Segon Albèrt Dauzat, Durban que vengueré d'un nom d'òme desconegut, dambe'l sufixe latin -anum[7]. Segon Negre, Durban que vengueré deu gallic duro « fortificacion » e banno « còrn »[8]. N.B. Dŭron qu'a pas lo sens supausat, mes meilèu lo de « mercat barrat » e lo resultat de la prumèra sillaba qu'es en [du-], non pas [dy-] .
Los Féniés qu'i vesen lo gallic dunum, « tuca fortificada » [9], çò qui sembla malaisit ! Delamarre que l'explica per un *Dūrobannon, inatestat, « la punta d'acèr » : dūro- (diferent de dŭron) qui auré lo sens de « hèr, acèr, dur » e banno- qui seré « punta (e bana, còrna) »; dens quauques cas, lo nom qu'auré un sens personau, « lo qui a un casco damb ua punta de hèr » [10].
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !