Wodniki (obwód iwanofrankiwski)

Wodniki
Водники
Ilustracja
Wodniki na mapie z 1889 r.
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

iwanofrankiwski

Hromada

Dubowce (hromada)

Powierzchnia

9,21 km²

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


502
54,51 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3431

Kod pocztowy

77172

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Wodniki”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wodniki”
Ziemia49°04′33″N 24°48′32″E/49,075833 24,808889

Wodniki (ukr. Водники) – wieś na Ukrainie w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie halickim, w gminie Dubowce, w lewobrzeżnej części Dniestru.

Historia

W okresie Królestwa Polskiego miejscowość leżąca w prowincji małopolskiej, województwie ruskim, powiecie halickim.

W 1450 właścicielem wsi był Jan z Wodnik[1].

W okresie Królestwa Galicji i Lodomerii wieś położona w okręgu administracyjnym Namiestnictwa we Lwowie, obwód stanisławowski, powiat halicki a od 1866 powiat stanisławowski[2].

W okresie II Rzeczypospolitej Wodniki były gminą wiejską w powiecie stanisławowskim województwa stanisławowskiego.

Przez zachodnią część obszaru przebiega kolej lwowsko-czerniowiecka przechodząc przez most na Dniestrze. 1 lutego 1892 roku otwarto we wsi przystanek dla „ruchu osobowego i pakunkowego”[3]. We wsi cerkiew p.w. Narodzenia Chrystusa Pana i szkoła powszechna. Parafia rzymsko-katolicka w Mariampolu, a parafia greko-katolicka w Dubowcach[4].

Od 1 sierpnia 1934 w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej wieś weszła w skład gminy Mariampol Miasto[5].

Po II wojnie światowej obszar gminy został odłączony od Polski i włączony do Ukraińskiej SRR, obwód iwanofrankiwski, rejon iwanofrankiwski[6].

Wodniki na mapie z 1824

Dwór

Dwór wybudowany w latach 1875-1880 Stanisława Cieńskiego został uszkodzony w 1916 r. Obiekt odbudowany w 1917 r. został spalony przez wojska rosyjskie w 1920 r.[7]. W 1903 właścicielem tabularnym była Maria Melania z Cywińskich Cieńska[8]. Dwór odziedziczyła Olga Cieńska[9], a następnie dziedzicem był do 1939 jej mąż Edward Strawiński.

Demografia

W 1902 roku liczba ludności wynosiła 312[10], a wg spisu niemieckiego[11] w czasie II wojny światowej w 1943 roku liczba ludności wynosiła 377.

Przypisy

  1. Przemysław (1877–1950) Dąbkowski, Podział administracyjny województwa ruskiego i bełzkiego w XV wieku: z mapą, Miejska Biblioteka Publiczna w Sanoku, 1939, 41, l.p. 225 (pol.).
  2. Skorowidz dóbr tabularnych w Galicyi z W. Ks. krakowskim, Kraków 1905, s. 170-171.
  3. Z kolei państwowej, „Kurier Lwowski”, anno.onb.ac.at, 29 stycznia 1892, s. 2 [dostęp 2024-07-30].
  4. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom XIII - wynik wyszukiwania - DIR [online], dir.icm.edu.pl, s. 728 (pol.).
  5. Amerikanische Pflanzenpatente Nr. 64 bis 68, „Der Züchter”, 6 (9), 1934, s. 216–216, DOI10.1007/bf01812762, ISSN 0514-0641.
  6. Где находится Водники (Ивано-Франковская область - Украина) - расположение на карте [online], routes.votpusk.ru [dostęp 2024-07-30].
  7. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 215-217, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  8. Większa własność w powiecie stanisławowskim, „Kurier Stanisławowski”, anno.onb.ac.at, 4 grudnia 1904, s. 1 [dostęp 2024-07-30].
  9. https://kresy.genealodzy.pl/programy/wykaz_z_kresow2.pdf
  10. Ludność powiatu stanisławowskiego, „Kurier Stanislawowski”, anno.onb.ac.at, 16 listopada 1902, s. 2 [dostęp 2024-07-30].
  11. Statistischen Amt des Generalgouvernements, Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis für das Generalgouvernement auf Grund der Summarischen Bevölkerungsbestandsaufnahme am 1. März 1943, Burgverlag Krakau, 1943, s. 12.

Bibliografia

  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, Warszawa, 1880–1902, s. 728.

Linki zewnętrzne