PROFILPELAJAR.COM

Kompania Saperów KOP „Grodno”
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1931
Rozformowanie	1939
Nazwa wyróżniająca	„Grodno”
	Tradycje
Kontynuacja	43 batalion saperów
	Organizacja
Numer	kryptonimowy: 6.
Dyslokacja	garnizon Grodno
Rodzaj wojsk	saperzy
Podległość	Brygada KOP „Grodno”

Kompania Saperów KOP „Grodno” – pododdział saperów Korpusu Ochrony Pogranicza.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W kwietniu 1928 1 batalion graniczny sformował w Budsławiu ośrodek wyszkolenia pionierskiego przy 3 Brygadzie Ochrony Pogranicza^[2]^[3]. W 1929 oddziałem administracyjno-gospodarczym dla ośrodka „Wilejka” był 1 batalion KOP „Budsław”. W związku z likwidacją 3 Brygady OP w 1929, ośrodek miał dokończyć szkolenie i przenieść się do Suwałk w rejon odpowiedzialności nowo powstałej Brygady KOP „Grodno”^[4]. Z dniem 1 marca 1931 ośrodek został zlikwidowany, a na jego bazie i drużyn pionierskich batalionów utworzona została kompania pionierów „Grodno”. Nowo utworzona kompania została rozmieszczona w Grodnie w wynajętych pomieszczeniach^[5]. Dowódcą kompanii został dotychczasowy komendant ośrodka wyszkolenia pionierskiego. Pod względem służbowym kompania podległa dowódcy brygady, a pod względem wyszkolenia specjalistycznego dowódcy korpusu. Jednostką formującą był 23 batalion KOP „Orany”^[6]. Dla potrzeb formującej się kompanii 63 szeregowców oddelegował 23 pułk piechoty^[7].

W 1934^[b] została sformowana kompania saperów typu III dla Brygady KOP „Grodno”, jako jej organiczny pododdział^[10].

Rozkazem dowódcy KOP z 23 lutego 1937 została zapoczątkowana pierwsza faza reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza „R.3”^[11]. Jej wynikiem było między innymi ustalenie nazwy kompanii na „kompania saperów KOP «Grodno»”^[12]. Zarządzeniem dowódcy KOP gen. bryg. Jana Kruszewskiego w sprawie zmian w kwatermistrzostwie KOP, dniem 1 kwietnia 1939 utworzono w kompanii etat dowódcy plutonu w stopniu porucznika^[13]. Przy kompanii funkcjonował pluton pionierów Batalionu KOP „Orany”^[14].

Kompania saperów KOP „Grodno” była jednostką mobilizującą. Pod względem mobilizacji materiałowej była przydzielona do batalionu KOP „Orany”. W dniach 24-26 sierpnia 1939, zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, kompania sformowała 43 batalion saperów dla 33 Dywizji Piechoty^[15]^[10].

Struktura organizacyjna kompanii

Organizacja pokojowa kompanii saperów typu III^[16]:

dowódca kompanii
drużyna gospodarcza
I pluton saperów a. trzy drużyny
II pluton saperów a. trzy drużyny

Stan osobowy kompanii wynosił 92 żołnierzy, w tym 3 oficerów, 9 podoficerów i 80 saperów.

Dowódcy kompanii

por. sap. Jan I Kawiński z 10 psap (1928-) komendant ośrodka wyszkolenia pionierów^[17]
kpt. sap. Edward Herman (1936 – 1939 → dowódca 43 bsap)^[18]^[c].

Uwagi

↑ Zarządzenie szefa sztabu KOP ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna w sprawie używania w dowództwie KOP kryptonimów zamiast nazw jednostek KOP^[1]
↑ Cutter w swoich publikacjach, powołując się na dokument „Organizacja kompanii saperów KOP , Ldz.1293/org/tj. z 18 V 1934” podaje, że kompanie saperów zorganizowano w 1934^[8]. Zdaniem Prochwicza informacja ta jest błędna, a właściwa data to rok 1931^[9]
↑ Edward Herman, kpt. sap., w KOP od 1936. Do mobilizacji dowódca komp. saperów KOP „Grodno”. We wrześniu 1939 dowódca 43 batalionu saperów 33 DP rez.^[19].

Przypisy

↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 427.
↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 19/1927.
↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 54.
↑ Zarządzenie nr L.dz. KOP 1025/tjn./og.org./29 ↓.
↑ Zarządzenie nr L.700/Tjn.Og.Org/31 ↓, s. 10-11.
↑ Zarządzenie nr L.700/Tjn.Og.Org/31 ↓, s. 1-2.
↑ Zarządzenie nr L.700/Tjn.Og.Org/31 ↓, s. 3.
↑ Cutter 2005 ↓, s. 50.
↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 43.
↑ ^a ^b Cutter 2005 ↓, s. 350.
↑ Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 157.
↑ Zarządzenie nr L.500/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 3.
↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 625.
↑ Hordt 1945 ↓, s. 5.
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 406-407, 425.
↑ Cutter 2001 ↓, s. 86.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, nr 9 z 26 IV 1928 s.177.
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 247.
↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 720.

Bibliografia

Tadeusz Hordt: Sprawozdanie z kampanii wrześniowej 1939 r.. www.pism.co.uk, 1945, B.I.15c s. 4-14. [dostęp 2016-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-07)].
Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
Zdzisław Józef Cutter: Saperzy polscy 1918-1939. Organizacja, szkolenie i wyposażenie materiałowo-techniczne. Wrocław: 2001. ISBN 83-87384-05-4.
Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Wybór dokumentów. Warszawa–Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 8388067488.
Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
Zarządzenie organizacyjne dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji brygad KOP nr L.dz. KOP 1025/tjn./og.org./29 z 6 lipca 1929.
Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie organizacji kompanii pionierów nr L.700/Tjn.Og.Org/31 z lutego 1931.
Zarządzenie dowódcy KOP w sprawie reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza („R.3” I Faza) nr L.500/Tjn.Og.Org/37 z 23 lutego 1937. (sygn.177/132.)
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1928, 1931 i 1934. [dostęp 2016-02-15].