Matti Hautamäki

Matti Hautamäki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1981
Oulu

Klub

Puijon Hiihtoseura

Debiut w PŚ

29 listopada 1997 w Lillehammer (47. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

30 listopada 1997 w Lillehammer (17. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

27 listopada 1999 w Kuopio (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

2 grudnia 2000 w Kuopio

Rekord życiowy

235,5 m na Velikance w Planicy (20 marca 2005)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Igrzyska olimpijskie
srebro Salt Lake City 2002 duża druż.
srebro Turyn 2006 normalna
srebro Turyn 2006 duża druż.
brąz Salt Lake City 2002 duża
Mistrzostwa świata
złoto Val di Fiemme 2003 duża druż.
srebro Lahti 2001 norm. druż.
srebro Val di Fiemme 2003 duża
srebro Oberstdorf 2005 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
srebro Planica 2004 drużynowo
srebro Tauplitz 2006 drużynowo
srebro Oberstdorf 2008 drużynowo
brąz Harrachov 2002 indywid.
brąz Planica 2010 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Canmore 1997 drużynowo
srebro Saalfelden 1999 drużynowo
brąz Sankt Moritz 1998 indywid.
brąz Sankt Moritz 1998 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata
3. miejsce
2001/2002
3. miejsce
2004/2005
Turniej Czterech Skoczni
srebro 2. miejsce
2001/2002
Turniej Nordycki
złoto 1. miejsce
2002
złoto 1. miejsce
2005
srebro 2. miejsce
2003
Letnie Grand Prix
srebro 2. miejsce
2000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Matti Antero Hautamäki (ur. 14 lipca 1981 w Oulu) – fiński skoczek narciarski, czterokrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata seniorów i juniorów, pięciokrotny medalista mistrzostw świata w lotach oraz dwukrotny zwycięzca Turnieju Nordyckiego.

Przebieg kariery

Matti Hautamäki urodził się 14 lipca 1981 roku w Oulu, jednak reprezentował klub Puijon Hiihtoseura z Kuopio. Ma dwóch braci: młodszego – Hannu i starszego Jussiego, który także był skoczkiem[1]. Swój pierwszy sukces w karierze osiągnął już w 1997 roku, podczas mistrzostw świata juniorów w Canmore, gdzie wraz z kolegami z reprezentacji zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym, a indywidualnie zajął czwarte miejsce.

W Pucharze Świata w skokach narciarskich zadebiutował 29 listopada 1997 roku w norweskim Lillehammer, gdzie zajął 47. miejsce. Już następnego dnia, podczas drugiego konkursu w Lillehammer Matti zdobył swoje pierwsze pucharowe punkty zajmując 17. miejsce. W sezonie 1997/1998 punktował jeszcze pięciokrotnie, w swoim najlepszym starcie – 11 marca 1998 roku w szwedzkim Falun zajmując 10. miejsce. Pozwoliło mu to zająć 39. miejsce w klasyfikacji generalnej. W styczniu 1998 roku wziął udział w mistrzostwach świata juniorów w Sankt Moritz, gdzie zdobył brązowe medale zarówno indywidualnie jak i drużynowo. W kolejnym sezonie wystartował w zaledwie czterech zawodach PŚ, zdobywając tylko 1 punkt za zajęcie 30. miejsca 4 grudnia 1998 roku we francuskim Chamonix. W klasyfikacji generalnej zajął 101. miejsce. W lutym 1999 roku zdobył srebrny medal w drużynie na mistrzostwach świata juniorów w Saalfelden. W 1999 zwyciężył także w Turnieju Schwarzwaldzkim[2].

Przełom w karierze w Hautamäkiego nastąpił w sezonie 1999/2000. Rywalizację zaczął od wywalczenia pierwszego pucharowego podium w karierze – 27 listopada 1999 roku w Kuopio był trzeci za Martinem Schmittem z Niemiec oraz Austriakiem Andreasem Goldbergerem. W dalszej części sezonu nie osiągał już takich wyników, chociaż jeszcze czterokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce. W dwóch ze swoich startów nie zdobył punktów i ostatecznie zakończył sezon na 17. miejscu w klasyfikacji generalnej. W lecie 2000 roku Matti zajął drugie miejsce w klasyfikacji końcowej siódmej edycji Letniego Grand Prix w skokach, ustępując tylko swemu rodakowi, Janne Ahonenowi. Hautamäki wygrał wtedy zawody Hakubie 26 sierpnia 2000 roku, dwa tygodnie wcześniej w austriackim Villach był drugi, a 9 sierpnia w Kuopio zajął trzecie miejsce.

W sezonie 2000/2001 zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Już w swoim drugim starcie cyklu, 2 grudnia 2000 roku w Kuopio odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata. Po tym jak zajął 11. miejsce w Oberstdorfie i Garmisch-Partenkirchen, dziewiąte w Innsbrucku i siódme w Bischofshofen uplasował się na szóstej pozycji w klasyfikacji końcowej 49. edycji Turnieju Czterech Skoczni. W czterech kolejnych konkursach zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce, w tym 4 lutego 2001 roku w niemieckim Willingen był trzeci, za Adamem Małyszem i swoim rodakiem Risto Jussilainenem. Na mistrzostwach świata w Lahti w 2001 roku wystartował tylko w konkursach na normalnej skoczni. Indywidualnie zajął dziewiąte miejsce, a w konkursie drużynowym wspólnie z Risto Jussilainenem, Ville Kantee i Janne Ahonenem wywalczył srebrny medal. Po mistrzostwach wystartował w lotach w Oberstdorfie zajmując trzecie i czwarte miejsca. W piątej edycji Turnieju Nordyckiego zajął 11. miejsce, najlepszy wynik osiągając 11 marca 2001 roku w Oslo, gdzie był siódmy. W ostatnim konkursie cyklu w słoweńskiej Planicy nie wystartował.

Sezon 2001/2002 był jednym z najlepszych w jego karierze. Na inauguracji w Kuopio 23 listopada zajął 20. miejsce, następnego dnia nie wystartował. Podczas konkursów w Titisee-Neustadt pierwszego dnia został zdyskwalifikowany, a w drugim konkursie był jedenasty. Jednakże w każdym kolejnym starcie Matti plasował się w czołowej dziesiątce. Ośmiokrotnie stawał na podium, przy czym wygrał 19 stycznia w Zakopanem, 13 marca w Falun oraz 15 marca w Trondheim. Te dwa ostatnie zwycięstwa oraz piąte miejsce w Lahti i ósme w Oslo dały mu zwycięstwo w klasyfikacji końcowej 6. Turnieju Nordyckiego, w którym wyprzedził bezpośrednio Adama Małysza i Martina Schmitta. Zajął ponadto drugie miejsce w 50. Turnieju Czterech Skoczni po tym, jak zajął czwarte miejsce w Oberstdorfie i Innsbrucku, szóste w Ga-Pa i drugie w Bischofshofen. W turnieju zwyciężył reprezentant Niemiec Sven Hannawald, który jako pierwszy zawodnik w historii wygrał wszystkie cztery konkursy. Podczas igrzysk olimpijskich w Salt Lake City w lutym 2002 roku Hautamäki wystąpił we wszystkich konkursach. Na normalnym obiekcie zajął szóste miejsce po skokach na 93,0 i 97,0 m. Po pierwszej serii konkursu indywidualnego na dużej skoczni na prowadzeniu znajdowali się ex aequo Hannawald i Szwajcar Simon Ammann, obaj skoczyli 132,5 m. Na trzecim miejscu ze stratą około 3 punktów znajdował się Małysz (131 m), a Hautamäki (127 m) był czwarty ze stratą ponad 8 punktów do Polaka i 11 punktów do prowadzącej dwójki. W drugiej kolejce Matti po skoku na 125,5 m objął prowadzenie. Wyprzedził go Małysz, który osiągnął 128 m, a także Ammann po skoku na 133 m. Natomiast Hannawald nie ustał swego skoku na 131 m i spadł na czwarte miejsce, tracąc do Fina 0,7 punktu. Złoto przypadło Ammannowi, srebro Małyszowi, a brąz Hautamäkiemu. W konkursie drużynowym razem z Jussilainenem, Ahonenem i Veli-Mattim Lindströmem zdobył srebrny medal. Finowie stracili 0,1 punktu do złotych medalistów – Niemców. W tym samym sezonie odbyły się także mistrzostwa świata w lotach w Harrachovie, gdzie Matti wywalczył brązowy medal, ustępując tylko Hannawaldowi i Schmittowi. W klasyfikacji generalnej tego sezonu uplasował się na trzecim miejscu, za Adamem Małyszem i Svenem Hannawaldem.

Po zajęciu siódmego miejsca w pierwszym konkursie sezonu 2002/2003, 29 listopada 2002 roku w Ruce, aż do stycznia 2003 roku nie plasował się w czołowej dziesiątce zawodów, parokrotnie kończąc rywalizację na pierwszej serii. 23 stycznia w Hakubie zajął drugą pozycję, ustępując tylko Christianowi Nagillerowi z Austrii. W kolejnych dwóch konkursach PŚ rozgrywanych w Sapporo ponownie nie zakwalifikował się do drugiej serii. 1 lutego 2003 w konkursie lotów w Tauplitz zajął 26. miejsce. Jednak już następnego dnia był trzeci, za Hannawaldem i Florianem Lieglem z Austrii. Ostatnimi konkursami przed mistrzostwami świata w Val di Fiemme były zawody w Willingen 8 i 9 lutego, gdzie Fin zajął odpowiednio piąte i czwarte miejsce. Na włoskich mistrzostwach po pierwszej serii konkursu indywidualnego na dużej skoczni Matti prowadził po skoku na odległość 134 m. Tyle samo skoczył również Adam Małysz jednak jego skok został oceniony o 0,5 punktu niżej. W drugiej serii pierwszy skakał Małysz, który odległością 136 m ustanowił nowy rekord skoczni Trampolino Dal Ben K-120. Zamykający konkurs Hautamäki osiągnął 133,5 m i ze stratą 2,5 punktu do Polaka zajął drugie miejsce. W konkursie indywidualnym na normalnym obiekcie po pierwszej serii Matti był trzeci po skoku na 101 m. Prowadził Małysz (104 m), a drugi był kolejny Japończyk – Hideharu Miyahira (101 m), do którego Fin tracił 0,5 punktu. W drugiej serii Hautamäki spadł na dziewiąte miejsce po skoku na odległość 95,5 m. W konkursie drużynowym Finowie w składzie: Janne Ahonen, Tami Kiuru, Arttu Lappi i Matti Hautamäki okazali się najlepszą drużyną, wyprzedzając Japończyków, którzy zdobyli srebrne medale o ponad 35 punktów. Po mistrzostwach Hautamäki był czwarty 9 marca w Oslo, a w obu konkursach w Lahti był drugi, co dało mu drugie miejsce w klasyfikacji 7. Turnieju Nordyckiego. Najlepiej zaprezentował się na koniec sezonu, 22 i 23 marca w Planicy, kiedy to trzykrotnie ustanawiał nieoficjalny rekord świata w długości skoku, skacząc najpierw 227,5 m, później 228,5 i ostatecznie 231 m. Oba konkursy w Planicy Matti wygrał i ostatecznie zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej.

Zwycięstwem w Ruce 28 listopada 2003 roku Hautamäki otworzył sezon 2003/2004. Następnego dnia był piętnasty. 23 stycznia 2004 w Hakubie ponownie stanął na podium zajmując pierwsze miejsce, wyprzedzając Janne Ahonena i Norwega Bjørna Einara Romørena. Zwycięstwa te były jego jedynymi miejscami na podium w tym sezonie, chociaż jeszcze dziewięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce zawodów. W klasyfikacji generalnej był ostatecznie siódmy. W lutym 2004 roku wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, gdzie indywidualnie zajął siódme miejsce, a razem z Kiuru, Ahonenem i Lindströmem zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym. Do złotych medalistów, reprezentantów Norwegii Finowie stracili 7,7 punktu.

W sezonie 2004/2005 w ośmiu z dwunastu konkursów pierwszej części cyklu, Hautamäki plasował się w pierwszej dziesiątce, jednak nie udało mu się wskoczyć na podium. Był dwukrotnie czwarty na inauguracji w Ruce 27 i 28 listopada, piąty 5 grudnia w Trondheim, czterokrotnie szósty: w Trondheim 4 grudnia, w Engelbergu 18 i 19 grudnia i 29 grudnia w Oberstdorfie oraz siódmy 11 grudnia w Harrachovie. W klasyfikacji końcowej 53. Turnieju Czterech Skoczni zajął dziesiąte miejsce. 9 stycznia w Willingen zajął 49. miejsce. Na podium wrócił 11 lutego wygrywając zawody we włoskim Pragelato. Następnym punktem sezonu były już mistrzostwa świata w Oberstdorfie, gdzie wystartował we wszystkich konkursach. W konkursach indywidualnych zajął szóste miejsce na dużej skoczni oraz 17. miejsce na normalnej. Z kolei w zawodach drużynowych na normalnej skoczni Finowie zajęli czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal ze Słoweńcami o 1,5 punktu. Najbardziej udanym startem Mattiego na tych mistrzostwach był konkurs drużynowy na dużej skoczni, gdzie razem z Jussilainenem, Kiuru i Ahonenem zdobył srebrny medal. Końcówka tego sezonu to 9. Turniej Nordycki, w którym Hautamäki wygrał wszystkie cztery konkursy: 6 marca w Lahti, 9 marca w Kuopio, 11 marca w Lillehammer i 13 marca w Oslo. Wygrał także loty 19 marca w Planicy. Biorąc pod uwagę zwycięstwo w Pragelato Fin wszystkie wygrał sześć indywidualnych konkursów PŚ z rzędu co jest rekordem w Pucharze Świata. Rekord ten dzieli z Thomasem Morgensternem, Gregorem Schlierenzauerem i Janne Ahonenem. Podczas kwalifikacji do ostatnich zawodów cyklu, 20 marca 2005 roku w Planicy jego nieoficjalny rekord świata został pobity przez Romørena, który skoczył 234,5 m. W konkursie Matti odzyskał rekord skacząc 235,5 m, jednak jeszcze dalej tego samego dnia poleciał Romøren – 239 m. Norweg zwyciężył w konkursie, a Hautamäki zajął czwartą pozycję. W klasyfikacji generalnej PŚ Fin zajął trzecie miejsce, podobnie jak w klasyfikacji PŚ w lotach.

W zawodach otwierających sezon 2005/2006 – 26 listopada 2005 roku w Ruce zajął ósme miejsce. Podczas 54. edycji Turnieju Czterech Skoczni Fin był piąty w Oberstdorfie, trzeci w Garmisch-Partenkirchen oraz piętnasty w Innsbrucku i Bischofshofen, co dało mu piąte miejsce w klasyfikacji końcowej. Następnie wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz, gdzie indywidualnie był jedenasty, a w konkursie drużynowym razem z Kiuru, Ahonenem i Janne Happonenem zdobył srebrny medal. Bezpośrednio potem wygrał oba konkursy w Zakopanem 28 i 29 stycznia, a niecały tydzień później w Willingen był trzynasty. Po pierwszej serii konkursu indywidualnego na normalnym obiekcie w ramach igrzysk olimpijskich w Turynie Hautamäki był szósty po skoku na 102 m. 103,5 metra uzyskał w serii drugiej i zajął ostatecznie drugie miejsce, ze stratą 1 punktu do zwycięzcy Larsa Bystøla. Na dużej skoczni Matti zajął piąte miejsce. Finowie zdobyli srebrny medal w konkursie drużynowym, w którym Hautamäki uzyskał najlepszy wynik spośród reprezentantów Finlandii. Po igrzyskach najlepszym wynikiem Fina było siódme miejsce 12 marca w Oslo. Sezon ten zakończył na 11. miejscu w klasyfikacji generalnej.

Podczas 55. Turnieju Czterech Skoczni Hautamäki zajął 19. miejsce w Oberstdorfie, drugie w Garmisch-Partenkirchen, 29. miejsce w Innsbrucku oraz 25. miejsce w Bischofshofen. Następnie zajął trzecie miejsce 13 stycznia w Vikersund oraz 20 stycznia w Zakopanem. Jednak już podczas konkursów w Oberstdorfie w dniach 27 i 28 stycznia zajął najpierw 16. miejsce, a potem zakończył rywalizację po pierwszej serii plasując się na 35. pozycji. Nie wystartował w czterech kolejnych konkursach i wrócił na mistrzostwa świata w Sapporo. W indywidualnych występach zajmował miejsca w połowie drugiej dziesiątki, a w konkursie drużynowym Finowie z Hautamäkim w składzie zajęli czwarte miejsce. Po mistrzostwach jego najlepszym wynikiem było trzecie miejsce 18 marca w Oslo, za Simonem Ammannem i Martinem Kochem z Austrii. Był też między innymi szósty na zakończenie sezonu 25 marca w Planicy. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie dziewiąte miejsce.

W sezonie 2007/2008 ani razu nie stanął na podium zawodów Pucharu Świata. Swój najlepszy wynik uzyskał już w pierwszym konkursie – 1 grudnia 2007 roku w Ruce, gdzie zajął piąte miejsce. W kolejnych konkursach cyklu dwukrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce: 9 grudnia 2007 roku w Trondheim był dziesiąty, a 14 marca 2008 roku w Planicy zajął ósme miejsce. W lutym 2008 roku wystąpił na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie, gdzie indywidualnie był czternasty, a w konkursie drużynowym wraz z Happonenem, Ahonenem i Harrim Ollim zdobył srebrny medal. W klasyfikacji generalnej zajął 19. miejsce. Na otwarcie sezonu 2008/2009 w Ruce Matti zajął 50. miejsce. Lepiej było w konkursach w Trondheim w dniach 6 i 7 grudnia, gdzie był siódmy, a następnie drugi, przegrywając tylko z Ammannem. Podczas 57. Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie zajął 13. miejsce, w Garmisch-Partenkirchen był dziesiąty, w Innsbrucku był czwarty, a w Bischofshofen dwunasty. Dało mu to dziewiąte miejsce w klasyfikacji końcowej tej edycji TCS. Podczas lotów w Tauplitz był kolejno dziewiąty i szósty, a w dniach 24 i 25 stycznia 2009 roku podczas próby przedolimpijskiej w Whistler Olympic Park zajął trzecie i 23. miejsce. W pozostałej części sezonu jego najlepszym wynikiem było piąte miejsce 14 lutego 2009 roku podczas lotów w Oberstdorfie. Na mistrzostwach świata w Libercu indywidualnie zajął 36. miejsce na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie był jedenasty. W konkursie drużynowym Finowie po raz drugi z rzędu na mistrzostwach świata nie stanęli na podium, zajmując szóste miejsce. Sezon ten Matti zakończył na dwunastej pozycji.

