8 Gwardyjska Armia Ogólnowojskowa

8 Gwardyjska Armia Ogólnowojskowa
8-я гвардейская общевойсковая армия
Ilustracja
Gen. Anatolij Bietiechtin, dowódca 8 Gwardyjskiej Armii. 1980.
Historia
Państwo

 ZSRR (1943–1991)
 Rosja (1991–1992)

Sformowanie

5 maja 1943

Rozformowanie

1992

Tradycje
Rodowód

62 Armia

Kontynuacja

8 Gwardyjski Korpus Armijny

Dowódcy
Pierwszy

generał pułkownik Wasilij Czujkow

Działania zbrojne
II wojna światowa
Operacja „Dunaj”
Organizacja
Dyslokacja

Nohra

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Podległość

1 Front Białoruski[1]
Zachodnia Grupa Wojsk[2]

Odznaczenia
Tablica informujaca, że w tym domu mieściło się stanowisko dowodzenia 8 Gwardyjskiej Armii gen. Czujkowa w którym podpisano 2 maja 1945 akt kapitulacji.
Udział w szturmie Berlina

8 Gwardyjska Armia Ogólnowojskowa odznaczona orderem Lenina (ros. 8-я гвардейская общевойсковая ордена Ленина армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej z czasów II wojny światowej (ówcześnie 8 Armia Gwardyjska).

Historia

Powstała 5 maja 1943 na bazie 62 Armii. Wchodziła w skład 1 Frontu Białoruskiego. 8 Armia została podporządkowana Frontowi Południowo-Zachodniemu zajmując pozycje obronne wzdłuż prawego brzegu rzeki Siewierskiego Dońca na północ od Słowiańska. Następnie uczestniczyła w operacjach na terenie Donbasu i w ofensywie w kierunku Dniepru zakończonej zdobyciem przyczółka na jego prawym brzegu. Od 20 października 1943 roku armia w ramach 3 Frontu Ukraińskiego walczyła na Prawobrzeżnej Ukrainie w okolicach Krzywego Rogu, Nikopola. Brała również w walkach o Odessę (26 marca – 14 kwietnia 1944).

Przed przystąpieniem do działań zaczepnych w 8 Gwardyjskiej Armii uzupełniono stany osobowe w 9 dywizjach jakimi dysponowała. Dodatkowo wzmocniono ją 11 Gwardyjską Brygadą Pancerną wyposażoną w 53 czołgi T-34 oraz 5 pułkami uzbrojonymi w czołgi ISU-122 i działa pancerne SU-76. W sumie jednostki te liczyły 179 pojazdów pancernych[3]. 15 czerwca 1944 została włączona do 1 Frontu Białoruskiego i przeniesiona w rejon Kowla. Uczestniczyła w operacji Bagration zakończonej walkami na przyczółku warecko-magnuszewskim.

Wycofujące się pod naporem 8 Gwardyjskiej Armii niemieckie oddziały, w rejonie Amelina na Lubelszczyźnie były atakowane przez oddział Batalionów Chłopskich dowodzony przez Franciszka Kusyka, oddziały 27 Dywizji Piechoty Armii Krajowej i oddział Armii Ludowej dowodzony przez mjr. Czesława Klima[4]. Od 14 stycznia 1945 brała udział w operacji wiślańsko-odrzańskiej (wyzwolenie Łodzi, zdobycie przyczółków na Odrze, zdobycie twierdz Poznań i Kostrzyn). 8 Armia zakończyła szlak bojowy w II wojnie światowej udziałem w operacji berlińskiej.

Rozwiązana w 1992.

Dowódcy armii

Struktura organizacyjna

Stan na 1 czerwca 1943
Stan na 16 kwietnia 1945[5]
Skład w 1990

Dowództwo 8 Armii – Nora

Jednostki podporządkowania armijnego[6]:

  • 11 Gwardyjska Brygada Rakiet Operacyjno–Taktycznych – Weischenfeld;
  • 449 Brygada Rakiet Operacyjno–Taktycznych – Amstadt;
  • 390 Brygada Artylerii – Ordruf;
  • 18 Brygada Rakiet Przeciwlotniczych – Gotha;
  • 325 Berlińska Brygada Inżynieryjno–Saperska – Marsenburg;
  • 116 Brygada Zabezpieczenia Materiałowego – Altenburg;
  • 336 pułk śmigłowców – Nora;
  • 486 pułk śmigłowców – Altes Lager;
  • 65 pułk pontonowo–mostowy – Marsenburg;
  • 91 Odeski pułk łączności – Weimar;
  • 194 pułk radiotechniczny – Weimar;
  • 446 pułk radioliniowy – Naumburg;
  • 678 pułk WRE – Frankendorf;
  • 227 batalion ochrony – Nora;
  • 298 eskadra śmigłowców – Hesleben;
  • 943 dywizjon artylerii przeciwpancernej – Altenburg;
  • 46 batalion radiotechniczny – Nora;
  • 325 batalion inżynieryjno–saperski – Gera;
  • 134 batalion rozpoznania chemicznego – Gera;
  • 173 batalion remontowy – Markensdorf;
  • 202 batalion remontowy – Oberungwic;
  • 794 kompania SpecNaz – Nora.

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne