Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς[1] (Ο.Σ.Φ.Π.) ή εν συντομία Ολυμπιακός Πειραιώς, είναι ελληνικόαθλητικό σωματείο το οποίο εδρεύει στον Πειραιά. Ο σύλλογος γιορτάζει ως γενέθλια ημέρα του την 10η Μαρτίου 1925.[2] Η ημερομηνία αυτή αποτυπώνει στο συμβολικό επίπεδο την επίλυση διαφόρων προβλημάτων μεταξύ των ιδρυτών, που είχαν καθυστερήσει την οριστικοποίηση της σύστασής του. Η ιδρυτική συνέλευσή του είχε λάβει χώρα σχεδόν ένα ολόκληρο έτος πριν, τον Μάιο του 1924.[3] Επίσημα, τυπικά, συστάθηκε στις 20 Μαΐου 1925 (βλ. αναλυτικά στην ενότητα Ιστορία. Ίδρυση). [α] Το έμβλημα της ομάδας είναι ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος. Ο σύλλογος είναι γνωστός με το προσωνύμιο Θρύλος[β] και οι φίλοι και οπαδοί του με το παρατσούκλι γαύροι. [γ]
Είναι το λαοφιλέστερο αθλητικό σωματείο της Ελλάδος, σύμφωνα με την UEFA,[7] αλλά και σύμφωνα με έρευνα πανεπιστημιακών ερευνητών [8] και των μετρήσεων που έχουν διεξαχθεί διαχρονικά.[9][10] Η δημοτικότητα του Ολυμπιακού πέρα από τα γεωγραφικά όρια του Πειραιά και η ύπαρξη πλήθους οπαδών του σε όλη την Ελλάδα αποτυπώνει -από κοινωνιολογική σκοπιά- την ταύτιση του κόσμου της επαρχίας με τον φορέα που αντιμάχεται και τιμωρεί τον αθηναϊκό υδροκεφαλισμό και αριστοκρατισμό, ο οποίος ταυτίζεται συμβολικά με τον Παναθηναϊκό.[11]
Η λαοφιλία αυτή του συλλόγου μετουσιώθηκε στην πράξη το 2003, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης ανακοίνωσε την εγγραφή μελών στα μητρώα του ερασιτέχνη, με στόχο αφενός την οικονομική ενίσχυση (60 ευρώ ετησίως τότε, 75 σήμερα) και κατά συνέπεια την οικονομική αυτάρκεια του σωματείου χωρίς την παρέμβαση τρίτων, καθώς και την δυνατότητα να υπάρχει εκλεγμένη διοίκηση και τακτικά μέλη από τη βάση.[12]
Ο Ολυμπιακός σε πανελλήνιο επίπεδο έχει κατακτήσει εκατοντάδες ομαδικούς τίτλους, όντας ο πολυνίκης -στο σύνολο των εγχώριων διοργανώσεων ανά άθλημα- σε πολλά από αυτά, όπως στο Ποδόσφαιρο ανδρών, το Πόλο ανδρών, το Πόλο γυναικών, το Βόλεϊ ανδρών, η Επιτραπέζια Αντισφαίριση γυναικών και η Κολύμβηση ανδρών-γυναικών, στην οποία μάλιστα έχει τις περισσότερες σε αριθμό κατακτήσεις τροπαίων σε μια συγκεκριμένη αθλητική διοργάνωση (65 στο Πρωτάθλημα Ελλάδας) από το σύνολο των υπαρχουσών εγχώριων διοργανώσεων, με το ρεκόρ συνεχόμενων κατακτήσεων στην όλη διάρκεια του συγκεκριμένου θεσμού να το έχει επίσης ο Ολυμπιακός με 29 συνεχόμενα (1996-2024).
Έχει αναδείξει δεκάδες Ολυμπιονίκες, Παγκόσμιους Πρωταθλητές, Πρωταθλητές Ευρώπης, Μεσογειονίκες, Βαλκανιονίκες, περισσότερους από κάθε άλλο Ελληνικό σύλλογο, και εκατοντάδες Πανελληνιονίκες στο πέρασμα των χρόνων.
Έχει την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στους ελληνικούς συλλόγους στις διεθνείς κατακτήσεις, με 23 τίτλους. Έχει 21 ευρωπαϊκούς (ρεκόρ για ελληνικό σύλλογο), εκ των οποίων οι 9 είναι πρωταθλήματα Ευρώπης, ένα Διηπειρωτικό και ένα Βαλκανικό τρόπαιο. Είναι ο μόνος σύλλογος της Ελλάδας που έχει ευρωπαϊκούς τίτλους σε τέσσερα διαφορετικά ομαδικά αθλήματα και σε 9 διαφορετικά αθλητικά τμήματα [13]. Πιο συγκεκριμένα έχει κατακτήσει δέκα ευρωπαϊκούς τίτλους στο Πόλο (τρεις με το ανδρικό του τμήμα και επτά με το γυναικείο), τέσσερις στο βόλεϊ (τρεις με το ανδρικό του τμήμα και ένα με το γυναικείο), τρεις στο Μπάσκετ ανδρών, ένα στο Ποδόσφαιρο ανδρών και ένα στο Ποδόσφαιρο νέων, ένα στην Ελληνορωμαϊκή Πάλη ανδρών,[14] και ένα στην Επιτραπέζια αντισφαίριση Ανδρών,[15] καθώς επίσης το Διηπειρωτικό Κύπελλο στο Μπάσκετ ανδρών και το Βαλκανικό κύπελλο στο Ποδόσφαιρο ανδρών (η πρώτη κατάκτηση διεθνούς τροπαίου από ελληνικό σωματείο σε όλα τα καλλιεργούμενα εν Ελλάδι αθλήματα).
Οι κατακτήσεις αυτές συνοδεύονται ορισμένες φορές και από κάποια μοναδικά επιτεύγματα. Το 1997 η ανδρική ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού κατέκτησε Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρωλίγκα δημιουργώντας τρεμπλ σε κάποιο σπορ πρώτη φορά χρονολογικά, από το σύνολο των αγωνιστικών τμημάτων όλων των ελληνικών αθλητικών συλλόγων.
Είναι ο μοναδικός σύλλογος στην Ελλάδα που έχει καταφέρει να κατακτήσει δυο συνεχόμενες χρονιές το Πρωτάθλημα Ευρώπης σε ομαδικό άθλημα και μάλιστα με δύο διαφορετικά τμήματα. Στο Μπάσκετ ανδρών το 2012 και το 2013[16][17] και στο Πόλο γυναικών το 2021 και το 2022.[18]
Είναι ο μόνος σύλλογος στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο που έχει κατακτήσει ευρωπαϊκά τρόπαια την ίδια χρονιά (2024) με δύο διαφορετικά τμήματα (Ομάδα Ανδρών, Ομάδα Νέων).
Επίσης, ρεκόρ για ελληνικό αθλητικό σύλλογο αποτελούν και οι 50 συμμετοχές (Ποδόσφαιρο ανδρών 2, Ποδόσφαιρο νέων 2, Μπάσκετ ανδρών 11, Βόλεϊ ανδρών 8, Βόλεϊ γυναικών 2, Πόλο ανδρών 9, Πόλο γυναικών 13, Χάντμπολ ανδρών 1, Πινγκ πονγκ ανδρών 1, Ελληνορωμαϊκή πάλη ανδρών 1) σε τελικούς διεθνών διοργανώσεων των τμημάτων του, όπως επίσης και οι επί 8 συνεχόμενες χρονιές, συμμετοχές τμημάτων του (2012-2019) σε τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων.[19]
Με τη νίκη 1-0 επί του Ερυθρού Αστέρα στο Τσάμπιονς Λιγκ Ποδοσφαίρου (UEFA Champions League), στις 11 Δεκεμβρίου 2019, ο Ολυμπιακός ως σύλλογος συμπλήρωσε 1.000 νίκες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις σε όλα τα ομαδικά αθλήματα σε άνδρες και γυναίκες. Ευρωπαϊκές νίκες έχει κατακτήσει και το τμήμα του πινγκ πονγκ σε άνδρες και γυναίκες όπως και τα τμήματα πάλης και κολύμβησης.[20]
Ιστορία
Ίδρυση
Ο Νότης Καμπέρος
Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς συστάθηκε επίσημα στις 20 Μαΐου 1925 με την υπ. αριθ. 1247 απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά[21]. Η σύστασή του ήταν αποτέλεσμα της συγχώνευσης δύο σωματείων, του Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς και Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς[δ].[23] Ωστόσο, ουσιαστικά ο σύλλογος είχε ιδρυθεί ένα χρόνο πριν, τον Μάιο του 1924,[24] όταν έλαβε χώρα η καταστατική συνέλευση που αποφάσισε το όνομα και εξέλεξε ως πρόεδρο το βιομήχανο Μιχάλη Μανούσκο και ως αντιπρόεδρο και έφορο επί του ποδοσφαίρου τον ανώτατο αξιωματικό του Πολεμικού ΝαυτικούΝότη Καμπέρο.[25]
Οι ιδρυτές του συλλόγου
Αν και η αίτηση αναγνώρισης του ΟΣΦΠ υποβλήθηκε από τον Μανούσκο, με την ιδιότητα του Προέδρου, άμεσα στο Πρωτοδικείο Πειραιά για έγκριση (στις 16 Μαΐου 1924), η απόφαση καθυστέρησε για ένα χρόνο, διότι υπήρξε χρονοτριβή στις συζητήσεις και την τελική συμφωνία μεταξύ των εταίρων.[24] Σημαντικός ανασχετικός παράγοντας στην οριστικοποίηση της σύστασης του συλλόγου υπήρξε και η αντίδραση της «Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων», εξαιτίας της σύνδεσης του ονόματος του νέου σωματείου με την κίνηση του Ολυμπισμού.[26] Το Σεπτέμβριο του 1924 οι τέσσερις Ανδριανόπουλοι, Βασίλης, Γιάννης, Γιώργος και Ντίνος (πλην του ανήλικου τότε Λεωνίδα), αποσπάστηκαν από τον Α.Π.Σ.Π. και σχημάτισαν τον «Ολυμπιακό Όμιλο Πειραιώς».[27]
Στο ρευστό τοπίο του μεσοδιαστήματος μέχρι την επίσημη αναγνώριση του νέου συλλόγου, ο Α.Π.Σ. Πειραιώς πρόσθεσε στον τίτλο του τη διακριτική επωνυμία «Ολυμπιακός» (εντός εισαγωγικών), εμφανιζόμενος ως «”Ολυμπιακός„ Αθλητικός και Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πειραιώς».[28] Πρακτικά, ο Ολυμπιακός λειτουργούσε μέχρι την τυπική ίδρυσή του «στο πλαίσιο» του Α.Π.Σ. Πειραιώς.[26] Η τελική συμφωνία ανάμεσα στα δυο μέρη, τον Α.Π.Σ.Π. υπό τους Μανούσκο και Καμπέρο, και την Ένωσιν Φιλάθλων υπό τον Σταύρο Μαραγκουδάκη, επετεύχθη στις 10 Μαρτίου 1925, στην «Ταβέρνα του Μοίρα», στον Πειραιά.
Το όνομα του νέου συλλόγου, που έγινε αποδεκτό ομόφωνα από τους ιδρυτές, δίνοντας τέλος στις διαφωνίες που είχαν προκύψει, υπήρξε ιδέα του Νότη Καμπέρου. Όπως αναφέρεται σε έγγραφο της 14ης Μαρτίου 1925 του «”Ολυμπιακού„ Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς», οι ιδρυτές αναζήτησαν για το νέο σύλλογο επωνυμία με δυνατό συμβολισμό, όνομα «διακριτικόν, πρόσφορον δι' αθλητικόν σωματείον και σύντομον [...] χάριν της ηθικής επιβολής του επί του αθλητικού κόσμου και της κοινωνίας του Πειραιώς».[26] Με την επιλογή αυτή, ο Καμπέρος θέλησε η επωνυμία του συλλόγου «να υποδηλώνει τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, το ήθος, την ευγενική άμιλλα, την επικράτηση, εν τέλει το ολυμπιακό ιδεώδες».[22] Η εκλογή του τίτλου του συλλόγου («Ολυμπιακός») ήταν ιδιαίτερα πρωτότυπη, καθόσον παρέκκλινε από την συνηθισμένη τότε ονοματοδοσία των αθλητικών σωματείων, αφού δεν είχε τον προσδιορισμό «Πειραϊκός». Ο λόγος ήταν, όπως είχε ειπωθεί στην ιδρυτική συνέλευση, ότι επρόκειτο «να κατακτήσει όλη την Ελλάδα».[29] Το συμπληρωματικό της πλήρους επωνυμίας, «Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς», υπήρξε πρόταση του Μανούσκου. Ως έμβλημα του συλλόγου ορίστηκε η «δαφνηφόρος κεφαλή αθλητού».[30] Τα χρώματα, κόκκινο και λευκό, φέρονται ως ιδέα του Γιάννη Ανδριανόπουλου, από την ομάδα του στο Κέιμπριτζ κατά τη διάρκεια σπουδών του εκεί. Θεωρείται ότι συμβολίζουν το πάθος και τη νίκη, από τη μια μεριά, και την αγνότητα και το δίκαιο ανταγωνισμό, από την άλλη.
Στο Καταστατικό του νέου συλλόγου όριζε ως στόχο «την ανάπτυξιν της σωματικής αγωγής παρά τη νεολαία» και όριζε τα μέσα επίτευξής του ως εξής:
α) Η ίδρυσις αθλητικών χώρων πάσης φύσεως.
β) Η οργάνωσις πάσης κατά θάλασσαν αθλητικής κινήσεως
δ) Η διά διαλέξεων και εκδόσεως εντύπων προπαγάνδισις της αθλητικής ιδέας και
ε) Η διά παντός τρόπου ανάπτυξις κινήσεως εξυπηρετικής της νεολαίας.[31]
Όσον αφορά τα μέλη του Ολυμπιακού, το Καταστατικό προέβλεπε πως «δύνανται να εγγραφώσιν πολίται αδιακρίτως εθνικότητος ή φύλλου, χρηστοί, εμπνεόμενοι από τας υγιείς περί σωματικής αγωγής αρχάς».[31] Πρώτος πρόεδρος εκλέχθηκε ο Μιχάλης Μανούσκος και το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του Ολυμπιακού συγκροτήθηκε ως εξής:[32]
Η εμβληματική πεντάδα των Ανδριανόπουλων (από αριστερά): Γιάννης, Ντίνος, Γιώργος, Βασίλης και Λεωνίδας Ανδριανόπουλος. Η συμβολή τους στη δημιουργία και τη γιγάντωση του Ολυμπιακού υπήρξε καθοριστικότατη.
Ο ισχυρός άνδρας του Ολυμπιακού ήταν ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, πατέρας της εμβληματικής πεντάδας των Ανδριανοπουλαίων, εισαγωγέας και έμπορος, απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.[35] Επιφανείς παράγοντες του Πειραιά στήριξαν έμπρακτα την ίδρυση του Ολυμπιακού, έχοντας ως σκοπό να δημιουργήσουν ένα αθλητικό σωματείο που να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Πειραϊκού Συνδέσμου. Εκτός του Μιχάλη Μανούσκου και του Νότη Καμπέρου, ενεργή συμμετοχή είχαν και οι λεγόμενοι «κοινωνικοί φίλοι» του σωματείου, σημαντικές προσωπικότητες της πειραϊκής ζωής ως επί το πλείστον, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν οι: Σταύρος Μαραγκουδάκης (διευθυντής του Ταχυδρομείου), Νίκος Ανδρόνικος (έμπορος), Δημήτρης Σκλιάς (αξιωματικός του Στρατού), Νικόλαος Ζαχαρίας (δικηγόρος), Θανάσης Μέρμηγκας (συμβολαιογράφος), Ιωάννης Κεκκές (χρηματομεσίτης) και η οικογένεια των Ανδριανόπουλων.[36]
1925–1930
Η πρώτη ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού το 1926Η ομάδα ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού μεταξύ 1927 και 1929
Ο Τάκης Προβατόπουλος, από τους κορυφαίους Έλληνες κολυμβητές προπολεμικάΕπιθετικοί της ομάδας του Ολυμπιακού της δεκαετίας του '30 από αριστερά: Γρηγοράτος (ορθό), Ράγκος, Βάζος, Συμεωνίδης, Αναματερός
Το τμήμα καλαθοσφαίρισης του Ολυμπιακού ιδρύθηκε το 1931 από αθλητές του τμήματος πετοσφαίρισης του συλλόγου. Την ίδια χρονιά εμφανίζονται οι πρώτοι αθλητές καταδύσεων του Ολυμπιακού και το τμήμα ποδοσφαίρου κατακτά για πρώτη φορά το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Στη συνέχεια θα κατακτήσει 5 Πρωταθλήματα Ελλάδας σε 6 χρόνια, τα τρία εκ των οποίων συνεχόμενα (1933, 1934, 1936, 1937 και 1938). Το τμήμα κολύμβησης κατακτά τα Πρωταθλήματα Ελλάδας 1931, 1932, 1933, 1934 δημιουργώντας ένα σερί 6 συνεχόμενων πρωταθλημάτων. Το τμήμα υδατοσφαίρισης ανδρών του συλλόγου κατακτά τα Πρωταθλήματα Ελλάδας 1933, 1934 και 1936. Το 1937 το τμήμα κολύμβησης θα κατακτήσει ξανά το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Το 1938 με προσωπική εργασία των μελών του Ολυμπιακού κατασκευάζεται το πρώτο ανοικτό γήπεδο της ομάδας μπάσκετ ("Μπάκαλα") στην Καστέλλα.
Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού κατά τη δεκαετία αυτή κατακτά 7 Πρωταθλήματα Ελλάδας εκ των οποίων τα 6 συνεχόμενα (1951 και 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959), 8 Κύπελλα Ελλάδας (1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959 και 1960) και 5 νταμπλ (1951, 1954, 1957, 1958, 1959) και παίρνει το προσωνύμιο Θρύλος. Με την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1954 ο Ολυμπιακός συμπληρώνει τα 10 Πρωταθλήματα Ελλάδας.
Το τμήμα υδατοσφαίρισης του συλλόγου κατακτά τα Πρωταθλήματα Ελλάδας του 1951 και 1952.