W sezonie 2009/2010 osiągnął swój najgorszy wynik w klasyfikacji generalnej od dziesięciu lat. Zajął 27. miejsce, co było efektem sporadycznych startów oraz tego, że pięciokrotnie nie zdołał się zakwalifikować do drugiej serii. Najlepszym wynikiem Fina było dziesiąte miejsce, które zajął 9 marca 2010 roku w Kuopio. Mimo słabych wyników w Pucharze Świata Hautamäki wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie indywidualnie na dużej skoczni zajął 26. miejsce, a na normalnej skoczni nie wystartował. W konkursie drużynowym Finowie przegrali walkę o brązowy medal z Norwegami i zakończyli zawody na czwartej pozycji. Na zakończenie sezonu Matti wystąpił na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, gdzie indywidualnie był siedemnasty, a razem Ollim, Happonenem, i Ollim Muotką zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym.

Hautamäki podczas benefisu Adama Małysza

Sezon 2010/2011 zaczął od zajęcia piątego miejsca w Ruce 28 listopada 2010 roku. Trzy dni później w Kuopio był drugi, ulegając tylko swemu rodakowi Ville Larinto. W pięciu kolejnych konkursach plasował się w ścisłej czołówce, w tym 18 grudnia w Engelbergu zajął trzecie miejsce za Thomasem Morgensternem i Adamem Małyszem. Podczas 59. Turnieju Czterech Skoczni był drugi w Oberstdorfie, w Ga-Pa zajął 34. miejsce, w Innsbrucku był piąty, a w Bischofshofen zajął 22. miejsce. W klasyfikacji końcowej turnieju dało mu to siódmą pozycję. W dalszej części sezonu Fin siedmiokrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce, a jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce 18 marca 2011 roku w Planicy. W klasyfikacji generalnej zajął ósme miejsce i był najwyższej sklasyfikowanym reprezentantem Finlandii. Na przełomie lutego i marca 2011 roku wystartował na mistrzostwach świata w Oslo. W konkursie indywidualnym na normalnej skoczni zajął 38. miejsce. Dużo lepiej zaprezentował się na dużym obiekcie, gdzie po skokach na 134,5 oraz 129,0 m zajął piąte miejsce. Finowie w konkursach drużynowych zajęli najpierw ósme miejsce na normalnej skoczni, a następnie siódme na dużej.

W sezonie 2011/2012 Fin w Pucharze Świata punktował już sporadycznie. Najlepszym wynikiem w sezonie było zajęcie 13. miejsca w pierwszym konkursie Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie. W tym sezonie zawodnik po raz ostatni wystąpił na najważniejszej imprezie sezonu. Na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w konkursie indywidualnym zajął 26. miejsce, natomiast w konkursie drużynowym, w którym Matti brał udział, Finowie zawiedli zajmując dopiero 8. miejsce. Sezon zakończył na 49. miejsce w Pucharze Świata, co było najgorszą pozycją od sezonu 1998/1999.

Po sezonie 2011/2012 oficjalnie zakończył swoją karierę zawodniczą[3].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City/Park City – 6. miejsce (K-90), brązowy medal (K-120)
2006 Włochy Turyn/Pragelato – srebrny medal (K-95), 5. miejsce (K-125)
2010 Kanada Vancouver/Whistler – 26. miejsce (K-125)

Drużynowo

2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City/Park City – srebrny medal[a]
2006 Włochy Turyn/Pragelato – srebrny medal[b]
2010 Kanada Vancouver/Whistler – 4. miejsce[c]

Starty M. Hautamäkiego na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
6. 10 lutego 2002 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 – indywid. 93,0 m 97,0 m 252,5 pkt 16,5 pkt Simon Ammann
3. 13 lutego 2002 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-120 – indywid. 127,0 m 125,5 m 256,0 pkt 25,4 pkt Simon Ammann
2. 18 lutego 2002 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-120 – druż.[a] 126,0 m 125,0 m 974,0 pkt (249,3 pkt) 0,1 pkt Niemcy
2. 12 lutego 2006 Włochy Pragelato Trampolino a Monte K-95 HS-106 indywid. 102,0 m 103,5 m 265,5 pkt 1,0 pkt Lars Bystøl
5. 18 lutego 2006 Włochy Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 indywid. 126,0 m 129,5 m 242,4 pkt 34,5 pkt Thomas Morgenstern
2. 20 lutego 2006 Włochy Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 druż.[b] 128,0 m 138,0 m 976,6 pkt (262,3 pkt) 7,4 pkt Austria
26. 20 lutego 2010 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 indywid. 134,0 m 104,0 m 202,4 pkt 81,2 pkt Simon Ammann
4. 22 lutego 2010 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 druż.[c] 133,5 m 130,0 m 1014,6 pkt (253,5 pkt) 93,3 pkt Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2001 Finlandia Lahti – 9. miejsce (K-90)
2003 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – srebrny medal (K-120), 9. miejsce (K-95)
2005 Niemcy Oberstdorf – 17. miejsce (K-90), 6. miejsce (K-120)
2007 Japonia Sapporo – 18. miejsce (K-120), 15. miejsce (K-90)
2009 Czechy Liberec – 36. miejsce (K-90), 11. miejsce (K-120)
2011 Norwegia Oslo – 38. miejsce (K-95), 5. miejsce (K-120)

Drużynowo

2001 Finlandia Lahti – srebrny medal (K-90)[d]
2003 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – złoty medal[e]
2005 Niemcy Oberstdorf – 4. miejsce (K-90)[f], srebrny medal (K-120)[g]
2007 Japonia Sapporo – 4. miejsce[h]
2009 Czechy Liberec – 6. miejsce[i]
2011 Norwegia Oslo – 8. miejsce (K-95)[j], 7. miejsce (K-120)[k]

Starty M. Hautamäkiego na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
9. 23 lutego 2001 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 – indywid. 82,0 m 92,0 m 214,0 pkt 32,0 pkt Adam Małysz
2.srebro 25 lutego 2001 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 – druż.[d] 91,5 m 89,5 m 951,5 pkt (231,0 pkt) 2,0 pkt Austria
2.srebro 22 lutego 2003 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 – indywid. 134,0 m 133,5 m 286,5 pkt 2,5 pkt Adam Małysz
1.złoto 23 lutego 2003 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 – druż.[e] 131,0 m 130,0 m 1046,6 pkt (273,8 pkt) –
9. 28 lutego 2003 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 – indywid. 101,0 m 95,5 m 247,0 pkt 32,0 pkt Adam Małysz
17. 19 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 HS-100 indywid. 95,5 m 89,5 m 240,0 pkt 16,0 pkt Rok Benkovič
4. 20 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 HS-100 druż.[f] 91,5 m 92,5 m 928,0 pkt (240,5 pkt) 42,5 pkt Austria
6. 25 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 136,5 m 136,0 m 294,5 pkt 18,7 pkt Janne Ahonen
2.srebro 26 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[g] 139,5 m 139,5 m 1122,9 pkt (306,7 pkt) 14,4 pkt Austria
18. 24 lutego 2007 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 indywid. 118,0 m 116,5 m 212,6 pkt 53,5 pkt Simon Ammann
4. 25 lutego 2007 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 druż.[h] 119,0 m 109,0 m 869,8 pkt (200,4 pkt) 130,4 pkt Austria
15. 3 marca 2007 Japonia Sapporo Miyanomori K-90 HS-98 indywid. 91,5 m 92,5 m 235,5 pkt 41,5 pkt Adam Małysz
36. 21 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 91,5 m – 117,0 pkt 165,0 pkt Wolfgang Loitzl
11. 27 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 indywid. 127,0 m –[l] 128,1 pkt 13,2 pkt Andreas Küttel
6. 28 lutego 2009 Czechy Liberec Ještěd K-120 HS-134 druż.[i] 128,5 m 131,5 m 947,5 pkt (269,5 pkt) 86,8 pkt Austria
38. 26 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 indywid. 84,5 m – 91,7 pkt 177,5 pkt Thomas Morgenstern
8. 27 lutego 2011 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 druż.[j] 102,5 m 108,0 m 900,5 pkt (257,8 pkt) 125,0 pkt Austria
5. 3 marca 2011 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 indywid. 134,5 m 129,0 m 266,2 pkt 11,3 pkt Gregor Schlierenzauer
7. 5 marca 2011 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 druż.[k] 125,0 m –[l] 408,3 pkt (113,0 pkt) 91,7 pkt Austria

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2002 Czechy Harrachov – brązowy medal
2004 Słowenia Planica – 7. miejsce
2006 Austria Tauplitz – 11. miejsce
2008 Niemcy Oberstdorf – 14. miejsce
2010 Słowenia Planica – 17. miejsce
2012 Norwegia Vikersund – 26. miejsce

Drużynowo

2004 Słowenia Planica – srebrny medal[m]
2006 Austria Tauplitz – srebrny medal[n]
2008 Niemcy Oberstdorf – srebrny medal[o]
2010 Słowenia Planica – brązowy medal[p]
2012 Norwegia Vikersund – 8. miejsce[q]

