (ok. 1900)
• Symfonia F-dur „Polonia” op. 14 (1910)
• Noc letnia, opera (1913)
• Orły do lotu na głos i orkiestrę (ok. 1915)
• Koncert skrzypcowy D-dur op. 16 (ok. 1916)
• Ej chłopie polski, kantata-ballada (ok. 1916)
• Melodie dawniejsze na orkiestrę
• Piosenka o Komendancie na głos i fortepian
• Pasterz do Zosi na głos i fortepian
• Fanfary uroczyste na orkiestrę (1925)

• Emil Młynarski, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21] .
• Emil Młynarski. polmic.pl. [dostęp 2011-06-21]. (pol.).
• Elżbieta Szczepańska-Lange, Emil Młynarski. Życie i działalność w Warszawie i w Wielkiej Brytanii do 1916 roku, Warszawa 2013. IMIT
• Emil Młynarski. Życie i działalność w Warszawie i w Wielkiej Brytanii do 1916 roku

• Biogram Emila Młynarskiego na Portalu Muzyki Polskiej Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina
• Emil Młynarski – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
• Utwory Emila Młynarskiego w bibliotece Polona