Nas aventuras de "Tintín", o "Alicornio" é o escenario dunha batalla entre piratas e mariñeiros, seguido dun duelo entre o seu capitán, Sir Francis Haddock (un antepasado do Capitán Haddock e o pirata Rackham o Roxo. O Alicornio é sabotado e afúndese, só para ser descuberto anos máis tarde por Tintín e os seus amigos no intento de atopar o tesouro de Rackham.
Creación
Modelo de Le Brillant, o buque da frota de Lois XIV que inspirou a Hergé a debuxar o Alicornio.
O Alicornio inspirouse en Le Brillant, construído en 1690 en Le Havre, Francia polo construtor naval Salicon e logo decorado polo deseñador Jean Bérain o vello. [1] En 1942, Hergé decidira que a súa máis recente aventura de TintínO segredo do alicornio (1943), debería representar imaxes do seu Alicornio ficticio con debuxos de precisión detallados.[2] Utilizou os servizos do seu amigo e modelista de barcos local Gérard Liger-Belair, fillo dun ex-oficial naval e que posuía unha tenda en Bruxelas especializada en modelismo de barcos, [a] para atopar unha embarcación histórica axeitada que poidera personalizar para satisfacer as súas necesidades históricas. A investigación de Liger-Belair presentou tres posibilidades, unha fragata británica, un buque mercante holandés e un buque de guerra francés. [4] Como Hergé prefería o acoirazado Liger-Belair continuou investigando e descubriu un documento histórico titulado Architectura Navalis, que contiña debuxos detallados dos acoirazados franceses. [4] Un en particular era de 1690, na mariña de Lois XIV de Francia: un cuarto rango acoirazado con 56 canóns: Le Brillant. Liger-Belair completou pronto un plano a escala 1:100 seguido dun modelo extremadamente preciso. [5][b]
Hergé consultou os arquivos no Museo Nacional de Historia Natural e o recentemente publicado L'Art et le Mer ("Arte e o Mar") de Alexandre Berqueman. [7] Tamén estudou outras embarcacións do período, como o Le Soleil Royal, La Couronne, La Royale e Le Reale de France para comprender mellor o deseño dos barcos do século XVII. [8] Foi no Le Reale de France que obtivo unha base para o seu deseño das barcas do Alicornio. [8] Adoptou a figura do alicornio do barco ficticio dunha fragata británica construída en 1745. [9] Cando o modelo de Liger-Belair estivo completo, Hergé reflectiuno nos paneis dos seus cómics, mostrando regularmente as súas representacións a Liger-Belair para asegurarse de que representaba a nave sen erros técnicos. [10] Na súa aparición acabada no libro, o Alicornio é unha nave do terceiro rango, un barco con tres mastros e 50 canóns, máis de 40 metros de eslora e 11 metros de manga. [11]
Tras a publicación de O segredo do alicornio, a editorial holandesa de Hergé Carlsen Verlag deulle un modelo antigo dun barco danés do século XVII chamado Enhjørningen (O alicornio). Ata ese momento, Hergé non tiña idea de que un barco con ese nome, completo co mascarón de alicornio, existira nunca. [12]
O segredo do alicornio está parcialmente datado en 1676. Na tradución ao galego, o "Alicornio" mantén a versión orixinal francesa de Hergé, o la Licorne navega baixo a bandeira francesa para a Armada francesa no reinado do rei Lois XIV e está comandado polo cabaleiro François de Hadoque (na tradución ao inglés, o "alicornio" navega baixo a Union Jack durante o reinado de Charles II de Inglaterra e está comandado por Sir Francis Haddock). [8] Ningún barco chamado alicornio figuraba nos anais da Armada francesa durante o século XVII. [8] Non obstante, desde 1634-1688 a Royal Navy inglesa tivo un barco da liña chamado HMS Unicorn[13] que foi, casualmente, comandado por un tal Capitán Haddock. [14]
O tesouro de Rackham o Roxo (1944) narra a aventura de Tintín e os seus amigos comprometéndose a recuperar o tesouro perdido do pirata Rackham o Roxo, que Tintín cría a bordo do pecio do Alicornio. Francisco construíra tres modelos a escala do Alicornio e escondera un mapa do tesouro dentro de cada un. A aventura, contada nos dous libros, leva a Tintín ao 'Alicornio' e ao tesouro perdido. [11]
Foi no ano 1698, que O Alicornio partiu rumbo a Europa desde a Illa de Santo Domingo, no Mar das Antillas.
