Emil Apfelbaum (ur. 1895, zm. 12 stycznia 1946 w Warszawie) – polski lekarz internista i kardiolog żydowskiego pochodzenia.

Po ukończeniu studiów pracował jako asystent profesora Witolda Orłowskiego w szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie.

Od 1940 przebywał w getcie warszawskim, gdzie kontynuował zawód lekarza i prace naukowe. Był ordynatorem Oddziału Chorób Wewnętrznych przeniesionego do getta Szpitala na Czystem oraz członkiem Organizacyjnej Komisji Badawczej. Prowadził badania nad wpływem głodu na organizm ludzki. Jako jeden z nielicznych lekarzy z zespołu badającego wpływ głodu na organizm ludzki przeżył wojnę. Zachowane wyniki badań zebrał i opracował w wydanej w 1946 książce Choroba głodowa. Badania kliniczne nad głodem wykonane w getcie warszawskim z roku 1942^[1]. Jest autorem rozdziału poświęconego badaniu nad patologią układu krążenia w wyniszczeniu głodowym^[2].

Zmarł w Warszawie. Jest pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 10, rząd 5)^[3].

• Adolf Berman: Co mi przeznaczył los. Z Żydami w Warszawie. Izrael: 1980. Brak numerów stron w książce
• Adam Czerniaków: Adama Czerniakowa dziennik getta warszawskiego 6 IX 1939 - 23 VII 1942. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983. ISBN 83-01-03042-9. Brak numerów stron w książce
• Jan Jagielski: Przewodnik po cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej 49/51. Z. 1, Kwatery przy Alei Głównej. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce, 1996, s. 17. ISBN 83-90-66296-5.