PROFILPELAJAR.COM

Strażnica KOP „Budwieć”
	Historia
Państwo	Polska
Rozformowanie	1939
	Organizacja
Dyslokacja	Budwieć
Formacja	Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość	Kompania graniczna KOP „Hołny Wolmera”

Strażnica KOP „Budwieć” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W lutym 1926, w składzie 6 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 24 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 12 strażnic^[1]. W 1928 i 1929 strażnica znajdowała się w 3 kompanii granicznej KOP „Kalety”^[2]^[3], a w latach 1932 – 1939 strażnica funkcjonowała w strukturze 2 kompanii KOP „Hołny Wolmera”^[4]^[5]^[6]^[7]^[8]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej.

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym^[4]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła szosa długości 5,5 km, trakt długości 6,5 km i droga polna długości 4 km^[6].

Osobny artykuł: strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza.

Służba graniczna

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[9]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza^[10].

Strażnica KOP „Budwieć” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 10 kilometrów od słupa granicznego nr 178 do 197^[4], a w 1938 pododcinek szerokości 8 kilometrów 598 metrów od słupa granicznego nr 160 do 176^[6].

Sąsiednie strażnice graniczne:

strażnica KOP „Adelin” ⇔ strażnica KOP „Stanowisko” – 1928^[2]
strażnica KOP „Hołny Wolmera” ⇔ strażnica KOP „Stanowisko” – 1929^[3], 1932^[4], 1934^[5], 1938^[6]

Przypisy

↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 11/1928.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 11/1929.
↑ ^a ^b ^c ^d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1932.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 50/1934.
↑ ^a ^b ^c ^d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 81/1938.
↑ Szubański 2000 ↓, s. 88.
↑ Szubański 1993 ↓, s. 275.
↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.

Bibliografia

Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 8390021794.
Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)