Tras dous días navegando rumbo leste, o vixía anuncia un barco pirata a babor. O Alicornio, intentando escapar do navío filibusteiro, vira afastándose deste. Asía todo, os piratas son máis rápidos que O Alicornio. O Cabaleiro Francisco de Hadoque ordena cargar os canóns, disparando contra o barco inimigo e o alcanza cos seus disparos. O capitán pirata do barco inimigo, Rackham o Roxo, anuncia ao Galeón Real que será unha loita sen cuartel izando o pavillón vermello no pao de mecena, a vida ou morte. O pirata colócase detrás do Alicornio para evitar o lume dos canóns, e logo pasa baixo a popa deste. Os filibusteiros pasan ao abordaxe, e varios homes de ambos bandos resultan mortos e feridos. Durante o combate, Francisco mata ao lugartenente de Rackham o Roxo, Diego o Navarro.
Durante a batalla, Francisco é golpeado por unha roldana e perde a consciencia. Máis tarde, os membros da tripulación do "Alicornio" aínda vivos son asasinados e botados ao mar. Francisco recupera a conciencia, atopándose atado ao pau maior. O barco pirata está danado e afundido, polo que Rackham o Roxo traslada o seu tesouro a bordo do Alicornio. O barco navega cara a unha illa deshabitada. Cando está ancorado preto da costa da illa, Francisco consegue liberarse das súas ataduras e descende baixo a cuberta ata a Santabárbara (onde se gardan todas as municións e a pólvora) do Alicornio. Mentres está, atópase con Rackham por última vez, matándoo nun combate de espadas. Antes de escapar nunha barca do barco, é capaz de prender a pólvora mediante unha mecha a lume lento, provocando que o 'Alicornio' (coa tripulación borracha de Rackham e presuntamente o tesouro de Rackham aínda a bordo) explotase e afundise. [16]
Viviu dous anos cos indíxenas, que fixeron un fetiche do Cabaleiro. Este, pola súa parte, espetou unha cruz na cima do monte da illa e contou todos os días que pasaban cunha raia pequena para os días da semana e unha grande para os domingos, como Robinson Crusoe.
Despois, un barco recolleuno e devolveuno ao seu país. Escribiu as súas memorias, que foron herdadas polos seus fillos ata o Capitán Haddock. Ademais, fabricou tres modelos do Alicornio en miniatura para os seus tres fillos. Díxolles que quitaran o pau maior, para "que a verdade fose completa". O que non sabían os seus fillos era que ao remover o pau maior atoparíanse cun pergamiño que, ao unilo cos outros dous, revelaba as coordenadas onde estaba a illa preto de onde afundíu o Alicornio. Dita illa non aparece en ningún mapa.
Na actualidade, Tintín, o seu can Milú, e os seus amigos o capitán Haddock e o profesor Tornasol seguen coordenadas que Francisco deixara aos seus tres fillos nun estraño enigma escondido en tres modelos do barco Alicornio. Xuntando ás coordenadas, descobren a illa e, ao mergullarse, atopan o pecio do 'Alicornio'. Aínda que recuperan varios artefactos, non atopan o tesouro. De volta a Bélxica, Tintín entende que a mensaxe de Francisco se refería, non á localización do "Alicornio", senón a un globo terraqueo montado nunha estatua na antiga casa de Francisco. Entendendo agora que Francisco nunca abandonara o tesouro e o levara con el á súa casa, Tintín localiza as coordenadas do tesouro no globo, preme un botón segredo que atopa alí e descobre o tesouro de Rackham o Roxo escondido dentro. [17]
Notas
↑ Hergé foi Scout de mozo e coñecía a Gérard Liger-Belair como secretario da Federación de Scouts Católicos. [3]
↑ Os planos do barco, xunto con outra información, publicáronse nun artigo do número de xuño de 1989 da revista Amis de Hergé. [6]
