PROFILPELAJAR.COM

Zamek w Połonnem
	; Pozostałości zamku
Państwo	Ukraina
Miejscowość	Połonne
Typ budynku	zamek
Ukończenie budowy	XIII w.
Zniszczono	XIX w.
Kolejni właściciele	Lubomirscy, Kalikst Poniński
	Położenie na mapie obwodu chmielnickiego Zamek w Połonnem
	Położenie na mapie Ukrainy Zamek w Połonnem
	50°07′N 27°31′E/50,116667 27,516667

Zamek w Połonnem – zamek zbudowany w XIII w., w miejscu gdzie rzeka Chomorzec wpływa do Chomory^[1].

Historia

Za panowania książąt ruskich w XIII wieku istniał w tym miejscu warowny zamek. Układ zawarty pomiędzy królem Polski Kazimierzem Wielkim a Lubartem, księciem włodzimierskim w 1366 r., wymienia oddane księciu grody, w tym Połonne. W kolejnych latach warownia należała do Korony Królestwa Polskiego i do przedstawicieli rodziny Lubomirskich, którzy otrzymali go w nagrodę za zasługi.

Kozacy dowodzeni przez Maksyma Krzywonosa w 1648 r. napadali na zamek. Po desperackiej obronie miasto poddało się. Szlachta uciekła z Połonnego. Napastnicy wymordowali obrońców zamku oraz 10 tys. żydowskich mieszkańców, co ze szczegółami opisał Natan Hannower w osobnym rozdziale swojej kroniki Jawen mecula.

23 listopada 1781 r. król Polski Stanisław August Poniatowski, podczas powrotu z Kamieńca Podolskiego, gościł w zamku, uważanym wówczas za fortecę. Króla gościł ówczesny dziedzic ks. Kalikst Poniński, kawaler maltański^[1]. W 1792 r. przed przewidywaną wojną z Rosją zamek został wzmocniony^[2]. Pod koniec XIX w. z zamku pozostały resztki wałów, duże fragmenty lochów i jedna niewielka baszta^[1].

Wyposażenie

Około 1640 r. Stanisław Lubomirski, wojewoda krakowski wzmocnił zamek wałem i murem oraz wyposażył w działa i akcesoria obronne. Wojewoda zaopatrzył zamek 400 ludźmi załogi i w żywność na trzy lata^[1]. Załogę stanowili wówczas m.in. puszkarze^[3] i cztery setki piechurów^[2]^[4]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Słownik geograficzny Królestwa Polskiego ↓, s. 727-728.
↑ ^a ^b Polonne. [dostęp 2013-09-27].
↑ W XV-XVII w. nazwa rzemieślnika wyrabiającego broń palną i działa. W kolejnych wiekach nazwa artylerzystów obsługujących działa
↑ Karol Szajnocha twierdzi, że twierdza miała 70 dział (Dwa lata dziejów naszych 1646 - 1648 Tom 2 Polska w 1648 1869 Lwów, s. 170).

Bibliografia

Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. VIII. Warszawa: 1880–1902, s. 727-728.