Działania bojowe rozpoczął na przyczółku warecko-magnuszewskim. Walczył na Wale Pomorskim pod Mirosławcem i Nadarzycami. Nad Odrą wspierał ogniem piechotę pod Dannenbergiem i Trampo. Szlak bojowy pułk zakończył 8 maja 1945 pod Nauen na północ od Berlina<[3].
Postanowieniem Rady Najwyższej ZSRR został odznaczony Orderem Aleksandra Newskiego[3].
20 lipca 1945 r. oddział przybył do garnizonuPszczyna. 18 października tego roku został rozformowany.
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
WiesławW.ChłopekWiesławW., 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego. Zarys dziejów, Żary: Wydawnictwo „Chroma”, 2005, ISBN 83-922412-3-1, OCLC69492866. Brak numerów stron w książce
Henryk Lis, Jacek Małkiewicz, Krystian Szymczak, Historia Garnizonu Pleszew, Wydawca 20 Pułk Artylerii Przeciwpancernej, Pleszew, 15 sierpnia 1992 r.
Jan Krug. Wojska Rakietowe i Artyleria w historii Śląskiego Okręgu Wojskowego. „Przegląd Wojsk Lądowych”. 9, s. 86-89, 2000. Warszawa.