Ο Γεράσιμος Β΄ διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 1673-1674.

Καταγόταν από τη Χίο. Έγινε κληρικός σε νεαρή ηλικία και κατόπιν ανέλαβε τις Μητροπόλεις Προϊλάβου στη Ρουμανία και Τορνόβου στη Βουλγαρία, οι οποίες ήταν τότε επαρχίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εκλέχθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως στις 25 Ιουλίου του 1673, μετά από ενέργειες της συζύγου του τότε Μεγάλου Διερμηνέα της Υψηλής Πύλης Παναγιώτη Νικουσίου, της οποίας ήταν ευνοούμενος^[1].

Ενθρονίστηκε στις 14 Αυγούστου του ίδιου έτους και επαύθη τον Δεκέμβριο του 1674. Ανέλαβε κατόπιν προεδρικώς τη Μητρόπολη Χίου ως το 1676^[2], οπότε προσπάθησε ανεπιτυχώς να επανέλθει στον Πατριαρχικό Θρόνο. Το 1677 ανέλαβε τη Αρχιεπισκοπή Άνδρου, από την οποία καθαιρέθηκε τον Μάιο του 1678^[3]. Το 1684 έγινε Μητροπολίτης Παροναξίας και εκθρονίστηκε εκ νέου με ενέργειες του Οικουμενικού Πατριάρχη Διονυσίου του Δ΄ (το 1686 ή 1687).

Κατόπιν αυτών, ζήτησε την προστασία των Ενετών που κυριαρχούσαν την εποχή εκείνη στο Αιγαίο. Ο Ιωάσαφ, διάδοχός του στη Μητρόπολη Παροναξίας, του παραχώρησε τη Μονή της Αγίας Κυριακής στη Νάξο^[4], όπου και πέθανε στις 6 Φεβρουαρίου 1689.

• Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.