Starty M. Hautamäkiego na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
3.brąz 9-10 marca 2002 Czechy Harrachov Čerťák K-185 – indywid. 202,5 m 182,0 m –[l] –[l] 363,4 pkt 32,9 pkt Sven Hannawald
7. 20-21 lutego 2004 Słowenia Planica Velikanka K-185 – indywid. 185,0 m 217,5 m 214,0 m 200,5 m 794,9 pkt 37,2 pkt Roar Ljøkelsøy
2.srebro 22 lutego 2004 Słowenia Planica Velikanka K-185 – druż.[m] 217,0 m 213,5 m 1704,1 pkt (423,6 pkt) 7,7 pkt Norwegia
11. 13-14 stycznia 2006 Austria Tauplitz Kulm K-185 HS-200 indywid. 178,5 m 188,0 m 187,0 m 189,0 m 702,0 pkt 86,0 pkt Roar Ljøkelsøy
2.srebro 15 stycznia 2006 Austria Tauplitz Kulm K-185 HS-200 druż.[n] 191,0 m 194,5 m 1477,2 pkt (371,6 pkt) 20,7 pkt Norwegia
14. 22-23 lutego 2008 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 indywid. 189,5 m 197,5 m 193,5 m 202,5 m 754,6 pkt 80,8 pkt Gregor Schlierenzauer
2.srebro 24 lutego 2008 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 HS-213 druż.[o] 177,5 m 201,5 m 1477,0 pkt (359,8 pkt) 76,3 pkt Austria
17. 19-20 marca 2010 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 indywid. 193,5 m 204,0 m 204,0 m 204,5 m 762,6 pkt 173,2 pkt Simon Ammann
3.brąz 21 marca 2010 Słowenia Planica Letalnica K-185 HS-215 druż.[p] 195,5 m 194,5 m 1474,3 pkt (365,6 pkt) 167,1 pkt Austria
26. 24-25 lutego 2012 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 indywid. 212,5 m 166,0 m –[l] –[l] 280,5 pkt 128,2 pkt Robert Kranjec
8. 26 lutego 2012 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-195 HS-225 druż.[q] 207,5 m 176,5 m 1421,7 pkt (336,1 pkt) 226,7 pkt Austria

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

1997 Kanada Canmore/Calgary – 4. miejsce
1998 Szwajcaria Sankt Moritz – brązowy medal
1999 Austria Saalfelden – 13. miejsce

Drużynowo

1997 Kanada Canmore/Calgary – srebrny medal[r]
1998 Szwajcaria Sankt Moritz – brązowy medal[s]
1999 Austria Saalfelden – srebrny medal[t]

Starty M. Hautamäkiego na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2.srebro 12 lutego 1997 Kanada Calgary Alberta Ski Jump Area K-89 druż.[r] 86,0 m 90,0 m 804,0 pkt (230,0 pkt) 16,0 pkt Słowenia
4. 15 lutego 1997 Kanada Calgary Alberta Ski Jump Area K-89 indywid. 93,0 m 85,5 m 234,0 pkt 11,0 pkt Wilhelm Brenna
3.brąz 22 stycznia 1998 Szwajcaria Sankt Moritz Olimpijska K-95 druż.[s] 81,0 m 75,0 m 741,0 pkt (149,5 pkt) 46,5 pkt Niemcy
3.brąz 24 stycznia 1998 Szwajcaria Sankt Moritz Olimpijska K-95 indywid. 89,5 m 92,5 m 216,0 pkt 15,5 pkt Wolfgang Loitzl
2.srebro 4 lutego 1999 Austria Saalfelden Bibergschanze K-85 druż.[t] 89,0 m 90,5 m 952,5 pkt (247,0 pkt) 9,5 pkt Austria
13. 6 lutego 1999 Austria Saalfelden Bibergschanze K-85 indywid. 90,0 m 72,5 m 209,5 pkt 29,5 pkt Kazuki Nishishita

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[4]
1997/1998 39.
1998/1999 101.
1999/2000 17.
2000/2001 6.
2001/2002 3.
2002/2003 8.
2003/2004 7.
2004/2005 3.
2005/2006 11.
2006/2007 9.
2007/2008 19.
2008/2009 12.
2009/2010 27.
2010/2011 8.
2011/2012 49.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 2 grudnia 2000 Finlandia Kuopio Puijo K-120 – 119,5 m – 111,1 pkt –
2. 19 stycznia 2002 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 – 123,5 m 131,0 m 259,6 pkt –
3. 13 marca 2002 Szwecja Falun Lugnet K-115 – 130,5 m 124,5 m 274,5 pkt * TN 2002
4. 15 marca 2002 Norwegia Trondheim Granåsen K-120 – 134,5 m 130,5 m 280,0 pkt * TN 2002
5. 22 marca 2003 Słowenia Planica Velikanka K-185 – 214,0 m 221,0 m 433,5 pkt * Loty 2002/2003
6. 23 marca 2003 Słowenia Planica Velikanka K-185 – 231,0 m 224,0 m 450,5 pkt * Loty 2002/2003
7. 28 listopada 2003 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 – 139,0 m 133,5 m 291,5 pkt –
8. 23 stycznia 2004 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 – 122,5 m 128,5 m 251,8 pkt –
9. 11 lutego 2005 Włochy Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 132,5 m 134,5 m 263,1 pkt –
10. 6 marca 2005 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 127,5 m 124,5 m 270,0 pkt * TN 2005
11. 9 marca 2005 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 130,5 m 128,0 m 270,3 pkt * TN 2005
12. 11 marca 2005 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 HS-134 131,0 m 135,0 m 281,3 pkt * TN 2005
13. 13 marca 2005 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 HS-128 127,5 m 128,0 m 281,4 pkt * TN 2005
14. 19 marca 2005 Słowenia Planica Velikanka K-185 HS-215 223,5 m 219,5 m 436,6 pkt –
15. 28 stycznia 2006 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 132,0 m 131,5 m 274,3 pkt –
16. 29 stycznia 2006 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 133,0 m 132,0 m 277,5 pkt –

Miejsca na podium

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
1997/1998 – – – –
1998/1999 – – – –
1999/2000 – – 1 1
2000/2001 1 – 2 3
2001/2002 3 3 2 8
2002/2003 2 3 1 6
2003/2004 2 – – 2
2004/2005 6 – – 6
2005/2006 2 – 1 3
2006/2007 – 1 3 4
2007/2008 – – – –
2008/2009 – 1 1 2
2009/2010 – – – –
2010/2011 – 2 1 3
Suma 16 10 12 38

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 27 listopada 1999 Finlandia Kuopio Puijo K-120 – 124,5 m – 118,1 pkt 3. 5,8 pkt Martin Schmitt
2. 2 grudnia 2000 Finlandia Kuopio Puijo K-120 – 119,5 m – 111,1 pkt 1. –
3. 4 lutego 2001 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-120 – 129,5 m 130,0 m 266,6 pkt 3. 49,4 pkt Adam Małysz
4. 3 marca 2001 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 – 190,5 m 193,5 m 370,3 pkt 3. 14,2 pkt Risto Jussilainen
5. 8 grudnia 2001 Austria Villach Alpenarena K-90 – 96,0 m 92,0 m 252,0 pkt 2. 19,5 pkt Adam Małysz
6. 15 grudnia 2001 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 – 132,0 m 134,0 m 278,8 pkt 3. 1,4 pkt Stephan Hocke
7. 6 stycznia 2002 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-120 – 134,0 m 131,5 m 280,4 pkt 2. 2,5 pkt Sven Hannawald
8. 12 stycznia 2002 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-120 – 137,0 m 148,0 m 309,0 pkt 2. 10,1 pkt Sven Hannawald
9. 19 stycznia 2002 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 – 123,5 m 131,0 m 259,6 pkt 1. –
10. 20 stycznia 2002 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 – 128,5 m 122,0 m 251,9 pkt 3. 10,2 pkt Adam Małysz
11. 13 marca 2002 Szwecja Falun Lugnet K-115 – 130,5 m 124,5 m 274,5 pkt 1. –
12. 15 marca 2002 Norwegia Trondheim Granåsen K-120 – 134,5 m 130,5 m 280,0 pkt 1. –
13. 23 stycznia 2003 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 – 125,5 m 122,5 m 248,4 pkt 2. 11,7 pkt Christian Nagiller
14. 2 lutego 2003 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 – 183,5 m 198,0 m 363,8 pkt 3. 14,5 pkt Sven Hannawald
15. 14 marca 2003 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 – 119,5 m 128,5 m 262,8 pkt 2. 4,6 pkt Adam Małysz
16. 15 marca 2003 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 – 126,0 m 131,0 m 281,5 pkt 2. 8,1 pkt Adam Małysz
17. 22 marca 2003 Słowenia Planica Velikanka K-185 – 214,0 m 221,0 m 433,5 pkt 1. –
18. 23 marca 2003 Słowenia Planica Velikanka K-185 – 231,0 m 224,0 m 450,5 pkt 1. –
19. 28 listopada 2003 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 – 139,0 m 133,5 m 291,5 pkt 1. –
20. 23 stycznia 2004 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 – 122,5 m 128,5 m 251,8 pkt 1. –
21. 11 lutego 2005 Włochy Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 132,5 m 134,5 m 263,1 pkt 1. –
22. 6 marca 2005 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 127,5 m 124,5 m 270,0 pkt 1. –
23. 9 marca 2005 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 130,5 m 128,0 m 270,3 pkt 1. –
24. 11 marca 2005 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 HS-134 131,0 m 135,0 m 281,3 pkt 1. –
25. 13 marca 2005 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 HS-128 127,5 m 128,0 m 281,4 pkt 1. –
26. 19 marca 2005 Słowenia Planica Velikanka K-185 HS-215 223,5 m 219,5 m 436,6 pkt 1. –
27. 1 stycznia 2006 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-115 HS-125 123,0 m 120,5 m 260,3 pkt 3. 4,4 pkt Jakub Janda
28. 28 stycznia 2006 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 132,0 m 131,5 m 274,3 pkt 1. –
29. 29 stycznia 2006 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 133,0 m 132,0 m 277,5 pkt 1. –
30. 1 stycznia 2007 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-115 HS-125 125,0 m – 133,0 pkt 2. 2,9 pkt Andreas Küttel
31. 13 stycznia 2007 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-185 HS-207 190,0 m 201,0 m 377,7 pkt 3. 10,6 pkt Anders Jacobsen
32. 20 stycznia 2007 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 131,5 m – 134,7 pkt 3. 8,6 pkt Rok Urbanc
33. 18 marca 2007 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 HS-128 113,0 m – 110,4 pkt 3. 11,4 pkt Simon Ammann
34. 7 grudnia 2008 Norwegia Trondheim Granåsen K-123 HS-140 137,0 m 135,0 m 278,3 pkt 2. 1,9 pkt Simon Ammann
35. 24 stycznia 2009 Kanada Whistler Whistler Olympic Park K-125 HS-140 136,5 m 135,5 m 270,6 pkt 3. 18,6 pkt Gregor Schlierenzauer
36. 1 grudnia 2010 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 127,0 m 129,5 m 240,8 pkt 2. 0,1 pkt Ville Larinto
37. 18 grudnia 2010 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 135,0 m 135,0 m 284,8 pkt 3. 6,2 pkt Thomas Morgenstern
38. 29 grudnia 2010 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 125,0 m 137,5 m 273,1 pkt 2. 16,5 pkt Thomas Morgenstern

