PROFILPELAJAR.COM

Große Olympiaschanze
	Punkt konstrukcyjny K125
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Bawaria
Miejscowość	Garmisch-Partenkirchen
Data otwarcia	5 lutego 1934
Rozmiar skoczni (HS)	142 m
Igelit	jest
Rekord	145 m
(2025-01-01)	Michael Hayböck
Najdłuższy skok	145 m
(2025.01.01)	Michael Hayböck
Kluby	SC Partenkirchen
	Położenie na mapie Bawarii Große Olympiaschanze
	Położenie na mapie Niemiec Große Olympiaschanze
	47°28′53″N 11°07′04″E/47,481389 11,117778
	Multimedia w Wikimedia Commons

Große Olympiaschanze – skocznia narciarska w Garmisch-Partenkirchen, zlokalizowana na stoku góry Gudiberg (960 m n.p.m.), na której od 1953 corocznie, 1 stycznia, odbywa się jeden z konkursów Turnieju Czterech Skoczni. Skocznia stanowi część kompleksu, w którym oprócz niej znajdują się również skocznie K-80, K-43 i K-20.

Pierwszą skocznię w miejscu obecnie istniejącego obiektu wybudowano w 1921. Zburzono ją w 1933, by wybudować skocznię olimpijską na zimowe igrzyska w 1936. Jej otwarcie nastąpiło 5 lutego 1934. Na przestrzeni lat skocznia została czterokrotnie rozbudowana (w 1950, 1978, 1996 i 2007). Od 1935 odbywa się na niej noworoczny konkurs w skokach narciarskich (Neujahrsskispringen) – od 1953 w ramach TCS, od 1980 także Pucharu Świata. Na obiekcie rozegrano także kilkukrotnie zawody Pucharu Kontynentalnego (zarówno zimowego, jak i letniego).

Podczas konkursu na tej skoczni na ZIO w 1936 złoty medal wywalczył Norweg Birger Ruud, który wyprzedził Szweda Svena Erikssona oraz swojego rodaka Reidara Andersena.

1 stycznia 2007 odbył się ostatni konkurs na starym obiekcie o punkcie konstrukcyjnym K-115. Rekordzistą skoczni do końca pozostał Polak Adam Małysz, który 6 lat wcześniej oddał skok na odległość 129,5 m.

Skocznia została wysadzona 14 kwietnia 2007 za pomocą ładunków wybuchowych umieszczonych w 28 miejscach. Na jej miejscu powstał nowoczesny obiekt, spełniający wszystkie wymogi FIS^[1].

W pierwszym konkursie Pucharu Świata na przebudowanym obiekcie najdalej skoczył Austriak Gregor Schlierenzauer, osiągając 141 m. Rekord ten poprawił następnie Szwajcar Simon Ammann (1 stycznia 2010 oddał skok na odległość 143,5 m). Aktualnym rekordzistą obiektu jest Austriak Michael Hayböck, który 1 stycznia 2025 skoczył 145 metrów podczas zawodów zaliczanych do 73. Turnieju Czterech Skoczni. Skocznia latem jest wyłożona igelitem.

W związku z nowymi przepisami Międzynarodowej Federacji Narciarskiej w sezonie 2017/2018 został zmieniony rozmiar skoczni z odległości 140 na 142 metry^[2]^[3].

W dniu 30.12.2023 rozegrano pierwszy w historii skoczni konkurs nocny przy sztucznym oświetleniu. Był to konkurs zaliczany do kobiecego Pucharu Świata i Turnieju Dwóch Nocy.