To 1953 με πρωτοβουλία του προέδρου του Ολυμπιακού Θανάση Μέρμηγκα και του Γενικού Γραμματέα του συλλόγου Κώστα Καρύδη επανασυστήνεται το τμήμα στίβου.[εκκρεμεί παραπομπή] Τα ηνία του τμήματος αναλαμβάνει ο Μεσογειονίκης, Βαλκανιονίκης και Πρωταθλητής Ελλάδος στα 100 μέτρα και τη σκυταλοδρομία Τάκης Βεντίκος (ο οποίος το 2013 συμπλήρωσε αισίως 58 χρόνια προσφοράς ως επικεφαλής του τμήματος).[εκκρεμεί παραπομπή] Το τμήμα θα γνωρίσει μεγάλες επιτυχίες και θα αναδείξει τις επόμενες δεκαετίες Ολυμπιονίκες, Παγκόσμιους Πρωταθλητές, Πρωταθλητές Ευρώπης, Μεσογειονίκες, Βαλκανιονίκες και εκατοντάδες Πανελληνιονίκες.
Το 1954 την προεδρία του συλλόγου αναλαμβάνει ο Γιώργος Ανδριανόπουλος. Την ίδια χρονιά το τμήμα ιστιοπλοΐας κατακτά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα
Το τμήμα πάλης του συλλόγου ιδρύθηκε το 1961. Το 1963 η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού κατακτά το Βαλκανικό Κύπελλο κερδίζοντας 1–0 τη Λέφσκι Σόφιας στην Κωνσταντινούπολη. Το 1964 η έδρα του Ολυμπιακού ανακατασκευάστηκε από ποδηλατοδρόμιο σε ποδοσφαιρικό γήπεδο και μετονομάστηκε σε «Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης». Τη δεκαετία αυτή το τμήμα ποδοσφαίρου θα κατακτήσει συνολικά 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας, το 1966 και το 1967 (2 συνεχόμενα με προπονητή τον Ούγγρο Μάρτον Μπούκοβι) και 4 Κύπελλα (1961, 1963, 1965, 1968). Το 1967 η Χούντα των Συνταγματαρχών εξαναγκάζει σε παραίτηση τον επί δεκατρία συναπτά έτη πρόεδρο του συλλόγου Γιώργο Ανδριανόπουλο,[43] καταργεί τα μέλη του Δ.Σ. του Ολυμπιακού και την επόμενη χρονιά, το 1968, διώχνει τον προπονητή Μπούκοβι από την Ελλάδα.[44] Την ίδια χρονιά το τμήμα βόλεϊ του συλλόγου κατακτά το πρώτο Πρωτάθλημα της ιστορίας του και την επόμενη χρονιά θα υπερασπιστεί τον τίτλο του. Την ίδια χρονιά, το τμήμα υδατοσφαίρισης θα κατακτήσει κι αυτό το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Το τμήμα κολύμβησης του Ολυμπιακού θα κατακτήσει τη δεκαετία αυτή 5 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1961, 1962, 1967, 1969, 1970), ενώ το τμήμα καταδύσεων κυριάρχησε με 8 από τους 9 τίτλους του (ο τελευταίος το 1971).
Το 1970 το τμήμα πυγμαχίας κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία του το πρωτάθλημα Ελλάδας.
Το ανδρικό τμήμα επιτραπέζιας αντισφαίρισης του Ολυμπιακού διανύει την καλύτερη δεκαετία της ιστορίας του καθώς κατακτά τα 8 από τα 11 Πρωταθλήματα Ελλάδος του, από το 1971 έως το 1980. Το 1971 το τμήμα ενόργανης γυμναστικής κατακτά το πρώτο και μοναδικό πρωτάθλημα της ιστορίας του. Την ίδια χρονιά η ομάδα πόλο ανδρών στέφεται κι αυτή Πρωταθλήτρια Ελλάδας.
Το 1972 ο Ηλίας Χατζηπαυλής κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα στην Ολυμπιάδα του Μονάχου.[45]. Οι Στηβ Γιατζόγλου, Γιώργος Καστρινάκης και Γιώργος Μπαρλάς, με προπονητή το Φαίδωνα Ματθαίου, οδηγούν το τμήμα μπάσκετ στο πρώτο νταμπλ της ιστορίας του, το 1976.[46] Μεγάλη επιτυχία ήταν ότι τη χρονιά εκείνη κατέκτησε το τρίτο του πρωτάθλημα, αήττητος, έχοντας 22 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, ενώ έφτασε και στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Το 1977 ο Ολυμπιακός κατακτά ξανά το Κύπελλο Ελλάδας, αφού είχε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό, τον οποίο νίκησε 110–68 μέσα στην έδρα του,[47] πετυχαίνοντας έτσι τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία των αναμετρήσεων των δύο ομάδων. Την επόμενη χρονιά θα κατακτήσει το ξανά το νταμπλ (2ο σε 3 χρόνια), κερδίζοντας το Πρωτάθλημα και το 3ο συνεχόμενο Κύπελλο Ελλάδας. Την επόμενη χρονιά θα καταφέρει να φτάσει στα ημιτελικά (final-6) του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης και το 1980 θα κατακτήσει ξανά το Κύπελλο με το οποίο ουσιαστικά κλείνει η περίοδος Γιατζόγλου–Καστρινάκη.
Ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός θα κατακτήσει τη δεκαετία αυτή 4 συνολικά Πρωταθλήματα Ελλάδας, εκ των οποία τα 3 συνεχόμενα (1973, 1974, 1975, 1980), 3 Κύπελλα (1971, 1973, 1975) και 2 νταμπλ (1973, 1975). Με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος το 1975, ο Ολυμπιακός συμπλήρωσε τα 20 Πρωταθλήματα Ελλάδας, κλείνοντας με την επιτυχία αυτή την εποχή Γουλανδρή. Στις 19 Ιανουαρίου 1979 με νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη βουλή, οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι μετατράπηκαν σε Π.Α.Ε. και έγιναν επαγγελματικοί. Ταυτόχρονα, επιχειρηματίες και εφοπλιστές ανέλαβαν τις νέες ΠΑΕ αποκτώντας τα πλειοψηφικά πακέτα των μετοχών. Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού ανέλαβε όμιλος επιχειρηματιών με πρόεδρο τον Σταύρο Νταϊφά.
Στις 8 Φεβρουαρίου1981 σημειώνεται η τραγωδία της Θύρας 7, που αποτελεί την πιο τραγική στιγμή στην ιστορία του συλλόγου. Μετά το παιχνίδι Ολυμπιακός–ΑΕΚ 6–0 στο στάδιο Καραΐσκάκη, 21 φίλαθλοι έχασαν τη ζωή τους, στη Θύρα 7 του γηπέδου.[48]
Η ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού θα κατακτήσει 6 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1981, 1983, 1987, 1988, 1989, 1990), 4 Κύπελλα (1981, 1983, 1989, 1990) και ισάριθμα νταμπλ. Παράλληλα, τη σεζόν 1981–82 ο Ολυμπιακός γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που φτάνει σε Φάιναλ Φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, κατακτώντας την 4η θέση.
Το τμήμα κολύμβησης του συλλόγου θα κατακτήσει 9 Πρωταθλήματα Ελλάδας σε 10 χρόνια (1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988, 1989, 1990), ενώ με το Πρωτάθλημα του 1986 θα συμπληρώσει τα 18 συνεχόμενα Πρωταθλήματα.
Το 1985 το τμήμα πυγμαχίας θα κατακτήσει το Πρωτάθλημα Ελλάδας.
Το τμήμα ποδοσφαίρου του συλλόγου θα κατακτήσει τη δεκαετία αυτή 4 Πρωταθλήματα Ελλάδας εκ των οποίων τα 3 συνεχόμενα (1981, 1982 μετά τη νίκη με 2–1 επί του Παναθηναϊκού στο μπαράζ του Βόλου, 1983, 1987), 2 Κύπελλα (1981, 1990), 1 νταμπλ (1981) κι ένα Σούπερ Καπ (1987). Το 1987 ο Γιώργος Κοσκωτάς αποκτά την ομάδα του Ολυμπιακού και το σκάνδαλο που προκλήθηκε, από τις εξωγηπεδικές δραστηριότητές του, θα πλήξει το σύλλογο. Ο Ολυμπιακός πέρασε σε μια εποχή διοικητικής αστάθειας έως το 1993 οπότε και ανέλαβε την προεδρία του συλλόγου ο Σωκράτης Κόκκαλης.