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

Źródło[5]
Sezon 1996/1997
Lillehammer K120 Lillehammer K120 Ruka K120 Ruka K120 Harrachov K120 Harrachov K120 Oberstdorf K115 Garmisch-Partenkirchen K115 Innsbruck K110 Bischofshofen K120 Engelberg K120 Engelberg K120 Sapporo K90 Sapporo K120 Hakuba K120 Willingen K120 Willingen K120 Bad Mitterndorf K185 Bad Mitterndorf K185 Lahti K114 Kuopio K92 Falun K115 Oslo K112 Planica K185 Planica K185 punkty
- - q ? - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1997/1998
Lillehammer K120 Lillehammer K120 Predazzo K120 Villach K90 Harrachov K90 Engelberg K120 Engelberg K120 Oberstdorf K115 Garmisch-Partenkirchen K115 Innsbruck K110 Bischofshofen K120 Ramsau K90 Zakopane K116 Zakopane K116 MŚL – Oberstdorf K185 MŚL – Oberstdorf K185 Sapporo K120 Vikersund K175 Vikersund K175 Kuopio K120 Lahti K116 Lahti K116 Falun K115 Trondheim K120 Oslo K112 Planica K120 Planica K120 punkty
47 17 - - - 22 34 q 47 13 50 - - - - - - - - 16 q q 10 13 38 - - 104
Sezon 1998/1999
Lillehammer K120 Lillehammer K120 Chamonix K95 Chamonix K95 Predazzo K120 Oberhof K120 Harrachov K120 Harrachov K120 Oberstdorf K115 Garmisch-Partenkirchen K115 Innsbruck K110 Bischofshofen K120 Engelberg K120 Engelberg K120 Zakopane K116 Zakopane K116 Sapporo K120 Sapporo K120 Willingen K120 Willingen K120 Harrachov K120 Kuopio K120 Lahti K90 Trondheim K120 Falun K115 Oslo K115 Planica K185 Planica K185 Planica K185 punkty
43 q 30 q q q - - - - - - - - - - - - - - - 48 39 - - - - - - 1
Sezon 1999/2000
Kuopio K120 Kuopio K120 Predazzo K120 Predazzo K120 Villach K90 Zakopane K116 Zakopane K116 Oberstdorf K115 Garmisch-Partenkirchen K115 Innsbruck K110 Bischofshofen K120 Engelberg K120 Engelberg K120 Sapporo K120 Sapporo K120 Hakuba K120 Willingen K120 Willingen K120 Bad Mitterndorf K185 Iron Mountain K120 Iron Mountain K120 Lahti K116 Lahti K116 Trondheim K120 Oslo K115 Planica K185 punkty
3 11 7 8 10 - - 9 16 14 22 41 18 - - - 14 17 20 - - 15 19 26 28 32 341
Sezon 2000/2001
Kuopio K120 Kuopio K120 Kuopio K120 Oberstdorf K115 Garmisch-Partenkirchen K115 Innsbruck K108 Bischofshofen K120 Harrachov K185 Harrachov K185 Park City K120 Hakuba K120 Sapporo K120 Sapporo K120 Willingen K120 Willingen K120 Oberstdorf K185 Oberstdorf K185 Falun K115 Trondheim K120 Oslo K115 Planica K185 punkty
4 1 7 11 11 9 7 6 7 - - - - 9 3 3 4 11 17 7 - 648
Sezon 2001/2002
Kuopio K120 Kuopio K120 Titisee-Neustadt K120 Titisee-Neustadt K120 Villach K90 Engelberg K120 Engelberg K120 Predazzo K120 Predazzo K120 Oberstdorf K115 Garmisch-Partenkirchen K115 Innsbruck K120 Bischofshofen K120 Willingen K120 Zakopane K120 Zakopane K120 Hakuba K120 Sapporo K120 Lahti K116 Falun K115 Trondheim K120 Oslo K115 punkty
20 - dq 11 2 3 7 4 4 4 6 4 2 2 1 3 - - 5 1 1 8 1048
Sezon 2002/2003
Ruka K120 Ruka K120 Trondheim K120 Trondheim K120 Titisee-Neustadt K120 Titisee-Neustadt K120 Engelberg K120 Engelberg K120 Oberstdorf K115 Garmisch-Partenkirchen K115 Innsbruck K120 Bischofshofen K120 Liberec K120 Zakopane K120 Zakopane K120 Hakuba K120 Sapporo K120 Sapporo K120 Bad Mitterndorf K185 Bad Mitterndorf K185 Willingen K120 Willingen K120 Oslo K115 Lahti K116 Lahti K116 Planica K185 Planica K185 punkty
7 14 10 28 28 38 - - 22 27 30 13 10 35 30 2 39 31 26 3 5 4 4 2 2 1 1 797
Sezon 2003/2004
Ruka K120 Ruka K120 Trondheim K120 Titisee-Neustadt K120 Engelberg K125 Oberstdorf K120 Garmisch-Partenkirchen K115 Innsbruck K120 Bischofshofen K125 Liberec K120 Liberec K120 Zakopane K120 Zakopane K120 Hakuba K120 Sapporo K120 Sapporo K120 Oberstdorf K185 Willingen K130 Park City K120 Lahti K116 Kuopio K120 Lillehammer K120 Oslo K115 punkty
1 15 32 13 12 38 26 18 8 32 10 7 11 1 5 7 5 6 16 10 19 6 13 673
Sezon 2004/2005
Ruka HS142 Ruka HS142 Trondheim HS131 Trondheim HS131 Harrachov HS142 Harrachov HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS125 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Pragelato HS140 Lahti HS130 Kuopio HS127 Lillehammer HS134 Oslo HS128 Planica HS215 Planica HS215 punkty
4 4 6 5 7 12 6 6 6 11 19 12 49 6 4 10 10 7 10 - - 1 1 1 1 1 1 4 1275
Sezon 2005/2006
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS134 Lillehammer HS134 Harrachov HS142 Harrachov HS142 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS125 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Lahti HS130 Kuopio HS127 Lillehammer HS134 Oslo HS128 Planica HS215 Planica HS215 punkty
27 8 15 12 26 29 35 5 3 15 15 - - 1 1 13 10 12 23 7 16 14 563
Sezon 2006/2007
Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS125 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Vikersund HS207 Zakopane HS134 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Klingenthal HS140 Willingen HS145 Lahti HS130 Kuopio HS127 Oslo HS128 Oslo HS128 Planica HS215 Planica HS215 Planica HS215 punkty
28 7 9 16 11 19 2 29 25 3 3 16 35 - - - - 9 15 25 3 18 13 6 526
Sezon 2007/2008
Ruka HS142 Trondheim HS131 Trondheim HS131 Villach HS98 Villach HS98 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Harrachov HS205 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Liberec HS134 Liberec HS134 Willingen HS145 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Oslo HS128 Planica HS215 Planica HS215 punkty
5 14 10 31 15 17 21 19 17 29 19 45 30 38 - - - - 21 30 24 25 19 16 29 8 14 273
Sezon 2008/2009
Ruka HS142 Trondheim HS140 Trondheim HS140 Pragelato HS140 Pragelato HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Whistler HS140 Whistler HS140 Sapporo HS134 Willingen HS145 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Vikersund HS207 Planica HS215 Planica HS215 punkty
50 7 2 11 46 30 26 13 10 4 12 9 6 - - 3 23 25 30 17 5 17 22 10 11 17 27 558
Sezon 2009/2010
Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Oberstdorf HS213 Klingenthal HS140 Willingen HS145 Lahti HS130 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Oslo HS134 punkty
16 46 19 - - - 30 35 45 39 17 19 - - 18 11 15 - - 16 10 31 25 154
Sezon 2010/2011
Ruka HS142 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Planica HS215 Planica HS215 punkty
5 2 7 6 4 3 6 2 34 5 22 23 29 - - 8 13 15 7 28 9 10 9 10 4 29 764
Sezon 2011/2012
Ruka HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Harrachov HS142 Harrachov HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Bad Mitterndorf HS200 Bad Mitterndorf HS200 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
26 q 22 17 45 34 30 13 44 35 61 47 48 - - - - 38 30 30 q 32 50 40 33 - 51
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował
 ?  – brak startu lub nie zakwalifikował się