Parametry skoczni

Punkt konstrukcyjny: 125 m
Wielkość skoczni (HS): 142 m
Oficjalny rekord skoczni: 145 m – Michael Hayböck (1 stycznia 2025)
Długość rozbiegu: 103,5 m
Nachylenie progu: 11°
Wysokość progu: 3,13 m
Nachylenie zeskoku: 35°
Wysokość wieży: 60,4 m

Rekordziści skoczni

Lp.	Dzień	Rok	Zawodnik	Odległość	Zawody	Uwagi
1.	5 lutego	1934	Rolf Kaarby	70,0 m
2.	15 lutego	1936	Sven Eriksson	76,0 m	Igrzyska olimpijskie
3.	1 stycznia	1968	Bjørn Wirkola	92,5 m	16. TCS
4.	1 stycznia	1969	Jiří Raška	94,5 m	17. TCS
5.	1 stycznia	1971	Jiří Raška	97,0 m	19. TCS
6.	1 stycznia	1979	Josef Samek	101,0 m	27. TCS
7.	1 stycznia	1981	Masahiro Akimoto	102,0 m	29. TCS
8.	1 stycznia	1983	Steinar Bråten	103,5 m	31. TCS
9.	1 stycznia	1984	Matti Nykänen	104,0 m	32. TCS
10.	1 stycznia	1984	Jens Weißflog	108,0 m	32. TCS
11.	1 stycznia	1989	Matti Nykänen	109,0 m	37. TCS
12.	1 stycznia	1994	Jens Weißflog	110,0 m	42. TCS
13.	1 stycznia	1994	Espen Bredesen	111,0 m	42. TCS
14.	1 stycznia	1995	Janne Ahonen	114,0 m	43. TCS
15.	1 stycznia	1997	Primož Peterka	117,5 m	45. TCS
16.	1 stycznia	1997	Primož Peterka	118,0 m	45. TCS
17.	31 grudnia	1997	Kazuyoshi Funaki	121,0 m	46. TCS, kwalifikacje
18.	31 grudnia	1997	Masahiko Harada	121,0 m	46. TCS, kwalifikacje	wyrównanie rekordu
19.	1 stycznia	1998	Masahiko Harada	122,0 m	46. TCS
20.	1 stycznia	1999	Martin Schmitt	123,0 m	47. TCS
21.	31 grudnia	2000	Veli-Matti Lindström	124,0 m	49. TCS, trening^[4]	rekord nieoficjalny^[5]
22.	31 grudnia	2000	Adam Małysz	126,5 m	49. TCS, trening^[4]	rekord nieoficjalny^[5]
23.	1 stycznia	2001	Adam Małysz	129,5 m	49. TCS
24.	20 grudnia	2007	Andreas Vilberg	131,5 m	Puchar Kontynentalny	rekord nieoficjalny^[5]
25.	20 grudnia	2007	Mario Innauer	134,5 m	Puchar Kontynentalny	rekord nieoficjalny^[5]
26.	20 grudnia	2007	Andreas Vilberg	136,5 m	Puchar Kontynentalny	rekord nieoficjalny^[5]
27.	1 stycznia	2008	Janne Ahonen	139,0 m	56. TCS
28.	1 stycznia	2008	Gregor Schlierenzauer	141,0 m	56. TCS
29.	1 stycznia	2010	Simon Ammann	143,5 m	58. TCS
30.	31 grudnia	2014	Anders Jacobsen	145 m	63. TCS, trening	rekord nieoficjalny^[5]
31.	1 stycznia	2020	Marius Lindvik	143,5 m	68. TCS	wyrównanie rekordu
32.	1 stycznia	2021	Dawid Kubacki	144 m	69. TCS
33.	1 stycznia	2025	Michael Hayböck	145 m	73. TCS	wyrównanie nieoficjalnego rekordu

Zobacz też

Przypisy

↑ Ewa Ulińska: Już nie ma skoczni w Ga-Pa. skokinarciarskie.pl, 2007-04-14. [dostęp 2011-12-25].
↑ Adam Bucholz: Planica i Vikersund z HS240. FIS ujednolica przepisy o rozmiarach obiektów. skijumping.pl, 2017-11-16. [dostęp 2017-11-21].
↑ Homologated Jumping Hills. fis-ski.com, 2017-11-19. [dostęp 2017-11-21]. (ang.).
↑ ^a ^b Adam Bucholz: Skok w XXI wiek – TCS Ga-Pa 2001. skijumping.pl, 2021-01-01. [dostęp 2022-01-02].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Rekord nieuznawany przez FIS