PROFILPELAJAR.COM

Strażnica KOP „Dubinowo”
Strażnica KOP „Olszany”
	Historia
Państwo	Polska
Rozformowanie	1939
	Organizacja
Dyslokacja	Olszany; Dubinowo
Formacja	Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość	Kompania graniczna KOP „Dundery”

Strażnica KOP „Dubinowo” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-łotewskiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W 1926, w składzie Brygady KOP „Wilno”, został sformowany 19 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 12 strażnic^[1]. W latach 1929 – 1934 w 3 kompanii KOP „Obabie” funkcjonowała strażnica KOP „Olszany”^[2]^[3]^[4]^[5]. Po 1934 strażnicę przeniesiono do Dubinowa^[5]. W latach 1938 – 1939 strażnica KOP „Dubinowo” znajdowała się w strukturze 3 kompanii KOP „Dundery”^[6]^[7] z pułku KOP „Głębokie”^[8]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej^[9].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym^[4]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 13 km i trakt długości 8 km^[6].

Osobny artykuł: strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza.

Służba graniczna

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[10]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza^[9].

Strażnica KOP „Dubinowo” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 8 kilometrów 250 metrów^[4], a w 1938 pododcinek szerokości 7 kilometrów 487 metrów od słupa granicznego nr 63 do 72^[6].

Sąsiednie strażnice:

strażnica KOP „Plauszkiety” ⇔ strażnica KOP „Pawłowszczyzna” – 1932^[4]
strażnica KOP „Plauszkiety” ⇔ strażnica KOP „Świlemieście” – 1929^[2], 1934^[11], 1938^[6]

Przypisy

↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1929.
↑ Szkice dyslokacyjne ↓.
↑ ^a ^b ^c ^d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 15/1932.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 52/1934.
↑ ^a ^b ^c ^d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 83/1938.
↑ Szubański 2000 ↓, s. 88.
↑ Polak 1999 ↓, s. 217.
↑ ^a ^b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 62/1934.

Bibliografia

Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 8390021794.
Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/151.)