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

Sezon
2000/2001 		Kuopio K120 Park City K120 Willingen K120 Planica K185
3 - - -
Legenda (w sezonach
1993/1994–2000/2001)
1 2 3 4-6 poniżej 6

 -  – zawodnik nie wystartował

Sezon
2001/2002 		Villach K90 Willingen K120 Sapporo K120 Lahti K116 Planica K185
1 2 - 1 1
Sezon
2002/2003 		Oslo K115 Planica K185
2 1
Sezon
2003/2004 		Willingen K130 Lahti K116
2 2
Sezon
2004/2005 		Willingen HS145 Pragelato HS140 Lahti HS130
2 5 2
Sezon
2005/2006 		Willingen HS145 Lahti HS130
1 3
Sezon
2006/2007 		Willingen HS145 Lahti HS130
- 3
Sezon
2007/2008 		Ruka HS142 Willingen HS145 Planica HS215
3 2 2
Sezon
2008/2009 		Ruka HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Vikersund HS207 Planica HS215
1 3 1 2 2 8
Sezon
2009/2010 		Ruka HS142 Oberstdorf HS213 Willingen HS145 Lahti HS130
3 3 - 8
Sezon
2010/2011 		Ruka HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Planica HS215
4 5 4 6 7
Sezon
2011/2012 		Ruka HS142 Harrachov HS142 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Planica HS215
9 10 8 10 - 9
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[4]
1997/1998 44.
1999/2000 15.
2000/2001 6.
2001/2002 2.
2002/2003 17.
2003/2004 23.
2004/2005 10.
2005/2006 5.
2006/2007 20.
2007/2008 13.
2008/2009 9.
2009/2010 37.
2010/2011 7.
2011/2012 35.

Turniej Nordycki

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce Źr.
1998 33. [6]
1999 57. [7]
2000 16. [8]
2001 9. [9]
2002 1. [4]
2003 2.
2004 11.
2005 1.
2006 11.
2007 7.
2008 14.
2009 10.
2010 22.

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[4]
1999/2000 27.
2000/2001 4.
2008/2009 9.
2009/2010 15.
2010/2011 10.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[10]
2000 2.
2001 33.
2002 9.
2003 37.
2004 6.
2005 21.
2006 19.
2007 43.
2010 26.
2011 64.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota
1. 26 sierpnia 2000 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 125,0 m 127,5 m 258,0 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 sierpnia 2000 Finlandia Kuopio Puijo K-120 121,5 m – 120,2 pkt 3. 5,6 pkt Janne Ahonen
2. 12 sierpnia 2000 Austria Villach Alpenarena K-90 99,5 m – 131,0 pkt 2. 0,5 pkt Janne Ahonen
3. 26 sierpnia 2000 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 125,0 m 127,5 m 258,0 pkt 1. –
4. 27 sierpnia 2000 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 128,0 m – 130,9 pkt 3. 7,9 pkt Janne Ahonen
5. 10 sierpnia 2002 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 103,0 m 105,5 m 272,5 pkt 3. 6,0 pkt Andreas Widhölzl
6. 24 września 2004 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 130,0 m 133,0 m 273,9 pkt 2. 11,2 pkt Daniel Forfang

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

Źródło[5]
1998
Stams Predazzo Courchevel Hinterzarten Hakuba Hakuba punkty
- - - - 41 32 0
1999
Hinterzarten K95 Courchevel K120 Stams K105 Hakuba K120 Sapporo K120 punkty
q q q ? ? 0
2000
Hinterzarten K95 Kuopio K120 Villach K90 Courchevel K120 Hakuba K120 Hakuba K120 Sapporo K120 Sapporo K120 punkty
6 3 2 4 1 3 5 5 480
2001
Hinterzarten Hinterzarten Courchevel Stams Sapporo Hakuba Hakuba punkty
11 31 40 14 - - - 42
2002
Hinterzarten K95 Hinterzarten K95 Courchevel K120 Lahti K116 Lahti K116 Innsbruck K120 punkty
3 5 22 31 38 5 159
2003
Hinterzarten K95 Courchevel K120 Predazzo K120 Innsbruck K120 punkty
31 15 - - 16
2004
Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Zakopane HS134 Predazzo HS134 Innsbruck HS130 Hakuba HS131 Hakuba HS131 punkty
9 - 11 12 4 2 4 255
2005
Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Zakopane HS134 Predazzo HS134 Bischofshofen HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 punkty
10 10 - - 13 19 - - 84
2006
Hinterzarten HS108 Predazzo HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Zakopane HS134 Kranj HS109 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Klingenthal HS140 Oberhof HS140 punkty
7 - - - - - 11 8 23 17 114
2007
Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Pragelato HS140 Einsiedeln HS117 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Oberhof HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - 8 16 47
2009
Hinterzarten HS108 Pragelato HS140 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 37 37 - 0
2010
Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Liberec HS134 Klingenthal HS140 punkty
27 7 47 - - - - 29 8 74
2011
Wisła HS134 Szczyrk HS106 Zakopane HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - 50 - - - - - 15 16
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował
 ?  – brak startu lub nie zakwalifikował się

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

2003 Hinterzarten K95
2
2004 Hinterzarten HS108 Zakopane HS134
5 7
2005 Hinterzarten HS108
2
2006 Hinterzarten HS108
2
2010 Hinterzarten HS108
5
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce Źr.
2006 51. [11]
2010 14. [12]

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[5]
1996/1997 64.
1997/1998 291.
1998/1999 40.
1999/2000 94.

Miejsca na podium w konkursach PK

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Miejsce Strata Zwycięzca
1. 8 lutego 1997 Stany Zjednoczone Westby Snowflake K-106 115,0 m 116,0 m 245,1 pkt 3. 11,9 pkt Lassi Huuskonen
2. 9 lutego 1997 Stany Zjednoczone Westby Snowflake K-106 108,0 m 114,5 m 228,8 pkt 3. 27,6 pkt Wilhelm Brenna
3. 27 lutego 1999 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-113 112,0 m 107,0 m 217,9 pkt 2. 0,5 pkt Matthias Wallner
4. 16 grudnia 1999 Finlandia Kuopio Puijo K-120 ? ? 247,3 pkt 2. 7,3 pkt Kazuki Nishishita

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło[5]
Sezon 1995/1996
Lauscha Brotterode Lahti Lahti Kuopio Sankt Moritz Lake Placid Lake Placid Bad Goisern Reit im Winkl Sapporo Sapporo Sapporo Saalfelden Berchtesgaden Willingen Liberec Liberec Seefeld Westby Westby Gallio Gallio Örnsköldsvik Örnsköldsvik Schönwald Titisee-Neustadt Bollnäs Sapporo Beuil Beuil Falun Zaō Zaō Planica Planica Voss Voss Rovaniemi Ruka punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 52 38 0
Sezon 1996/1997
Courchevel Zakopane Frenštát pod Radhoštěm Hakuba Hakuba Muju Muju Chaux-Neuve Chaux-Neuve Brotterode Lauscha Sankt Moritz Lake Placid Lake Placid Ramsau Villach Planica Sapporo Sapporo Sapporo Oberhof Oberhof Szczyrbskie Jezioro Zakopane Reit im Winkl Westby Westby Saalfelden Ruhpolding Iron Mountain Iron Mountain Ishpeming Ishpeming Sapporo Braunlage Braunlage Zaō Zaō Vikersund Vikersund Courchevel Courchevel Harrachov Harrachov Ruka Rovaniemi punkty
- - - - - - - 18 11 - - - - - - - - - - - - - - - - 3 3 - - - - - - - - - - - - - - - - - 16 - 172
Sezon 1997/1998
Velenje Rælingen Zakopane Zakopane Frenštát pod Radhoštěm Frenštát pod Radhoštěm Oberhof Oberhof Hakuba Hakuba Chamonix Chamonix Lahti Lahti Lahti Oberwiesenthal Oberwiesenthal Sankt Moritz Sapporo Sapporo Sapporo Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Liberec Liberec Villach Westby Westby Planica Planica Reit im Winkl Iron Mountain Iron Mountain Saalfelden Ruhpolding Oslo Willingen Willingen Ishpeming Ishpeming Schönwald Schönwald Sapporo Zaō Zaō Courchevel Courchevel Rovaniemi Ruka Ruka punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 29 - - 2
Sezon 1998/1999
Velenje Velenje Berchtesgaden Villach Oberstdorf Oberstdorf Zakopane Zakopane Rælingen Kuopio Lahti Lahti Sankt Moritz Engelberg Bad Goisern Bad Goisern Sapporo Sapporo Sapporo Lauscha Lauscha Gallio Gallio Reit im Winkl Saalfelden Ruhpolding Braunlage Braunlage Westby Westby Planica Planica Titisee-Neustadt Iron Mountain Schönwald Ishpeming Ishpeming Ishpeming Sapporo Zaō Zaō Courchevel Courchevel Vikersund Vikersund Hede Hede Kuopio Rovaniemi Ruka Ruka punkty
- - - - - - - - - 64 - - - - - - - - - 12 - - - 20 27 21 - - - - 31[u] 10 2 - 4 - - - - - - - - - - 13 23 30 9 12 22 292
Sezon 1999/2000
Velenje Velenje Villach Villach Oberstdorf Zakopane Zakopane Rælingen Hakuba Hakuba Trondheim Trondheim Kuopio Lahti Lahti Innsbruck Engelberg Gallio Gallio Sapporo Sapporo Sapporo Brotterode Lauscha Braunlage Braunlage Hakuba Hakuba Courchevel Courchevel Berchtesgaden Saalfelden Mislinja Westby Westby Planica Planica Ishpeming Ishpeming Schönwald Titisee-Neustadt Eisenerz Eisenerz Zaō Zaō Våler Våler Harrachov Harrachov Rovaniemi Ruka punkty
- - - - - - - - - - - - 2 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 4 130
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Rekordy skoczni

