PROFILPELAJAR.COM

Alejandro Barreiro Noya
	;
Biografía
Nacemento	4 de xuño de 1874 ; Santiago de Compostela, España
Morte	22 de novembro de 1948 (74 anos); A Coruña, España
Actividade
Ocupación	xornalista, escritor
Membro de	Real Academia Galega (académico de número) (1936–1948); Real Academia Galega (membro correspondente) (1905–1936)
Familia
Irmáns	Augusto Barreiro Noya

Alejandro Barreiro Noya, nado en Santiago de Compostela o 4 de xuño de 1874 e finado na Coruña o 22 de novembro de 1948, foi un escritor e xornalista galego.

Traxectoria

Estudou na Coruña e Santiago de Compostela. Iniciou a súa carreira xornalística en La Voz de Galicia, do que foi director de 1914 a 1937. Publicou contos de xénero costumista e versos en galego e castelán. En 1905 foi designado primeiro Secretario da Asociación da Prensa da Coruña, contribuíndo á súa fundación. Colaborou na prensa de España e América e foi correspondente de Diario de la Marina da Habana, do Diario Español de Buenos Aires e dos xornais madrileños El Imparcial, El Liberal, La Tribuna, ABC, e Blanco y Negro; tamén colaborou en La Hoja del Lunes da Coruña.

Ingresou na Real Academia Galega o 12 de marzo de 1936 coa lectura do discurso Bernardo Barreiro de Vázquez Varela y su tiempo, respondido por Fernando Martínez Morás. Foi secretario desta institución desde 1937 a 1942 de forma interina e desde entón até 1948 xa elixido no cargo. Pertenceu tamén á Academia Provincial de Belas Artes da Coruña e á de San Telmo de Málaga. Membro de Honra da American Society of Heraldy.

Dirixía La Voz de Galicia cando tivo lugar o golpe de Estado do 18 de xullo de 1936, e ao non dar a noticia de forma triunfal foi multado e apartado temporalmente do posto, ata que foi cesado definitivamente o 11 de agosto de 1937, substituíndoo o falanxista cántabro Maximiano García Venero. A partir de entón quedou como colaborador do xornal, asinando os seus traballos cos pseudónimos de Herculano e Santiago del Burgo.^[1]

Vida persoal

Casou con Encarnación López, e foi pai de Alejandro Barreiro López.

Obra

Del arte gallego. Exposición Regional 1917: Bocetos de crítica (La Voz de Galicia, 1917), con prólogo de Antón Villar Ponte.^[2]
Del Arte en Galicia (c. 1925; prólogo de Antón Vilar Ponte).
A través de Asturias (libro de viaxes).
De Galicia y de los gallegos (1942).^[3]
"Prólogo" ás Obras completas de Alejandro Pérez Lugín (Madrid, 1945).
"Betanzos de los Caballeros. Semblanza moderna de un pueblo secular" (premio nos Xogos florais de Betanzos de 1946).^[4]^[5]
Marineda. Monografía de la reunión de artesanos de La Coruña (1947).
La ruta de la Casa de la Troya. Estampas, sugestiones y recuerdos (Emos, 1948).^[6]

Recoñecementos

Encomenda de Isabel A Católica, Gran Cruz de Wassa (Suecia) e Palmas Académicas de Francia.
Premio Pérez Lugín da Asociación da Prensa da Coruña en 1942 por De Galicia y de los gallegos

Dende 1968 unha rúa do barrio da Gaiteira, da Coruña, leva o seu nome.^[7]

Galería de imaxes

Co mestre Chané na casa de Francisco Tettamancy en 1912. De pé: Bernardino Álvarez, Robustiano Faginas, Francisco Tettamancy, Modesto Garrido e Florencio Vaamonde. Sentados: Bernardo Faginas, Barreiro, Chané, Manuel Murguía e Uxío Carré Aldao. No chan: Emilio, fillo de Chané.
Exposición no Palacio de María Pita, en 1917. De esq. a der., de pé: Tella, Abelenda, Barreiro, Sobrino, Palacios, Seijo, Sotomayor, Lloréns, Castelao, Concheiro, Francés, Madariaga (co chapeu nas mans), González del Villar e dúas persoas sen identificar. Sentados: a muller de Francés, a Pardo Bazán e Picadillo.