Πατριάρχης Γερμανός Δ΄
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Γερμανός Δ΄ (Ελληνικά)
Γέννηση	1790 Κωνσταντινούπολη
Θάνατος	16  Σεπτεμβρίου 1853 Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησης	Οθωμανική Αυτοκρατορία Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ορθόδοξος ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γερμανός Δ΄ (1790–1853) διετέλεσε δύο φορές Οικουμενικός Πατριάρχης, κατά τα έτη 1842-1845 και 1852-1853.

Γεννήθηκε στην συνοικία Βαλατά (Μπαλάτ) της Κωνσταντινούπολης^[1] το 1788^[α] και οι γονείς του ονομάζονταν Ιωάννης και Ελένη^[3]. Περί το 1825, επί Πατριαρχίας Χρυσάνθου έγινε Μέγας Πρωτοσύγκελλος του Πατριαρχείου.

Τον Αύγουστο του 1826, μετά την παραίτηση του Μητροπολίτη Βιδύνης Παϊσίου, εξελέγη διάδοχός του ο Γερμανός. Παρέμεινε στην επαρχία αυτή ως το 1830, οπότε και εξορίστηκε συνεπεία του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1828 και του ανερχόμενου βουλγαρικού εθνικισμού^[4]. Κατόπιν διέμεινε στην Κωνσταντινούπολη μέχρι τον Μάιο του 1831, οπότε εξελέγη Μητροπολίτης Δράμας. Στις 22 Νοεμβρίου 1835 εξελέγη Μητροπολίτης Δέρκων μετά τον θάνατο του προκατόχου του, Νικηφόρου^[5].

Στις 12 Ιουνίου 1842^[3], μετά τον θάνατο του Ανθίμου Ε΄, εξελέγη για πρώτη φορά Οικουμενικός Πατριάρχης και παρέμεινε στο Θρόνο μέχρι τις 18 Απριλίου 1845, οπότε παραιτήθηκε επικαλούμενος φόρτο εργασίας^[β]. Κατόπιν αποσύρθηκε στην οικία του στο Βεβέκιο του Βοσπόρου. Την 1η Νοεμβρίου 1852, μετά την απομάκρυνση από τον θρόνο του Ανθίμου Δ΄, επανεξελέγη Πατριάρχης και παρέμεινε στον θρόνο μέχρι τον θάνατό του, στις 16 Σεπτεμβρίου 1853^[7]. Ετάφη στον περίβολο της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί^[8].

Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για τους φτωχούς. Ίδρυσε ναούς, σχολεία, βιβλιοθήκες, ορφανοτροφεία^[9] και το όνομά του συνδέθηκε με τη μόρφωση του Ορθόδοξου κλήρου, καθώς ήταν ο ιδρυτής της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης στην εκεί μονή της Αγίας Τριάδας, στο λεγόμενο λόφο της Ελπίδας. Όταν επισκέφθηκε την εγκαταλελειμένη Μονή το 1842, είδε κατεστραμμένες και ερειπωμένες τις εγκαταστάσεις της και αφού πήρε άδεια από τις τουρκικές αρχές, προχώρησε στην ίδρυση και ανοικοδόμησή της^[10]. Η Σχολή λειτούργησε ανελλιπώς μέχρι το 1971, οπότε έκλεισε με νόμο και για όλα αυτά τα χρόνια φοίτησαν εκεί θεολόγοι, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες.

• Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil. 
• Σάρδεων και Πισιδίας, Γερμανός (1931). Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Γερμανός Δ' (ο από Δέρκων) (PDF). Τύποις «Φαζιλέτ» Τάσσου Βακαλοπούλου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2020.