25 Korpus Strzelecki (ros. 25-й стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
25 Korpus Strzelecki formowany został w 1941 roku[1]. Jego szlak bojowy w walce z armią niemiecką prowadził z rejonu Tuły przez Briańsk, Kowel, Poniatową, Nałęczów, Zwoleń, Radom, Tomaszów Mazowiecki i Frankfurt nad Odrą, a zakończył się w rejonie Halbe[1].
Uczestnicząc w ofensywie styczniowej Armii Czerwonej żołnierze 25 KS 15 stycznia 1945 zdobyli Zwoleń oraz 16 stycznia Radom[2]. Do obydwu miast jako pierwsi wkroczyli żołnierze 218 Pułku Piechoty z 77 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty należącej do 25 Korpusu Strzeleckiego[2]. W czasie walk na ziemiach polskich oraz operacji berlińskiej prowadzonej na terytorium III Rzeszy 25 KS wchodził w skład 69 Armii[3][4].
Za wykazane męstwo i odwagę w walkach o Radom jednostka otrzymała zaszczytną nazwę: 25 Radomski Korpus Strzelecki[5].
Dowódcy korpusu
- gen. mjr Siergiej Czestochwałow (19.06.1941 - 16.07.1941)
- płk Grigorij Rewunenkow (28.02.1943 - 12.03.1943)
- gen. mjr Aleksandr Barinow[3] (28.12.1943 - 26.03.1945)[1]
- gen. mjr N. Trufanow[6]
Struktura organizacyjna
Skład 1 maja 1943:
Skład 1 maja 1945:
Przypisy
Bibliografia
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: 1971.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- F.D. Worobjow, I.W. Parotkin, A.N. Szymanski: Ostatni szturm (operacja berlińska 1945 r.). Warszawa: 1971.