Το 1991 ο Γιάννης Ιωαννίδης αναλαμβάνει προπονητής στην ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού και αποφασίζει με τη σύμφωνη γνώμη του προέδρου Σωκράτη Κόκκαλη την άμεση μεταφορά της έδρας από το Παπαστράτειο στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Υπό την καθοδήγηση του Ιωαννίδη η ομάδα θα κατακτήσει 4 συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ελλάδας, το 1993, 1994, 1995 και το 1996, που κατακτήθηκε μετά από νίκη με 73–38 επί του Παναθηναϊκού στον πέμπτο καθοριστικό τελικό στο ΣΕΦ. Παράλληλα, ο Ολυμπιακός έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία του στον τελικό της Ευρωλίγκας και μάλιστα δύο συνεχόμενες χρονιές, το 1994 στο Τελ Αβίβ και το 1995 στη Σαραγόσα, αποκλείοντας και τις δύο χρονιές στον ημιτελικό τον Παναθηναϊκό. Το 1996 ο Ιωαννίδης αποχωρεί από την ομάδα, τα ηνία της οποίας αναλαμβάνει ο ΣέρβοςΝτούσαν Ίβκοβιτς. Την επόμενη χρονιά με τον Ίβκοβιτς στον πάγκο, η ομάδα κατακτά το Τριπλ Κράουν, κερδίζοντας την Ευρωλίγκα στη Ρώμη, το 5ο συνεχόμενο Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδας. Την ίδια χρονιά ο Ολυμπιακός θα προκριθεί στον τελικό του τουρνουά McDonald's Open όπου θα αντιμετωπίσει τους Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν, πρωταθλητές ΝΒΑ.
Η ομάδα βόλεϊ του Ολυμπιακού κατακτά τα Πρωταθλήματα Ελλάδος 1991, 1992, 1993 και 1994, φτάνοντας τα 8 συνεχόμενα, επίτευγμα που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού βόλεϊ. Συνολικά εντός συνόρων θα κατακτήσει τη δεκαετία αυτή 7 Πρωταθλήματα και με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος το 2000 θα συμπληρώσει τα 20 Πρωταθλήματα Ελλάδας στην ιστορία του τμήματος. Κατακτά επίσης 5 Κύπελλα Ελλάδος (1992, 1993, 1997, 1998, 1999) και 4 νταμπλ (1992, 1993, 1998, 1999). Παράλληλα τη δεκαετία αυτή, καθιερώνεται ως μια από τις κορυφαίες δυνάμεις του ευρωπαϊκού βόλεϊ: Κατακτά το 1996 μετά από νίκη με 3–2 σετ επί της γερμανικής Μπάγερ Βούπερταλ το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, που είναι το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία του συλλόγου, συμμετέχει σε 7 συνεχόμενα Φάιναλ Φορ Κυπέλλων Ευρώπης (ρεκόρ στην Ευρώπη, το οποίο μοιράζεται με την ιταλικήΜόντενα), 4 στο Πρωταθλητριών (1992, 1993, 1994, 1995) και 3 στο Κυπελλούχων (1996, 1997, 1998) με τις 4 από τις 7 συμμετοχές αυτές να είναι στον τελικό (1 στο Πρωταθλητριών το 1992 με αντίπαλο τη Μεσατζέρο Ραβένα και 3 στο Κυπελλούχων το 1996, το 1997 και το 1998) και κατακτά την τρίτη θέση στον κόσμο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων του 1992 (μοναδικός ελληνικός σύλλογος που συμμετείχε και διακρίθηκε στο θεσμό) καθώς και την τέταρτη θέση στο Φάιναλ Φορ του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ το 1996 (πρώτη και μοναδική συμμετοχή ελληνικής ομάδας στο θεσμό), όπου συμμετείχε ως Κυπελλούχος Ευρώπης.
Η ομάδα πόλο των ανδρών θα κατακτήσει την περίοδο αυτή 6 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1992, 1993, 1995, 1996, 1999, 2000), 4 Κύπελλα Ελλάδας (1992, 1993, 1997, 1998), 2 νταμπλ (1992, 1993) και 2 Σούπερ Καπ (1997, 1998). Στην Ευρώπη, θα αγωνιστεί δύο συνεχόμενες χρονιές στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης (1998, 1999).
Το ποδοσφαιρικό τμήμα κατακτά 4 Πρωταθλήματα (1997, 1998, 1999, 2000), 2 Κύπελλα (1992, 1999) και 1 Σούπερ Καπ (1992). Το 1993 η ομάδα με προπονητή τον Όλεγκ Μπλαχίν θα αποκλείσει τη Μονακό του Αρσέν Βενγκέρ και θα φτάσει στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης. Το 1999 η ομάδα θα κατακτήσει το νταμπλ, θα πανηγυρίσει την κατάκτηση του 20ου Κυπέλλου στην ιστορία του και θα καταφέρει να προκριθεί στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Το τμήμα κολύμβησης του συλλόγου θα κατακτήσει 9 Πρωταθλήματα Ελλάδας σε 10 χρόνια (1991, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000), και 3 Κύπελλα (1997, 1998, 1999) ενώ με το Πρωτάθλημα του 1999 θα πανηγυρίσει τα 40 Πρωταθλήματα στην ιστορία του.
Το 1994 πεθαίνει σε ηλικία μόλις 52 ετών ένας από τους γνωστότερους οπαδούς του συλλόγου, ο Βασίλης Δουρίδας, γνωστότερος σαν Ατίλιο,[49] που συντρόφευε με την τρομπέτα του, για πολλά χρόνια, τους οπαδούς και τους αθλητές του Ολυμπιακού.
Το 2001 το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού κατακτά για 30η φορά το Πρωτάθλημα Ελλάδας. Θα ακολουθήσουν, τη δεκαετία αυτή, άλλα 7 Πρωταθλήματα (2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009), 4 Κύπελλα (2005, 2006, 2008, 2009) με ισάριθμα Νταμπλ καθώς και το Σούπερ Καπ Ελλάδας το 2007. Με την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2003 που επετεύχθη μετά από νίκη με 3–0 επί του Παναθηναϊκού στην κρίσιμη προτελευταία αγωνιστική, ο Ολυμπιακός έφτασε τα 7 συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ελλάδας, καταρρίπτοντας το ρεκόρ των 6 συνεχόμενων πρωταθλημάτων που κατείχε ο ίδιος από τη δεκαετία του 1950.
Το 2002 η ομάδα πόλο του Ολυμπιακού κατακτά το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης και το νταμπλ στην Ελλάδα πανηγυρίζοντας το Τρεμπλ, ενώ κατά το ίδιο έτος κατακτά και το Σούπερ Καπ Ευρώπης καταφέρνοντας να γίνει η πρώτη ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου πόλο, αλλά και η μοναδική ελληνική ομάδα σε όλα τα αθλήματα, που κατέκτησε όλους τους τίτλους (και τους 4) που διεκδίκησε, εγχώριους και ευρωπαϊκούς.[εκκρεμεί παραπομπή] Ο Ολυμπιακός κατά τη δεκαετία 2001–2010 θα κατακτήσει συνολικά 9 Πρωταθλήματα Ελλάδας (2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2009, 2010), 9 Κύπελλα (2001, 2002, 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010) και 8 Νταμπλ (2001, 2002, 2003, 2004, 2007, 2008, 2009, 2010 – 2 φορές από 4 συνεχόμενα).
Το στάδιο Καραϊσκάκη ανακατασκευάστηκε ριζικά την περίοδο 2003-2004, παραδόθηκε τον Ιούνιο του 2004 και χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Σε αυτούς τους Αγώνες, η αθλήτρια του Ολυμπιακού Φανή Χαλκιά κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 400 μέτρα με εμπόδια. Στην ελληνορωμαϊκή πάλη ο Αρτιόμ Κουρεγκιάν κατακτά το χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο,[50] όπως και η Μιρέλα Μανιάνι στον ακοντισμό.[51]
Το 2005 η ομάδα του βόλεϊ κατακτά το δεύτερο Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης στην ιστορία του συλλόγου. Τρία χρόνια πριν, το 2002, ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Ντανιέλε Ρίτσι θα φτάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ για δεύτερη φορά στην ιστορία του. Συνολικά θα κατακτήσει τη δεκαετία αυτή 4 Πρωταθλήματα Ελλάδας (2001, 2003, 2009, 2010), 2 Κύπελλα (2001, 2009) και ισάριθμα Νταμπλ.
Το τμήμα κολύμβησης θα κατακτήσει 10 Πρωταθλήματα Ελλάδος σε 10 χρόνια (2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010), φτάνοντας τα 15 συνεχόμενα και 51 συνολικά Πρωταθλήματα Ελλάδας.
Το 2011 το τμήμα βόλεϊ θα κατακτήσει το νταμπλ (Πρωτάθλημα και Κύπελλο 2011). Το ποδοσφαιρικό τμήμα κατακτά το 38ο πρωτάθλημα στην ιστορία του με διαφορά 13 βαθμών από τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Το πρωτάθλημα αυτό ήταν το πρώτο επί εποχής Μαρινάκη. Το 2012 η ομάδα μπάσκετ κατακτά για δεύτερη φορά στην ιστορία της την Ευρωλίγκα στην Κωνσταντινούπολη, με νίκη 62–61 επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ανατρέποντας διαφορά 19 πόντων στα τελευταία 12 λεπτά και πετυχαίνοντας έτσι τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των ευρωπαϊκών τελικών και μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ.[53][54][55] Επίσης, κατακτά για 10η φορά το Πρωτάθλημα Ελλάδας, επικρατώντας του Παναθηναϊκού στους τελικούς με 3–2 νίκες. Η ομάδα ποδοσφαίρου πανηγυρίζει το 15ο Νταμπλ στην ιστορία του συλλόγου, κερδίζοντας το 39ο Πρωτάθλημα (με διαφορά 7 βαθμών από τον δεύτερο Παναθηναϊκό) και το 25ο Κύπελλο (κερδίζοντας τον Ατρόμητο στον τελικό).
Το τμήμα κολύμβησης κατακτά τα Πρωταθλήματα Ελλάδας 2011 και 2012 φτάνοντας συνολικά τα 17 συνεχόμενα Πρωταθλήματα.
Το 2013 το ποδοσφαιρικό τμήμα κατακτά για 40η φορά το Πρωτάθλημα (με διαφορά 15 βαθμών από τον δεύτερο ΠΑΟΚ) και για 26η φορά το Κύπελλο, πανηγυρίζοντας παράλληλα το 16ο Νταμπλ της ιστορίας του.
Στις 12 Μαΐου 2013, η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού γίνεται η μοναδική ελληνική ομάδα και η τρίτη μόλις ευρωπαϊκή που κατακτά για δύο συνεχόμενες χρονιές την Ευρωλίγκα από καταβολής Final Four μετά την νίκη με 100–88 επί της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Λονδίνου, ανατρέποντας μάλιστα διαφορά 17 πόντων που είχε διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια του πρώτου δεκαλέπτου.[56]
Την ίδια χρονιά, οι ομάδες βόλεϊ των ανδρών και των γυναικών κατέκτησαν το εγχώριο Νταμπλ. Συγκεκριμένα, η ανδρική ομάδα εκτός από το 26ο Πρωτάθλημα και το 13ο Κύπελλο της ιστορίας της κατέκτησε και το Λιγκ Καπ Ελλάδας, ενώ η γυναικεία ομάδα κατέκτησε το Πρωτάθλημα πετυχαίνοντας τρεις συνεχόμενες νίκες με το ίδιο σκορ (3–1) επί της ΑΕΚ (εκ των οποίων οι δύο μέσα στην έδρα της αντιπάλου) στους τελικούς, καταφέρνοντας έτσι να υπερκεράσει το προβάδισμα της ΑΕΚ, που ξεκίνησε τη σειρά των τελικών με 0–2 λόγω της μεταφοράς των μεταξύ τους αποτελεσμάτων από την κανονική περίοδο και να κατακτήσει τον τίτλο με 3–2 νίκες.[57] Μετά την κατάκτηση του τίτλου, ήρθε και η κατάκτηση του 3ου συνεχόμενου Κυπέλλου Ελλάδας, μετά από μια ακόμα επικράτηση επί της ΑΕΚ με 3–1 σετ στον τελικό της Σαντορίνης.[58]
Το τμήμα υδατοσφαίρισης ανδρών κατακτά το 12ο νταμπλ (27ο Πρωτάθλημα και 15ο Κύπελλο) της ιστορίας του, επικρατώντας 3–1 στις νίκες στους τελικούς του Πρωταθλήματος και κερδίζοντας τον τελικό του Κυπέλλου στη Λαμία.[59] Την ίδια χρονιά το τμήμα στίβου του συλλόγου κατακτά για 8η συνεχόμενη φορά το Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου ανδρών και το τμήμα κολύμβησης το 18ο συνεχόμενο και 54ο συνολικά Πρωτάθλημα Ελλάδος στην ιστορία του. Ιδρύονται τα τμήματα ταεκβοντό (με επικεφαλής τον χρυσό ολυμπιονίκη και αθλητή του συλλόγου Μιχάλη Μουρούτσο) και kick boxing του συλλόγου.
Στις 6 Οκτωβρίου 2013, η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού κατέκτησε το Διηπειρωτικό Κύπελλο στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας,[60] επικρατώντας με 2–0 νίκες (81–70, 86–69) επί της Πρωταθλήτριας Αμερικής Πινιέιρος με τον σύλλογο να φτάνει τα 10 διεθνή τρόπαια, γεγονός που αποτελεί ρεκόρ για τον ελληνικό αθλητισμό. Ταυτόχρονα κατέκτησε τον μοναδικό τίτλο που του έλειπε σε συλλογικό επίπεδο, όντας πλέον ο μοναδικός σύλλογος της χώρας που τα αθλητικά του τμήματα έχουν κερδίσει Πρωτάθλημα Ευρώπης, Κύπελλο Ευρώπης, Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και Διηπειρωτικό Κύπελλο.[61]
Στις 5 Απριλίου 2014, το τμήμα πόλο γυναικών του Ολυμπιακού με προπονητή τον Χάρη Παυλίδη πανηγύρισε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο του τμήματος και τον 9ο συνολικά του συλλόγου, κατακτώντας το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (LEN Trophy) στο Φάιναλ Φορ της Φλωρεντίας. Στον συγκλονιστικό μεγάλο τελικό ο Ολυμπιακός νίκησε με 10–9 τη γηπεδούχο Φιρέντσε, με την Μπρόνγουεν Νοξ να σκοράρει το νικητήριο γκολ της ομάδας του Πειραιά 24 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα.[62] Η σεζόν 2013–14 ολοκληρώθηκε θριαμβευτικά για την ομάδα αφού η ομάδα κατέκτησε και το Πρωτάθλημα Ελλάδας για πέμπτη φορά στην ιστορία της. Επικράτησε της Βουλιαγμένης στους τελικούς με 3–2 νίκες και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας (κερδίζοντας το 4ο και το 5ο παιχνίδι στα πέναλτι) και πανηγύρισε το Πρωτάθλημα μέσα στην έδρα της αντιπάλου.[63]
Το τμήμα επιτραπέζιας αντισφαίρισης του συλλόγου κατακτά το 2014 το 11o Πρωτάθλημα Ελλάδας Ανδρών στην ιστορία του.
Το 2014 το τμήμα υδατοσφαίρισης ανδρών κατέκτησε αήττητο, και με 30 νίκες σε 30 αγώνες, το 13ο Νταμπλ της ιστορίας του και 7ο συνολικά τα τελευταία 8 χρόνια. Σήκωσε το 28ο Πρωτάθλημα της ιστορίας του, επικρατώντας της Βουλιαγμένης με 3–0 νίκες στους τελικούς,[64] και το 16ο Κύπελλο κερδίζοντας την ίδια αντίπαλο με 11–10 στον τελικό της διοργάνωσης.[65] Παράλληλα, πραγματοποίησε ρεκόρ παραγωγικότητας με 430 γκολ (σπάζοντας το δικό του προηγούμενο ρεκόρ με 413 γκολ την αμέσως προηγούμενη σεζόν), αλλά και ρεκόρ καλύτερης αμυντικής επίδοσης δεχόμενος μόλις 116 γκολ.[66]
Την ίδια χρονιά το τμήμα πετοσφαίρισης γυναικών κατέκτησε το δεύτερο συνεχόμενο Πρωτάθλημα Ελλάδας με 3–1 νίκες επί της ΑΕΚ, αν και η δεύτερη είχε το πλεονέκτημα έδρας και είχε προηγηθεί στη σειρά των τελικών με 1–0 νίκες, κατακτώντας επίσης και το Κύπελλο Ελλάδας μετά από νίκη επί του Πανναξιακού με 3–0 σετ στην Πύλο. Με την κατάκτηση αυτή ο Ολυμπιακός έφτασε τα 4 συνεχόμενα Κύπελλα Ελλάδας, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού γυναικείου βόλεϊ, καθώς και τα δύο συνεχόμενα νταμπλ.
Στο τέλος της σεζόν 2013–2014, ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός, με την κατάκτηση του Νταμπλ από τις ομάδες του πόλο ανδρών, του βόλεϊ ανδρών, του βόλεϊ γυναικών και του Πρωταθλήματος από το τμήμα πόλο γυναικών (δεν υπάρχει διοργάνωση κυπέλλου εκεί), πέτυχε το μοναδικό επίτευγμα του να γίνει ο πρώτος σύλλογος στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που κατακτά Πρωτάθλημα και Κύπελλο Ελλάδας και με τα τέσσερα ερασιτεχνικά τμήματα των δύο ομαδικών αθλημάτων που βρίσκονται υπό την κηδεμονία του (βόλεϊ ανδρών και γυναικών, πόλο ανδρών και γυναικών). Επιπροσθέτως, με την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης από την ομάδα πόλο των γυναικών αλλά και των Πρωταθλημάτων Ελλάδος από τα τμήματα κολύμβησης, επιτραπέζιας αντισφαίρισης και στίβου ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός έφτασε συνολικά τους 11 τίτλους σε μια μόλις σεζόν, επίτευγμα που είχε καταφέρει και τη σεζόν 2012–13.
