Militante das Mocedades Galeguistas na preguerra, estudou Filosofía e Dereito en Santiago, onde en 1931 se incorpora ao Seminario de Estudos Galegos. En 1940 diríxese a Pontevedra para dar clase de lingua e literatura española no instituto de bacharelato, e posteriormente sería destinado a Lugo (1943), Astorga (1949) e Ourense (1954). Nesta cidade, a súa traxectoria docente está vencellada ao instituto feminino, logo chamado Otero Pedrayo por iniciativa do propio Ogando, onde foi catedrático e director, e onde se xubilou en 1983.
Dinamizador da vida cultural ourensá, dedicouse ao estudo da historia local e de Galicia, e a súa posición permitiulle ocupar en 1981 a presidencia da Caixa de Aforros Provincial de Ourense.