Πατριάρχης Γερμανός Δ΄

Πατριάρχης Γερμανός Δ΄
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γερμανός Δ΄ (Ελληνικά)
Γέννηση1790
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος16  Σεπτεμβρίου 1853
Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία
Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταορθόδοξος ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΟικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γερμανός Δ΄ (17901853) διετέλεσε δύο φορές Οικουμενικός Πατριάρχης, κατά τα έτη 1842-1845 και 1852-1853.

Η ζωή του

Γεννήθηκε στην συνοικία Βαλατά (Μπαλάτ) της Κωνσταντινούπολης[1] το 1788[α] και οι γονείς του ονομάζονταν Ιωάννης και Ελένη[3]. Περί το 1825, επί Πατριαρχίας Χρυσάνθου έγινε Μέγας Πρωτοσύγκελλος του Πατριαρχείου.

Τον Αύγουστο του 1826, μετά την παραίτηση του Μητροπολίτη Βιδύνης Παϊσίου, εξελέγη διάδοχός του ο Γερμανός. Παρέμεινε στην επαρχία αυτή ως το 1830, οπότε και εξορίστηκε συνεπεία του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1828 και του ανερχόμενου βουλγαρικού εθνικισμού[4]. Κατόπιν διέμεινε στην Κωνσταντινούπολη μέχρι τον Μάιο του 1831, οπότε εξελέγη Μητροπολίτης Δράμας. Στις 22 Νοεμβρίου 1835 εξελέγη Μητροπολίτης Δέρκων μετά τον θάνατο του προκατόχου του, Νικηφόρου[5].

Στις 12 Ιουνίου 1842[3], μετά τον θάνατο του Ανθίμου Ε΄, εξελέγη για πρώτη φορά Οικουμενικός Πατριάρχης και παρέμεινε στο Θρόνο μέχρι τις 18 Απριλίου 1845, οπότε παραιτήθηκε επικαλούμενος φόρτο εργασίας[β]. Κατόπιν αποσύρθηκε στην οικία του στο Βεβέκιο του Βοσπόρου. Την 1η Νοεμβρίου 1852, μετά την απομάκρυνση από τον θρόνο του Ανθίμου Δ΄, επανεξελέγη Πατριάρχης και παρέμεινε στον θρόνο μέχρι τον θάνατό του, στις 16 Σεπτεμβρίου 1853[7]. Ετάφη στον περίβολο της Ιεράς Μονής Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί[8].

Το έργο του

Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για τους φτωχούς. Ίδρυσε ναούς, σχολεία, βιβλιοθήκες, ορφανοτροφεία[9] και το όνομά του συνδέθηκε με τη μόρφωση του Ορθόδοξου κλήρου, καθώς ήταν ο ιδρυτής της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης στην εκεί μονή της Αγίας Τριάδας, στο λεγόμενο λόφο της Ελπίδας. Όταν επισκέφθηκε την εγκαταλελειμένη Μονή το 1842, είδε κατεστραμμένες και ερειπωμένες τις εγκαταστάσεις της και αφού πήρε άδεια από τις τουρκικές αρχές, προχώρησε στην ίδρυση και ανοικοδόμησή της[10]. Η Σχολή λειτούργησε ανελλιπώς μέχρι το 1971, οπότε έκλεισε με νόμο και για όλα αυτά τα χρόνια φοίτησαν εκεί θεολόγοι, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες.

Υποσημειώσεις και παραπομπές

Υποσημειώσεις

  1. Στην απογραφή του 1843-44 αναφέρεται ως «Γερμανός Πατριάρχης ετών 55»[2]
  2. «μη αντέχοντες τοις μόχθοις και τη πολυειδεί τύρβη των συνημμένων τω πατριαρχικώ αξιώματι υποθέσεων»[6]

Παραπομπές

Πηγές


τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Παΐσιος
Μητροπολίτης Βιδύνης
1826-1830
Διάδοχος
Άνθιμος
Προκάτοχος
Διονύσιος
Μητροπολίτης Δράμας
1831-1835
Διάδοχος
Νεόφυτος Γ΄
Προκάτοχος
Νικηφόρος
Μητροπολίτης Δέρκων
1835-1842
Διάδοχος
Νεόφυτος Γ΄
Προκάτοχος
Άνθιμος Ε΄
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1842-1845 (1η θητεία)
Διάδοχος
Μελέτιος Γ΄
Προκάτοχος
Άνθιμος Δ΄
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1852-1853(2η θητεία)
Διάδοχος
Άνθιμος ΣΤ΄