Στις 7 Οκτωβρίου του 2014, ο Ολυμπιακός ανακοινώνει και επίσημα την επανέναρξη λειτουργίας του τμήματος τμήματος ξιφασκίας. Λίγες μόλις εβδομάδες μετά, το επανασυσταθέν τμήμα κατακτά σε ατομικό επίπεδο τα κύπελλα Ελλάδας σπάθης σε άνδρες και γυναίκες.[68]
Την τριετία 2015-18 τα ερασιτεχνικά τμήματα του συλλόγου γνωρίζουν πρωτοφανή άνθηση. Αγωνίζονται σε 13 ευρωπαϊκούς τελικούς με 4 κατακτήσεις, ενώ επανιδρύεται το ανδρικό τμήμα χειροσφαίρισης μετά από συγχώνευση με τα ΙΕΚ ΞΥΝΗ, το οποίο αμέσως κατακτά το νταμπλ. Τέλος το 2018, η ποδοσφαιρική ομάδα χάνει για πρώτη φορά το πρωτάθλημα μετά από 7 συνεχόμενες κατακτήσεις. Την ίδια χρονιά (2018) τα τμήματα του συλλόγου κατέκτησαν 27 πανελλήνιους και διεθνείς τίτλους σε επίπεδο ανδρών και γυναικών και αγωνίστηκαν σε 5 ευρωπαϊκούς τελικούς, κατακτώντας τους δυο.[69]
Το ποδοσφαιρικό τμήμα έχει κατακτήσει συνολικά ως το 2020, 45 πρωταθλήματα, 28 κύπελλα, 4 Σούπερ καπ, 1 Βαλκανικό και 18 φορές έκανε νταμπλ. Επίσης έχει κατακτήσει 6 φορές αήττητος το πρωτάθλημα τις χρονιές (1937, 1938, 1948, 1951, 1954, 1955) [70], ενώ στο πρωτάθλημα 2020 τερμάτισε αήττητος στην κανονική περίοδο.
2021 - 2023
Ο Ολυμπιακός κατακτά το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου 2021 για 46η φορά, 7 αγώνες πριν τη λήξη του (ρεκόρ). Κατακτά επίσης για 30η φορά το πρωτάθλημα βόλεϊ ανδρών. Επίσης η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού, σύμφωνα με την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS), είναι η κορυφαία ελληνική ομάδα του 21ου αιώνα.[71]
Η γυναικεία ομάδα πόλο αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2021 για 2η φορά στην ιστορία της, αγωνιζόμενη μόνο με Ελληνίδες αθλήτριες και προπονητή τον Χάρη Παυλίδη,[72] επίτευγμα που επαναλαμβάνει το 2022 με προπονητή τον Αλεξάνταρ Τσίριτς, νικώντας στο κατάμεστο «Πέτρος Καπαγέρωφ» την ισπανική ΚΝ Σαβαδέλ με 11–7.[73] Και τις δύο εκείνες χρονιές κατέκτησε επίσης το Σούπερ Καπ Ευρώπης,[74][75] ανεβάζοντας σε επτά τα ευρωπαϊκά κύπελλα του γυναικείου τμήματος πόλο. Η ομάδα κατέκτησε επίσης τις ίδιες περιόδους το νταμπλ στην Ελλάδα, επιτυγχάνοντας έτσι δύο ιστορικά "καρέ".
Η ανδρική ομάδα πόλο κατέκτησε επίσης το νταμπλ τις χρονιές 2021, 2022, 2023 δημιουργώντας νέο ρεκόρ κατακτήσεων στο Κύπελλο Ελλάδος με 24 τίτλους.
Νέο ρεκόρ κατακτήσεων πέτυχε και το ποδοσφαιρικό τμήμα με την κατάκτηση του πρωταθλήματος 2021–22 για 47η φορά στην ιστορία του.
Το τμήμα καλαθοσφαίρισης ανδρών κατακτάει 2 συνεχόμενα νταμπλ τις σεζόν 2021-22 και 2022-23, ενώ παράλληλα φτάνει σε 2 συνεχόμενα φαιναλ-φορ τις ίδιες σεζόν και στον 9ο ευρωπαϊκό του τελικό το 2023 χάνει το τρόπαιο μόλις 3 δευτερόλεπτα πριν την λήξη στον τελικό με την Ρεάλ Μαδρίτης.
Η περίοδος (2023–24) αποτελεί σταθμό στην ιστορία του Ολυμπιακού καθώς γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που κατακτά ευρωπαϊκό τίτλο στο ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα το ΟΥΕΦΑ Κόνφερενς Λιγκ 2023-24. Επίσης η ομάδα νέων ποδοσφαίρου κατακτά το ΟΥΕΦΑ Γιουθ Λιγκ την ίδια περίοδο. Συνολικά τέσσερα τμήματα του συλλόγου φτάνουν σε τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων (ποδόσφαιρο ανδρών, ποδόσφαιρο νέων, πόλο γυναικών, χάντμπολ ανδρών) και άλλα δυο (μπάσκετ ανδρών, πόλο ανδρών) καταλαμβάνουν την 3η θέση στα ευρωπαϊκά φάιναλ φορ. Το τμήμα ποδοσφαίρου νέων αγωνίστηκε και στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου Κ–20 στις 24 Αυγούστου 2024, απέναντι στη βραζιλιάνικη Φλαμένγκο στο θρυλικό στάδιο Μαρακανά, όπου γνώρισε την ήττα στις καθυστερήσεις με 2-1.[76]
Σύμφωνα με την διεθνή ομοσπονδία στατιστικής και ποδοσφαίρου (IFFHS), ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε 4η καλύτερη ομάδα του κόσμου για τον μήνα Μάιο με 52,50 βαθμούς, πίσω από την Αταλάντα που συγκέντρωσε 80 βαθμούς, ενώ 2η ήταν η πρωταθλήτρια Γερμανίας, Μπ. Λέβερκουζεν, με 60 βαθμούς και 3η η Πενιαρόλ της Ουρουγουάης, με 56,75 βαθμούς.[77]
Έμβλημα και χρώματα
Μετά από πρόταση του αναδόχου του Ολυμπιακού Νότη Καμπέρου, έμβλημα της ομάδας έγινε ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, εμπνευσμένος από τους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες και σε πλήρη σύμπλευση με το πνεύμα και τη φύση του ονόματος του συλλόγου.[78] («Ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς έχει ιδία σφραγίδα εικονίζουσαν δαφνηφόρον κεφαλήν αθλητού και περί αυτήν τον τίτλον του Σωματείου», όπως επί λέξει καταγράφεται στο πρώτο Καταστατικό του). Αποτυπώνει τους συμβολισμούς του ονόματος του συλλόγου, δηλαδή «τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, το ήθος, την ευγενική άμιλλα, την επικράτηση, εν τέλει το ολυμπιακό ιδεώδες».[22]
Τα χρώματα του συλλόγου επιλέχθηκαν από τον Γιάννη Ανδριανόπουλο, από την ομάδα του στο Κέιμπριτζ, που ήταν το κόκκινο και το λευκό, ως συμβολισμοί γενναιότητας-πάθους και αγνότητας-ηθικής αντίστοιχα. Το 2018 η διεθνής καναδική αθλητική πλατφόρμα και ιστότοπος theScore.com συμπεριέλαβε το έμβλημα του Ολυμπιακού στα 20 καλύτερα (από αισθητικής άποψης) εμβλήματα ποδοσφαιρικών συλλόγων όλου του κόσμου και, συγκεκριμένα, το κατέταξε στην 5η θέση.[79]
Από την ίδρυσή του, η κύρια φανέλα του Ολυμπιακού είναι ερυθρόλευκη. Η φανέλα του ποδοσφαιρικού τμήματος, παλαιότερου του συλλόγου, είναι ριγωτή και υπήρξαν πολλές παραλλαγές της κατά την πορεία της ιστορίας του. Αντίθετα, η φανέλα του αντίστοιχου της καλαθοσφαίρισης υπήρξε και μονόχρωμη.[82]
Έντυπα
Ύλης αποκλειστικά για θέματα του συλλόγου, με έκδοση στην Αθήνα (τα περισσότερα) ή τον Πειραιά (π.χ Ολυμπιακός Κόσμος): [εκκρεμεί παραπομπή]
Από τους πρώτους ύμνους που γράφτηκαν για ομάδα στην Ελλάδα ήταν εκείνος του Ολυμπιακού. Γράφτηκε το 1931 και αφιερώθηκε στον Γιώργο Ανδριανόπουλο,[ζ] σε στίχους του Μίμη Βασιλειάδη και μουσική του Γιάγκου Λαουτάρη σε tempo di marcia.[84] Θυμίζει αρκετά τους ύμνους των ισπανικών ομάδων.[85] Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της περιόδου 1930-31 ο Ολυμπιακός είχε μια πολύ ισχυρή ομάδα, η οποία αποτελείτο από τους αδελφούς Ανδριανόπουλους (Ντίνο, Γιώργο, Βασίλη και Λεωνίδα), τον Αχιλλέα Γραμματικόπουλο, τον Φίλιππο Κουράντη, τον Λάκη Λεκκό και άλλους σπουδαίους παίκτες. Ο Ολυμπιακός σημείωσε 7 νίκες σε 7 παιχνίδια σκοράροντας 22 τέρματα μέσα στο Ποδηλατοδρόμιο (Στάδιο Καραϊσκάκη). Ο Βασιλειάδης εμπνεόμενος από αυτές τις επιτυχίες της ομάδας έγραψε τους στίχους[η] και ο Λαουτάρης συνέθεσε την μουσική του.
