PROFILPELAJAR.COM

Strażnica KOP „Soczewki”
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1925
Rozformowanie	1939
	Dowódcy
Ostatni	sierż. Stanisław Chmielewski
	Organizacja
Dyslokacja	Soczewki
Formacja	Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość	Kompania graniczna KOP „Olkowicze”

Strażnica KOP „Soczewki” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W 1924 w składzie 3 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 1 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 18 strażnic^[1]. Strażnica KOP „Soczewki” w latach 1928–1939 znajdowała się w strukturze 1 kompanii KOP „Olkowicze”^[2]^[3]^[4]^[5]^[6]^[7]^[8] batalionu KOP „Budsław”^[9]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej^[10].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku KOP^[5]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 7,1 km^[7].

Ostatnim dowódcą strażnicy był sierż. Stanisław Chmielewski^[11].

Osobny artykuł: strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza.

Służba graniczna

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[12]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza^[10].

Strażnica KOP „Soczewki” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 7 kilometrów 500 metrów od słupa granicznego nr 420 do 434^[5], a w 1938 pododcinek szerokości 9 kilometrów 205 metrów od słupa granicznego nr 420 do 438^[7].

Sąsiednie strażnice:

strażnica KOP „Karolin” ⇔ strażnica KOP „Skoroda” – 1928^[2], 1929^[3], 1931^[4], 1932^[5], 1934^[6]
strażnica KOP „Karolin” ⇔ strażnica KOP „Pasieki”^[7]

Przypisy

↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 8/1928.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1929.
↑ ^a ^b Szkice dyslokacyjne ↓.
↑ ^a ^b ^c ^d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 19/1932.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 53/1934.
↑ ^a ^b ^c ^d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 84/1938.
↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 306.
↑ Szubański 2000 ↓, s. 88.
↑ ^a ^b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
↑ Wyrwa 2015 ↓, s. 46.
↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.

Bibliografia

Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
Maciej Wyrwa: Nieodnalezione ofiary Katynia? Lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940. Warszawa: Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, 2015. ISBN 978-83-64486-31-9.
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/151.)