Oddział wojskowy – pojęcie używane w siłach zbrojnych państw w odniesieniu do:

1. jednostki wojskowej o stałej strukturze organizacyjnej, samodzielna pod względem gospodarczym i administracyjnym, mająca osobowość prawną. Oddziały istnieją we wszystkich rodzajach wojsk i sił zbrojnych, wchodzą w skład wyższych związków organizacyjnych (związków taktycznych, operacyjnych) lub występują samodzielnie; zalicza się do nich brygady, pułki i samodzielne bataliony^[1];
2. jednostki lub elementu ugrupowania bojowego i marszowego; zależnie od zadania i przeznaczenia rozróżnia się m.in.: oddział przedni, oddział boczny, oddział tylny, oddział czat, oddział rajdowy, oddział rozpoznawczy, oddział szturmowy, oddział wydzielony^[1];
3. jednostki o specjalnym przeznaczeniu: oddział przeprawowy, oddział torujący, oddział zaporowy, oddział zabezpieczenia ruchu, oddział samoobrony, oddział gospodarczy, oddział lotniczo-techniczny, oddział służby zdrowia, oddział tyłowy;
4. jednostki organizacyjnej (komórka) w wyższych sztabach wojskowych stanowiąca szczebel pośredni między wydziałem a zarządem;
5. odrębnej jednostki w straży granicznej;
6. potocznie: każdej zorganizowanej grupy żołnierzy.

Podział organizacyjny:

• Średniowiecze (rycerstwo):
  • kopia
  • poczet
  • rota
  • chorągiew
• Artyleria:
  • działon
  • bateria
  • dywizjon
• Kawaleria:
  • sekcja
  • szwadron
• Lotnictwo:
  • klucz

Podział funkcyjny:

• zagon
• flankier (flankier w Wikiźródłach)
• szpica
• zwiad
• patrol
• warta

• jednostki organizacyjne wojska

• Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014, s. 28. ISBN 978-83-11-13382-2.
• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 262. ISBN 83-11-06229-3.
• Józef Urbanowicz (red.): Mała encyklopedia wojskowa. Tom 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 486.