Μετά τη θρυλική νίκη (4 Ιουλίου 1961) του Ολυμπιακού επί της βραζιλιάνικης Σάντος, ο Στράτος Παγιουμτζής τραγούδησε το «Ολυμπιακέ μεγάλε, Ολυμπιακέ τρανέ» ( «... που εσάρωσες τη Σάντος, την ομάδα του Πελέ!»), σε μουσική του Πειραιώτη ρεμπέτη συνθέτη Γαβριήλ Μαρίνου ή Μαρινάκη,[86] το οποίο λειτούργησε τότε πρακτικά ως ύμνος της ομάδας. Το 1980 ο Σπύρος Βαλσαμάκης συνέθεσε τον νεώτερο ύμνο του Ολυμπιακού, ο οποίος μέχρι σήμερα αποτελεί τον επίσημο ύμνο του συλλόγου. Τους στίχους έγραψε ο Κώστας Κιλιμάντζος και τον ερμήνευσε στην πρώτη του εκτέλεση ο Χρηστάκης Βολιώτης.[86][87]
Έχουν γραφτεί και άλλοι γνωστοί και πολυτραγουδισμένοι ύμνοι για τον Ολυμπιακό, όπως το «Του Μπούκοβι την ομαδάρα», που είναι αφιερωμένος στην ομάδα που κατέκτησε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα το 1966 και 1967 με προπονητή τον Μάρτον Μπούκοβι.
Φίλαθλοι του Ολυμπιακού στη Θύρα 7 σε αγώνα με τον ΠΑΟ στο νέο Στάδιο Καραϊσκάκη
Τραγική ημέρα στην ιστορία του Ολυμπιακού και του ελληνικού αθλητισμού, ήταν η 8η Φεβρουαρίου1981, όταν 21 φίλαθλοι από τη θύρα 7 βρήκαν φρικτό θάνατο κατά τη διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώνα με την ΑΕΚ στο Στάδιο Καραϊσκάκη, που έληξε με 6–0 υπέρ των ερυθρολεύκων. Οι 20 από αυτούς ήταν φίλοι του Ολυμπιακού και ένας της ΑΕΚ. Μέσα σε πανηγυρισμούς, πολλοί φίλαθλοι έτρεξαν λίγα λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα να βγουν από τη Θύρα 7, δημιουργώντας συνωστισμό ενώ η πόρτα της θύρας ήταν κλειστή. Κάποιοι από τους φιλάθλους έπεσαν στα σκαλιά της θύρας με αποτέλεσμα το πλήθος που συνέρρεε προς την έξοδο να τους ποδοπατήσει. Εκτός από τους 21 νεκρούς υπήρξαν και 53 τραυματίες.[88]
Δεκάδες τραυματίες και νεκροί μεταφέρθηκαν με περιπολικά και ασθενοφόρα στο Τζάνειο Νοσοκομείο, στο οποίο είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται εξαιρετικά μεγάλος αριθμός ατόμων, δημιουργώντας σκηνές αλλοφροσύνης.[88] Πολλοί τραυματίες μεταφέρθηκαν επίσης στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ. Παράλληλα, τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα έκαναν έκκληση σε γιατρούς και αιμοδότες να προσέλθουν στο Τζάνειο, ενώ σε ένδειξη πένθους διέκοψαν τα προγράμματά τους και μετέδιδαν πένθιμη μουσική.
Κάθε χρόνο η διοίκηση του Ολυμπιακού στις 8 Φεβρουαρίου αποδίδει ελάχιστο φόρο τιμής στα θύματα του 1981. Τελείται επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο της Θύρας 7 (βρίσκεται έξω από το γήπεδο Καραΐσκάκη) με την παρουσία παραγόντων της ομάδας, ποδοσφαιριστών αλλά και με παρουσία χιλιάδων φιλάθλων της ομάδας. Στη συνέχεια ακολουθεί κατάθεση στεφάνων, ενώ γίνεται και προσκλητήριο νεκρών με τα ονόματα των αδικοχαμένων παιδιών και τους παρευρισκόμενους να φωνάζουν «παρών» .Στο νέο γήπεδο του Ολυμπιακού υπάρχουν 21 μαύρα καθίσματα, για να τιμηθούν τα θύματα της τραγωδίας, ενώ στο μουσείο του συλλόγου έχουν διατηρηθεί και φυλάσσονται η πόρτα και μέρος από τα σκαλοπάτια όπου συνέβη το τραγικό περιστατικό. Αξίζει, όμως να σημειωθεί ότι αν και η Θύρα 13 (του Παναθηναϊκού) είναι η ''αντίπαλη'', προς μνήμη αυτών που πέθαναν κατέθεσε στεφάνι.
Ωστόσο, σύμφωνα με το Μητρώο της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, για το 2023, ο Ολυμπιακός, πέρα από τα παραπάνω, έχει εγγεγραμμένο ως άθλημα και την αντισφαίριση, ενώ ως ξεχωριστά αθλήματα λογίζονται το open water swimming-κολύμβηση μεγάλων αποστάσεων-μαραθώνια κολύμβηση, καθώς και το όρθιο κανόε σανίδας (ενώ δεν θεωρείται ξεχωριστό το μπιτς βόλεϊ).[1]
Ο Ολυμπιακός αποτελεί το πλέον επιτυχημένο ελληνικό σωματείο [151][152] στις διεθνείς διοργανώσεις σε κατακτήσεις τροπαίων, όντας πρώτο με 23 συνολικά: ένα βαλκανικό, ένα διηπειρωτικό και 21 ευρωπαϊκά (επίσης ρεκόρ για ελληνικό σύλλογο), εκ των οποίων το 1 είναι απ' την ομάδα ποδοσφαίρου νέων του συλλόγου. Είναι επίσης πρώτο σε κατακτήσεις Πρωταθλημάτων Ευρώπης με 9 συνολικά. Είναι ο μοναδικός σύλλογος που κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο στο ποδόσφαιρο ανδρών. Από τους 21 ευρωπαϊκούς του τίτλους, οι 18 προήλθαν από τέσσερα δημοφιλή ομαδικά αθλήματα και από έξι τμήματά του, αυτά του ποδοσφαίρου, της καλαθοσφαίρισης ανδρών, της πετοσφαίρισης και υδατοσφαίρισης ανδρών και γυναικών. Το επίτευγμα αυτό έχει καταφέρει μόνο η ΤΣΣΚΑ Μόσχας.[153]
Εκτός των τίτλων, δέκα του τμήματα έχουν καταφέρει να προκριθούν, τουλάχιστον από μία φορά το καθένα, σε συνολικά 50 τελικούς διεθνούς επιπέδου. Οι άνδρες καλαθοσφαιριστές το 1997 και οι υδατοσφαιριστές το 2002 και το 2018 έχουν πανηγυρίσει το Τριπλ Κράουν, με τους δεύτερους να αποτελούν την πρώτη ομάδα στην παγκόσμια ιστορία του πόλο, καθώς και τη μόνη της Ελλάδας σε όλα τα αθλήματα, η οποία εντός μερικών μηνών κατέκτησε εγχώριο πρωτάθλημα και κύπελλο παράλληλα με πρωτάθλημα και Σούπερ Καπ Ευρώπης, άρα και τους τέσσερις τίτλους που διεκδίκησε [154].
Επίσης, το τμήμα καλαθοσφαίρισης κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 2012 και 2013, καθιστώντας το σωματείο το μοναδικό ελληνικό με δυο συνεχόμενα πρωταθλήματα Ευρώπης σε οποιοδήποτε ανδρικό ομαδικό άθλημα. Το αντίστοιχο πετοσφαίρισης ανδρών, πέραν της κατάκτησης δύο κυπέλλων Κυπελλούχων το 1996 και 2005, του Challenge Cup πετοσφαίρισης ανδρών 2023, έχει αναδειχθεί 3ο στον κόσμο κατά το Παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων του 1993 όντας το μοναδικό της χώρας που έχει μετάσχει στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Συνολικά, έχει συμμετάσχει σε 12 φάιναλ φορ ευρωπαϊκών διοργανώσεων, έχοντας προκριθεί 8 φορές στον τελικό (δύο στο Κύπελλο Πρωταθλητριών τα έτη 1992, 2002 και τέσσερις στο Κύπελλο Κυπελλούχων τα έτη 1996, 1997, 1998, 2005), στο Challenge Cup πετοσφαίρισης ανδρών
2018 και 2023, επικρατώντας στις τρείς προαναφερθείσες.
Οι υδατοσφαιρίστριες του Ολυμπιακού, με τη σειρά τους, αγωνίστηκαν το διάστημα 2007-2012 6 συνεχόμενες φορές είτε σε φάιναλ φορ είτε σε ημιτελικές φάσεις των δύο ευρωπαϊκών κυπέλλων (Πρωταθλητριών τα έτη 2010, 2011 και Λεν Τρόφι τα έτη 2007, 2008, 2009, 2012), μετρώντας σε αυτές και έναν τελικό (2008), οπότε και καθιερώθηκαν ως μία από τις σημαντικές δυνάμεις του χώρου. Κατόπιν παύσης ενός έτους, επανήλθαν κατακτώντας το παρθενικό ευρωπαϊκό τρόπαιο του τμήματος το 2014 και συνέχισαν με το Κύπελλο πρωταθλητριών το 2015, το 2021 (μέσα στη Βουδαπέστη, έχοντας ένα ρόστερ αποτελούμενο αποκλειστικά από Ελληνίδες παίκτριες) και το 2022 καθώς και το Σούπερ Καπ Ευρώπης τις ίδιες χρονιές. Το 2017 τα τμήματα του Ολυμπιακού ήταν φιναλίστ σε 3 ευρωπαϊκούς τελικούς, ενώ το 2018 συμμετείχαν σε 5 τελικούς και κατέκτησαν τους 2 (Κύπελλο πρωταθλητριών στο πόλο ανδρών, Τσάλεντζ καπ στο βόλεϊ γυναικών, Τσάλεντζ καπ βόλεϊ ανδρών, Λεν τρόφι πόλο γυναικών, Σούπερ καπ Ευρώπης πόλο ανδρών).
