Pałac Ordynacki w czasach bycia siedzibą Instytutu MuzycznegoWzniesiony w 1913 nowy budynek Konserwatorium MuzycznegoBudynek Uniwersytetu od strony ul. OkólnikRzeźba Warszawska jesień usytuowana na skwerze na terenie uczelni (proj. Karol Tchorek, 1975)Zajazd Dziekanka w Warszawie – Dom Studencki UMFC oraz miejsce letnich koncertówFilia UMFC w Białymstoku, budynek A
Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina (UMFC)[4]; dawniej Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina w Warszawie, Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna w Warszawie (PWSM), Konserwatorium Muzyczne w Warszawie) – publiczna wyższa szkoła artystyczna[4], najstarsza i największa uczelnia muzyczna w Polsce, a także jedna z najstarszych w Europie. Posiada uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowanegosztuk muzycznych w zakresie dyrygentury, kompozycji i teorii muzyki, instrumentalistyki i wokalistyki[5].
Uniwersytet swoją tradycję wywodzi ze Szkoły Głównej Muzyki założonej w 1810 przez Józefa Elsnera i Wojciecha Bogusławskiego. Od maja 1811 działała powołana przez Bogusławskiego przy Teatrze Narodowym Szkoła Dramatyczna dla aktorów i śpiewaków tego teatru, gdzie uczono m.in. muzyki instrumentalnej, śpiewu i tańca[11]. Przemiany tej szkoły w uczelnię muzyczną dokonał Józef Elsner.
Od 1821 szkoła działała jako Instytut Muzyki i Deklamacji (część Oddziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego), w 1826 podzielona na dwie instytucje: Szkołę Główną Muzyki (w ramach UW) i Szkołę Dramatyczną i Śpiewu (kształcenie podstawowe i średnie). Szkoła Główna Muzyki przestała istnieć wraz z zamknięciem przez władze rosyjskie Uniwersytetu Warszawskiego w 1831 (była to jedna z represji po powstaniu listopadowym).
Kontynuacją działalności szkoły był założony w 1861 przez Apolinarego Kątskiego Warszawski Instytut Muzyczny, który działał do 1918, następnie przekształcając się w Państwowe Konserwatorium Warszawskie (PKW) z dyrektorem Emilem Młynarskim na czele[12]. Konserwatorium, z kolei, po 1 września 1939 nadano nazwę Staatliche Musikschule in Warschau. Podczas powstania warszawskiego, w 1944, główny budynek uczelni, znajdujący się przy ul. Okólnik 2, został zburzony przez Niemców.
Po II wojnie światowej w 1946 szkoła otrzymała nazwę Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, a zajęcia prowadzone były w pałacykach przy Alejach Ujazdowskich. W latach 40 XX w. jej prorektorem był prof. Faustyn Kulczycki. W 1962 szkoła otrzymała status akademicki, co dało jej możliwość wydawania dyplomów magistra sztuki na wszystkich kierunkach studiów.
W latach 1960–1966 zaczęto budowę obecnego gmachu uczelni przy ul. Okólnik 2 według zwycięskiego projektu. W 1974 została powołana filia szkoły w Białymstoku mieszcząca się przy ul. Kawaleryjskiej 5, którą w 2007 przekształcono w Wydział Zamiejscowy. W 1979 szkoła przyjęła imię jednego z pierwszych jej uczniów – Fryderyka Chopina, stając się oficjalnie Akademią Muzyczną. Ustawą z dnia 25 kwietnia 2008 uczelnia otrzymała aktualną nazwę[13].
Wydziały
Wydział Dyrygentury Symfoniczno-Operowej
Wydział Edukacji Muzycznej, Chóralistyki i Rytmiki
Wydział Instrumentalny
Wydział Jazzu i Muzyki Estradowej
Wydział Kompozycji i Teorii Muzyki
Wydział Muzyki Kościelnej
Wydział Reżyserii Dźwięku
Wydział Tańca
Wydział Wokalno-Aktorski
Wydział Instrumentalno-Pedagogiczny, Edukacji Muzycznej i Wokalistyki
Magdalena Dziadek: Od Szkoły Dramatycznej do Uniwersytetu. Dzieje Wyższej Uczelni Muzycznej w Warszawie 1810-1944. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, 2011. Brak numerów stron w książce
.jpg)
