Павел III
лац.: Paulus PP III
220-ы Папа Рымскі 23 кастрычніка 1534 — 10 лістапада 1549
Папярэднік	Клімент VII
Пераемнік	Юлій III
Дэкан Калегіі кардыналаў 1524 — 1534
Папярэднік	Niccolò Fieschi[d]
Пераемнік	Giovanni Piccolomini[d]
Кардынал-біскуп Палестрына[d] (Палестрына[d]) 1523 — 1523
Папярэднік	Francesco Soderini[d]
Пераемнік	Antonio Maria Ciocchi del Monte[d]
кардынал з 20 верасня 1493
bishop of Montefiascone[d] з 28 красавіка 1501
Дыяцэзія	Diocese of Montefiascone[d]
Папярэднік	Domenico della Rovere[d]
біскуп пармскі[d] з 28 сакавіка 1509
Дыяцэзія	Пармская дыяцэзія[d]
Папярэднік	Giovanni Antonio Sangiorgio[d]
Пераемнік	Алесандра Фарнезэ[d]
дыяцэзіяльны біскуп[d] з 2 ліпеня 1519
апостальскі адміністратар 24 студзеня 1530 — 17 мая 1532
Дыяцэзія	Diocese of Bitonto[d]
Пераемнік	Lópe de Alarcón[d]
апостальскі адміністратар 18 лютага 1508 — 5 чэрвеня 1510
Дыяцэзія	Roman Catholic Diocese of Vence[d]
Папярэднік	Aymard de Vesco[d]
Кардынал-біскуп Фраскаці[d] 15 чэрвеня 1519 — 9 снежня 1523
Дыяцэзія	дыяцэзія Фраскаці[d]
Папярэднік	Philippe de Luxembourg[d]
Пераемнік	Antonio Maria Ciocchi del Monte[d]
Адукацыя	Пізанскі ўніверсітэт
Дзейнасць	каталіцкі святар
Нараджэнне	29 лютага 1468[1][2] замак Абадыя[d], Каніна[d], Папская вобласць
Смерць	10 лістапада 1549[1][2] (81 год) Квірынал, Рым, Папская вобласць
Пахаванне	Tomb of Paul III[d] Apse of Saint Peter's Basilica[d]
Дынастыя	Фарнезэ[3]
Бацька	П'ер Луіджы Фарнезэ Старэйшы[d]
Маці	Джаванна Каэтані[d]
Дзеці	Канстанца Фарнезэ[d], Ранучыа Фарнезэ[d] і П'ер Луіджы Фарнезэ
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Павел III (лац.: Paulus PP III; свецкае імя: Алесандра Фарнезэ, італ.: Alessandro Farnese; 29 лютага 1468 — 10 лістапада 1549) — Папа Рымскі з 13 кастрычніка 1534 па 10 лістапада 1549 г.

Наведваў лекцыі гуманіста Пампонія Лета. Ва ўзросце 25 гадоў, не маючы духоўнага сану, быў прызначаны Папам Аляксандрам VI кардыналам і епіскапам адразу трох дыяцэзій. Сваёй кар’ерай ён быў абавязаны сястры, Джуліі Фарнезэ, якая была палюбоўніцай Папы Аляксандра VI. Юлій II узнагародзіў Алясандра чацвёртым, а Клімент VII — пятым епіскапствам. У 1534 годзе быў абраны Папам Рымскім.

Кардыналы разлічвалі, што дасведчаны ў палітычных справах Фарнезэ зможа ўмела манеўраваць паміж Францыяй і Габсбургамі. Пачатак яго пантыфікату не паказваў на тое, што ён мае намер правесці рэформу звычаяў папскай курыі.

У першай палове XVI стагоддзя папства ў шэрагу заходнееўрапейскіх дзяржаў пацярпела шэраг паразаў. Нават у асяроддзі італьянскага духавенства, у прыватнасці ў папскіх колах, заўважалася трывога. У сувязі з ростам лютэранскіх ідэй у Італіі Папа Павел III у 1536 выдаў булу, якая пагражала адлучэннем ад царквы за ўсякую апеляцыю да сабора. У 1542 Павел III вырашыў выкарыстаць вопыт іспанскай інквізіцыі і булай «Licet ab initio» заснаваў у Рыме цэнтральны інквізіцыйны трыбунал з неабмежаванымі правамі.

У 1540 Павел III булай «Regiminis militantis ecclesiae» заснаваў езуіцкі ордэн з пералікам першых дзесяці яго членаў-заснавальнікаў.

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Павел III
• Pope Paul III. Catholic Encyclopedia.