Στον ακόλουθο πίνακα περιλαμβάνονται οι 75 διεθνείς διακρίσεις των τμημάτων του Ολυμπιακού σε διαφορετικά αθλήματα, στις περιπτώσεις όπου προκρίθηκαν τουλάχιστον έως την ημιτελική φάση ή γύρο διεθνών διασυλλογικών διοργανώσεων.
Ο Ολυμπιακός έχει αναδείξει δεκάδες ολυμπιονίκες μεταλλιούχους σε 7 διαφορετικά αθλήματα.
Στον ακόλουθο πίνακα περιλαμβάνονται τα ολυμπιακά μετάλλια των αθλητών του συλλόγου.
Ομάδα με την επωνυμία Ολυμπιακός στην αθλητική ιστορία, εμφανίζεται τουλάχιστον από το 1906 και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ ο Ελληνικός Ολυμπιακός Αθλητικός Σύλλογος Σικάγο, μέλη του οποίου έλαβαν μέρος σε Ολυμπιακούς αγώνες εκπροσωπώντας την Ελλάδα ως ομογενείς.[157] Είχε προηγηθεί σε Γαλλία –εμπνευσμένη από την εκεί επέκταση της αναβίωσης του ολυμπισμού μέσω του συμπατριώτη τους Πιερ ντε Κουμπερτέν– και Βέλγιο η ίδρυση συλλόγων Ολιμπίκ σε μεγάλες πόλεις, όπως Παρίσι (Olympique de Paris), Λυών, Μασσαλία, Λιλ, Νίκαια, Σαρλερουά. Σε ελλαδικό επίπεδο ήδη το 1924 καταγράφεται στην προσφυγική Αγία Τριάδα Θεσσαλονίκης ο Ολυμπιακός Αστήρ με ποδοσφαιρική δραστηριότητα.[158]
Ο Ολυμπιακός απέκτησε φίλους και οπαδούς πέρα από τον Πειραιά, σε όλη την Ελλάδα, αλλά και μεταξύ των Ελλήνων του εξωτερικού. Στην απήχηση της ομάδας βοήθησαν οι επιτυχίες του συλλόγου, αλλά και το όνομά του, που παρέπεμπε σε υψηλά αθλητικά ιδανικά. Έτσι, πολλές ομάδες και σύλλογοι προσπάθησαν -έστω μέσω του ονόματος- «να δανειστούν κάτι από το γόητρο του μεγάλου προτύπου».[159] Χαρακτηριστικό της μεγάλης του φήμης αποτελεί το γεγονός ότι από το 1925 έως σήμερα έχουν ιδρυθεί δεκάδες σωματεία και συγκεκριμένα –τουλάχιστον– τα εξής:[160]
↑Παραταύτα, όπως σημειώνει ο Γιώργος Κεντρωτής, «στη λέσχη τροπαίων» του συλλόγου «αναγράφεται σε μαρμάρινη πλάκα ότι ο ΟΣΦΠ ιδρύθηκε στις 15 Μαΐου 1925».[4]
↑Καθιερώθηκε το 1929 από τους αθλητικογράφους της εποχής. Υπήρξε αποτέλεσμα των επιτυχιών της ποδοσφαιρικής ομάδας του συλλόγου τις χρονιές 1928 και 1929, με τις κατακτήσεις του Τριεθνούς και του Διεθνούς Κυπέλλου Πάσχα αντίστοιχα.[5]
↑Σύμφωνα με τον καθηγητή του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου Γιώργο Κεντρωτή, το όνομα δεν είναι υβριστικό, αλλά τιμητικό. Απορρίπτει την εκδοχή αντιπάλων συλλόγων (εκπορευόμενη κυρίως από τους οπαδούς του Εθνικού Πειραιώς) ότι δόθηκε επειδή «οι Ολυμπιακοί» είναι πολλοί και πάνε όλοι μαζί παντού «σαν τους γαύρους». Σημειώνει ότι στα αρχαία ελληνικά γαύρος είναι «ο υπερήφανος, ο σοβαρός, ο μεγαλοπρεπής» και γαυρότης και γαυρίαμα είναι «το καμάρι, το καύχημα, η υπερηφάνεια, η αγερωχία, η υψηλοφροσύνη».[6]
↑Πρόεδρος της Ενώσεως Φιλάθλων ήταν ο Μάριος Βολίκας, αντιπρόεδρος ο Τριαντάφυλλος Κρέμος και γραμματέας ο Σταύρος Μαραγκουδάκης.[22]
↑Το έμβλημα των τμημάτων του Ολυμπιακού από το 2003.[80][81] Πλέον χρησιμοποιείται μόνο από ορισμένα τμήματα.
↑Η παρτιτούρα φέρει την αφιέρωση: «Χαρισμένο εις τον αγαπητόν φίλον κ. Γεώρ. ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΝ, αρχηγόν ”Ολυμπιακού„ Πειραιώς. Γιάγκος».[83]
↑Προειδοποιούσαν τους αντιπάλους των Πειραιωτών να φύγουν από το διάβα της ομάδας που νικούσε κάθε αντίπαλο: «Φευγάτ' από μπρος, φευγάτε από μπρος, στο γήπεδο μπαίνει ο Ολυμπιακός. Πασάρει ο ένας, ο άλλος σουτάρει, ο εχθρός τα χάνει, σωστός πανικός» (2η στροφή).[83]
↑Ο ΟΣΦΠ υπήρξε ο πρώτος σύλλογος στη χώρα που απευθύνεται σε αρτιμελείς αθλητές και ταυτόχρονα προπονεί ομάδα παρακανόε.[90] Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο δεν επιτρέπει ένταξή του στην αρμόδια Εθνική Αθλητική Ομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρίες, οπότε παρέχει τις εγκαταστάσεις και τον εξοπλισμό του σε αθλητές άλλων σωματείων, οι οποίοι μετέχουν στις διοργανώσεις ως μέλη εκείνων.[91]
Παραπομπές
↑ 1,01,1«E-KOUROS». somateia.minsports.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2024.
↑Βλ. π.χ. το με αριθμ. πρωτ. 432 έγγραφο της 14ης Μαρτίου 1925 του «”Ολυμπιακού„ Αθλητικού και Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Πειραιώς», στο: Τσοκόπουλος (2008), σσ. 85 κ.εξ.
↑Βλ. «Οι Ήρωες», Αθλητική Ηχώ (29 Οκτωβρίου 1950), σελ. 2: «Κουραχάνης, ο τερματοφύλαξ της πρωταθλήτριας του ουώτερ-πόλο, του δοξασμένου Ολυμπιακού. Κλείνοντας μέσα του τον ηρωισμό της ομάδας του, σκοτώθηκε στην Αλβανία».
↑Βλ. Αθλητική Ηχώ (11 Σεπτεμβρίου 1955), σελίδα 4: «Ο Ολυμπιακός διοργανώνει τουρνουά πόλο εις μνήμην του υδατοσφαιριστού Κουραχάνη. Ο Κουραχάνης υπήρξε ρέκορντμαν της Ελλάδας στα 200μ και τερματοφύλαξ της ομάδας πόλο του Ολυμπιακού, σκοτώθηκε δε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο».
↑Βλ. «Οι Ήρωες», Αθλητική Ηχώ, ό.π., σελ. 2: «Κονταράτος. Το φόρο του αίματος τον πλήρωσε ο Ολυμπιακός και με άλλον έναν παίκτη του. Τον δεξιό χαφ και παίκτη του πόλο, Κονταράτο. Πολεμιστής της θάλασσας, σκοτώθηκε ναυμαχώντας με τους Γερμανούς πάνω στο αντιτορπιλικό Όλγα».
↑θάνος Πέππας (21 Ιουλίου 2012). «Οι Ύμνοι του Ολυμπιακού». thanospeppas. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13.11.2016
Τσοκόπουλος, Βάσιας (1985). «Τα στάδια της τοπικής συνείδησης: Πειραιάς, 1835-1935». Στο: Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού, επιμ. Νεοελληνική πόλη. (Πρακτικά Διεθνούς Συμποσίου). Αθήνα. σελίδες 245–249.
Τσοκόπουλος, Βάσιας (2008). Η ομάδα και η πόλη. Ο Ολυμπιακός και ο Πειραιάς του Μεσοπολέμου μέσα από τα τεκμήρια. (Πρόλογος: Βασίλης Καρδάσης). Αθήνα: Πολύτροπον. ISBN978-960-8354-96-8.
_pictogram.svg){kind=small}
_pictogram.svg){kind=small}
.JPG)
![2003–2014[ε]](%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:OSFP-logo.svg){kind=logo}
.JPG)
