1 Samodzielny Gwardyjski Dywizjon Moździerzy^[1] (ros. гвардейский отдельный минометный дивизион) – pododdział artylerii rakietowej Armii Czerwonej.

5 lipca 1944 roku dowódca 1 Armii wydał^[2] rozkaz specjalny Nr 00127 o formowaniu jednostek i formacji wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Na podstawie tego rozkazu przystąpiono do organizacji 1 Korpusu Pancernego. Zgodnie z radzieckimi etatami od lipca 1942 roku w skład korpusów pancernych wchodził jeden gwardyjski dywizjon moździerzy uzbrojony w osiem wyrzutni BM-8 lub BM-13. Także polski korpus pancerny miał mieć w swoim składzie dywizjon uzbrojony w wyrzutnie BM-13. Jednostka miała zostać zorganizowana według etatu Nr 010/514 w terminie do 1 września 1944 roku. Został jej przydzielony numer poczty polowej 34000.

Do organizacji dywizjonu nie doszło. W skład 1 KPanc została włączona jednostka Armii Czerwonej, która wiosną 1945 roku wzięła udział w operacji łużyckiej i praskiej. Po zakończeniu działań wojennych dywizjon został wyłączony ze składu WP.

10 maja 1945 roku stan ewidencyjny dywizjonu liczył 199 żołnierzy, w tym 19 oficerów, 55 podoficerów i 125 szeregowców. Na uzbrojeniu i wyposażeniu pododdziału znajdowało się osiem wyrzutni BM-13, osiem 14,5 mm karabinów przeciwpancernych PTRS, 78 pistoletów maszynowych, 84 karabinów oraz 47 samochodów.

• dowództwo
• sztab
• drużyna zwiadu
• pluton łączności
• pluton obrony przeciwlotniczej i przeciwpancernej
• dwie baterie
• pluton amunicyjny
• ruchomy warsztat typ "A"
• drużyna gospodarcza

• Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Wybór materiałów źródłowych, tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1958
• Stanisław Komornicki, Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, tom 3, Regularne Jednostki Ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1987, ISBN 83-11-07419-4