Data Miejsce Skocznia Punkt K HS Rekord Uwagi Źr.
12 sierpnia 2000 Austria Villach Alpenarena K-90 - 99,5 m Rekord letni, pobity przez Roberta Kranjca. [13]
9 marca 2002 Szwecja Falun Lugnet K-115 - 130,5 m Nieaktualny [14]
13 marca 2002 Czechy Harrachov Čertak K-185 - 214,5 m Aktualny [15]
20 marca 2003 Słowenia Planica Letalnica K-185 - 227,5 m Rekord świata, kwalifikacje [16]
22 marca 2003 228,5 m Rekord świata, seria próbna
23 marca 2003 231 m Rekord świata, seria konkursowa
20 marca 2005 HS-215 235,5 m Rekord świata, pobity przez Bjørna Einara Romørena.
5 grudnia 2008 Norwegia Trondheim Granåsen K-123 HS-140 139 m Nieaktualny, pobity przez Andersa Bardala. [17]

Po zakończeniu kariery

Po zakończeniu sezonu 2011/2012 zakończył karierę sportową i zdecydował się podjąć pracę na kolei, którą nazwał swoją wieloletnią pasją. Złożył podanie o pracę na stanowisku maszynisty i uzyskał tę pracę, w rekrutacji pokonując 900 kontrkandydatów. W lipcu 2012 r. rozpoczął szkolenie dla maszynistów[18] i został maszynistą fińskiego przewoźnika kolejowego VR[19].

Uwagi

  1. ↑ a b Skład zespołu: Matti Hautamäki, Veli-Matti Lindström, Risto Jussilainen, Janne Ahonen
  2. ↑ a b Skład zespołu: Tami Kiuru, Janne Happonen, Janne Ahonen, Matti Hautamäki
  3. ↑ a b Skład zespołu: Matti Hautamäki, Janne Happonen, Kalle Keituri, Harri Olli
  4. ↑ a b Skład zespołu: Matti Hautamäki, Risto Jussilainen, Ville Kantee, Janne Ahonen
  5. ↑ a b Skład zespołu: Janne Ahonen, Tami Kiuru, Arttu Lappi, Matti Hautamäki
  6. ↑ a b Skład zespołu: Matti Hautamäki, Jussi Hautamäki, Risto Jussilainen, Janne Ahonen
  7. ↑ a b Skład zespołu: Risto Jussilainen, Tami Kiuru, Matti Hautamäki, Janne Ahonen
  8. ↑ a b Skład zespołu: Arttu Lappi, Matti Hautamäki, Harri Olli, Janne Ahonen
  9. ↑ a b Skład zespołu: Matti Hautamäki, Kalle Keituri, Ville Larinto, Harri Olli
  10. ↑ a b Skład zespołu: Anssi Koivuranta, Olli Muotka, Janne Ahonen, Matti Hautamäki
  11. ↑ a b Skład zespołu: Matti Hautamäki, Olli Muotka, Anssi Koivuranta, Janne Ahonen
  12. ↑ a b c d e f Seria konkursowa została odwołana.
  13. ↑ a b Skład zespołu: Tami Kiuru, Veli-Matti Lindström, Matti Hautamäki, Janne Ahonen
  14. ↑ a b Skład zespołu: Janne Happonen, Tami Kiuru, Matti Hautamäki, Janne Ahonen
  15. ↑ a b Skład zespołu: Janne Happonen, Harri Olli, Matti Hautamäki, Janne Ahonen
  16. ↑ a b Skład zespołu: Janne Happonen, Olli Muotka, Matti Hautamäki, Harri Olli
  17. ↑ a b Skład zespołu: Janne Happonen, Olli Muotka, Matti Hautamäki, Anssi Koivuranta
  18. ↑ a b Skład zespołu: Lauri Hakola, Lassi Huuskonen, Matti Hautamäki, Jussi Hautamäki
  19. ↑ a b Skład zespołu: Pekka Salminen, Hannu Alakunnas, Jani Mylläri, Matti Hautamäki
  20. ↑ a b Skład zespołu: Matti Hautamäki, Pekka Salminen, Jani Mylläri, Veli-Matti Lindström
  21. ↑ Zgodnie ze źrodłami [1] [2] zajął miejsce poza pierwszą trzydziestką, lecz źródła nie podają informacji o dokładnym miejscu.

Przypisy

  1. ↑ Skokinarciarskie.pl: Matti Hautamäki (pol.)
  2. ↑ Zwycięzcy międzynarodowych zawodów w skokach narciarskich [online], Ski Sprungschanzen Archiv [dostęp 2023-02-27].
  3. ↑ Paweł Borkowski: Matti Hautamäki oficjalnie kończy karierę!. nicesport.pl, 2012-03-17. [dostęp 2012-03-17]. (pol.).
  4. ↑ a b c d HAUTAMAEKI Matti - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-26]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Adam Kwieciński: HAUTAMAEKI Matti. [dostęp 2023-12-26].
  6. ↑ 1998 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-05)]. (jap.).
  7. ↑ 1999 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)]. (jap.).
  8. ↑ 2000 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
  9. ↑ 2001 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-30)]. (ang.).
  10. ↑ HAUTAMAEKI Matti - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-26]. (ang.).
  11. ↑ FIS Grand Prix Ski-Jumping - 2006 - Four Nations Grand Prix Standings. fis-ski.com, 2006-08-14. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  12. ↑ The Nations Grand Prix. fis-ski.com, 2010-08-15. [dostęp 2023-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-22)]. (ang.).
  13. ↑ Villach. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-03-18]. (niem.).
  14. ↑ Lugnet, Falun. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-03-18]. (niem.).
  15. ↑ Čerťák, Harrachov. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-03-18]. (niem.).
  16. ↑ Letalnica, Planica. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-03-18]. (niem.).
  17. ↑ Granåsen, Trondheim. skisprungschanzen.com. [dostęp 2012-03-18]. (niem.).
  18. ↑ Martyn Janduła, Po karierze skoczka został… maszynistą w Kolejach Fińskich [online], rynek-kolejowy.pl, 24 stycznia 2017 [dostęp 2017-01-25] (pol.).
  19. ↑ Ze skoczni narciarskiej za stery Pendolino. Skoczek, który rywalizował z Małyszem został maszynistą. wprost.pl, 2017-01-25. [dostęp 2017-01-26]. (pol.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (mamucia skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Zwycięzcy skoków narciarskich na Festiwalu Narciarskim w Holmenkollen
Zwycięzcy Turnieju Nordyckiego
Zwycięzcy Turnieju Schwarzwaldzkiego w skokach narciarskich

Read other articles:

Breakdown (lagu Mariah Carey)

BreakdownSingel oleh Mariah Carey menampilkan Bone Thugs-n-Harmonydari album ButterflyArti judulRemukDirilis22 Maret 1998 (1998-03-22)Format 12 inci CD DirekamFebruari 1997StudioThe Hit Factory, New YorkGenre R&B Hip hop soul Durasi4:44LabelColumbiaPencipta Mariah Carey Anthony Henderson Charles Scruggs Steven Jordan Produser Mariah Carey Stevie J Puff Daddy Kronologi singel Mariah Carey The Roof (1998) Breakdown (1998) My All (1998) Kronologi singel Bone Thugs-n-Harmony Lo...

 

Amanda Milling

Artikel ini bukan mengenai Amanda Mealing. The Right HonourableAmanda MillingMPMilling pada 2020 Ketua Partai KonservatifPetahanaMulai menjabat 13 Februari 2020Menjabat bersama Ben ElliotPemimpinBoris Johnson PendahuluJames CleverlyBen ElliotPenggantiPetahanaMenteri tanpa PortofolioPetahanaMulai menjabat 13 Februari 2020Perdana MenteriBoris Johnson PendahuluJames CleverlyPenggantiPetahanaWakil Ketua Pemerintahan Whip dalam Dewan RakyatBendahara Rumah TanggaMasa jabatan28 Juli ...

 

MS Liberty of the Seas

MS Liberty of the Seas adalah kapal cruise kelas Freedom dari Royal Caribbean International yang memasuki layanan reguler pada Mei 2007. Awalnya diumumkan bahwa ia akan disebut Endeavour of the Seas, namun nama ini kemudian berubah. 15 dek kapal menampung 3.634 penumpang dilayani oleh 1.360 awak. Dia dibangun dalam 18 bulan di Shipyard Aker Finnyards Turku, Finlandia, di mana kapal adiknya, Freedom of the Seas, juga dibangun. Awalnya dibangun di 154.407 gross tonnage (GT), ia bergabung kapal...

10 июля

←→Июль Пн Вт Ср Чт Пт Сб Вс 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31         2024 год Содержание 1 Праздники и памятные дни 1.1 Национальные 1.2 Региональные 1.3 Религиозные 1.4 Именины 2 События 2.1 До XIX века 2.2 XIX век 2.3 XX век 2.4 XXI век 3 Родились 3.1 До XIX века 3.2 XIX век 3.3 XX ве...

 

Comet Encke

Periodic comet with 3-year orbit 2P/EnckeDiscoveryDiscovered byPierre Méchain;Johann Franz Encke (recognition of periodicity)Discovery date17 January 1786[1]DesignationsAlternative designations1786 I; 1795; 1805;1819 I; 1822 II; 1825 III;1829; 1832 I; 1835 II;1838; 1842 I; 1845 IVOrbital characteristicsEpoch2023 September 13[1]Aphelion4.098 AUPerihelion0.33960 AUSemi-major axis2.2187 AUEccentricity0.8469Orbital period3.30 yr3y 3m 27d (perihelion to perihelion)Max. o...

 

Ladislav Molnár

Questa voce sull'argomento calciatori slovacchi è solo un abbozzo. Contribuisci a migliorarla secondo le convenzioni di Wikipedia. Segui i suggerimenti del progetto di riferimento. Ladislav Molnár Nazionalità  Cecoslovacchia Slovacchia Altezza 185 cm Peso 84 kg Calcio Ruolo Allenatore (ex portiere) Squadra  Ružomberok B Carriera Squadre di club1 1982-1988 Plastika Nitra20 (-?)1988-1989 ZVL Žilina? (-?)1989-1994 Internacional Slovnaft ZTS Bratislava133 ...

Steven van der Hagen

Steven van der Hagen Benteng Belanda dan pos perdagangan Inggris di tempat kosong dan Ambon dan Banda-Neira vulkanik (1655) dengan gunung berapi yang masih aktif Gunung Api (658m) di sebelah kiri Steven van der Hagen (Amersfoort, 1563 – 1621) adalah laksamana pertama Perusahaan Hindia Timur Belanda (VOC). Dia melakukan tiga kunjungan ke Hindia Timur, menghabiskan enam tahun di sana. Dia ditunjuk untuk Raad van Indië. Van der Hagen memprotes kerasnya pemerintahan para penyelenggara, yang me...

 

Diahann Carroll

Pour les articles homonymes, voir Carroll. Diahann CarrollBiographieNaissance 17 juillet 1935BronxDécès 4 octobre 2019 (à 84 ans)Los AngelesNom de naissance Carol Diahann JohnsonNationalité américaineFormation Université de New YorkHigh School of Music & Art (en)Activités Actrice, mannequin, chanteusePériode d'activité 1954-2019Conjoints Monte Kay (en) (de 1956 à 1963)Vic Damone (de 1987 à 1996)Autres informationsLabel RCA VictorDistinctions Liste détailléeTony Award de...

 

Boroneddu

Boroneddu BoronèdduKomuneComune di BoronedduLokasi Boroneddu di Provinsi OristanoNegaraItaliaWilayah SardiniaProvinsiOristano (OR)Pemerintahan • Wali kotaFabrizio MiscaliLuas • Total4,59 km2 (1,77 sq mi)Ketinggian206 m (676 ft)Populasi (2016) • Total149[1]Zona waktuUTC+1 (CET) • Musim panas (DST)UTC+2 (CEST)Kode pos09080Kode area telepon0785Situs webhttp://www.comune.boroneddu.or.it Boroneddu (bahasa Sardin...

Kokutai

Japanese political concept For other uses, see Kokutai (disambiguation). The nationalistic essence of kokutai is thought of as the uniqueness of the Japanese polity as issuing from a leader of divine origin.[1] Kokutai (国体, national body/structure of state) is a concept in the Japanese language translatable as system of government, sovereignty, national identity, essence and character, national polity; body politic; national entity; basis for the Emperor's sovereignty; Japanese constituti...

 

Dokter

Dokter per 1.000 orang pada tahun 2018.[1] Dokter (bahasa Belanda: dokter, arts atau geneesheer; bahasa Inggris: medical doctor, disingkat M.D.; dari bahasa Latin medicinae doctor) adalah seseorang yang karena keilmuannya berusaha menyembuhkan orang-orang yang sakit. Tidak semua orang yang menyembuhkan penyakit bisa disebut dokter. Untuk menjadi dokter biasanya diperlukan pendidikan dan pelatihan khusus dan mempunyai gelar dalam bidang kedokteran. Etimologi Kata dokter diserap dari ba...

 

Daftar kabupaten dan kota di Jambi

Lambang Provinsi Jambi Peta lokasi Provinsi Jambi di Indonesia Peta lokasi Kabupaten di Jambi Provinsi Jambi memiliki 9 kabupaten dan 2 kota dengan ibukota-nya Kota Jambi. Berikut adalah daftar kabupaten dan/atau kota di Jambi. No. Kabupaten/kota Ibu kota Bupati/wali kota Luas wilayah (km2)[1] Jumlah penduduk (2022)[1] Kecamatan Kelurahan/desa Lambang Peta lokasi 1 Kabupaten Batanghari Muara Bulian Muhammad Fadhil Arief 5.387,52 307.390 8 14/110 2 Kabupaten Bungo Muara Bungo ...

Virgin EMI Records

British record label Virgin EMI RecordsParent companyUniversal Music Group[1]Founded2013; 11 years ago (2013) (as Virgin EMI Records)StatusDormant & Rebranded as EMI Records and Virgin RecordsDistributor(s)Self-released (UK)Republic Records (US)Def Jam Recordings (US)Capitol Records (US)Virgin Records America (US)UMe (reissues)Country of originUnited KingdomLocationLondon, EnglandOfficial websiteemirecords.com Virgin EMI Records was a British record label owned b...

 

Disney Television Animation

Disney Television AnimationJenisAnak perusahaanIndustriAnimasi TelevisiDidirikanDesember 1984 (1984-12)PendiriGary KriselKantorpusatGlendale, California, Amerika SerikatCabang2TokohkunciEric Coleman (SVP)ProdukSerial televisi animasiFilm langsung ke videokhususIndukDisney Channels Worldwide[1](Disney-ABC Television Group) Disney Television Animation (DTVA) merupakan studio animasi Amerika Serikat, bagian produksi animasi televisi oleh The Walt Disney Company. Ini didedikasikan un...

 

St Martin's Church, Bowness-on-Windermere

Church in Cumbria, EnglandSt Martin's ChurchSt Martin's Church from the southSt Martin's ChurchLocation in South LakelandShow map of the former South Lakeland districtSt Martin's ChurchLocation in CumbriaShow map of Cumbria54°21′51″N 2°55′16″W / 54.3641°N 2.9210°W / 54.3641; -2.9210OS grid referenceSD 403 969LocationBowness-on-Windermere, CumbriaCountryEnglandDenominationAnglicanWebsiteSt Martin, Bowness-on-WindermereHistoryStatusParish churchDedicationSai...

Servant × Service

Japanese manga series by Karino Takatsu Servant × ServiceCover of the first manga volume, featuring main character Lucy Yamagamiサーバント×サービス(Sābanto × Sābisu)GenreComedy, slice of life[1] MangaWritten byKarino TakatsuPublished bySquare EnixEnglish publisherNA: Yen PressMagazineZōkan Young Gangan (2007–2010)Zōkan Young Gangan Big (2011)Monthly Big Gangan (2011–2014)DemographicSeinenOriginal runJune 29, 2007 – June 25, 2014Volumes4 Anime television...

 

Battle royal (professional wrestling)

Professional wrestling multi-competitor match type A 25-Diva battle royal held at WrestleMania XXV. Male wrestler Santino Marella won the match dressed as his fictional twin sister, Santina. In professional wrestling, a battle royal (sometimes battle royale; plural battles royal or battle royals[1]) is a multi-competitor match type in which wrestlers are eliminated until one is left and declared the winner. Typical battles royal begin with a number of participants in the ring, who are...

 

Manukan jawa

Manukan jawa Neoglyphidodon oxyodon Status konservasiRisiko rendahIUCN188555 TaksonomiKerajaanAnimaliaFilumChordataKelasActinopteriOrdoPerciformesFamiliPomacentridaeGenusNeoglyphidodonSpesiesNeoglyphidodon oxyodon (Bleeker, 1858) Tata namaSinonim takson Glyphisodon oxyodon Bleeker, 1858 Paraglyphidodon oxyodon (Bleeker, 1858) ProtonimGlyphisodon oxyodon Neoglyphidodon oxyodon,Manukan Jawa adalah spesies betok laut dalam keluarga Pomacentridae . Ia dijumpai di Lautan Pasifik. Mereka ditemukan ...

Governor of Mississippi

For a list, see List of governors of Mississippi. Governor of MississippiSeal of MississippiIncumbentTate Reevessince January 14, 2020StyleGovernor(informal)The Honorable(formal)StatusHead of stateHead of governmentResidenceMississippi Governor's MansionTerm lengthFour years, renewable onceFormationConstitution of MississippiDeputyLieutenant Governor of MississippiSalary$122,160 (2022)[1]Websitegovernor.ms.gov The governor of Mississippi is the head of government of Mississippi ...

 

Liber

Roman God Not to be confused with Libre. For other uses, see Liber (disambiguation). LiberGod of wine-making, wine, male fertility, freedom. Member of the Aventine TriadFestivalsLiberaliaEquivalentsEtruscan equivalentFuflunsGreek equivalentDionysus Religion inancient RomeMarcus Aurelius (head covered)sacrificing at the Temple of Jupiter Practices and beliefs libation votum temples festivals ludi funerary practices imperial cult mystery religions Priesthoods Pontifices Augures Vestales Flamine...