Johann André Forfang

Johann André Forfang
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1995
Tromsø

Klub

Tromsø SK

Wzrost

178 cm[1]

Debiut w PŚ

20 grudnia 2014 w Engelbergu (12. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

20 grudnia 2014 w Engelbergu (12. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

15 lutego 2015 w Vikersund (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

12 marca 2016 w Titisee-Neustadt

Rekord życiowy

245,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (19 marca 2017)[2][3]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 duża druż.
srebro Pjongczang 2018 normalna
Mistrzostwa świata
srebro Lahti 2017 duża druż.
srebro Planica 2023 druż. miesz.
srebro Planica 2023 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Tauplitz 2016 drużynowo
złoto Oberstdorf 2018 drużynowo
złoto Planica 2020 drużynowo
brąz Vikersund 2022 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Ałmaty 2015 indywidualnie
złoto Ałmaty 2015 drużynowo
brąz Val di Fiemme 2014 drużynowo
Inne nagrody
Puchar Świata w lotach
brąz 3. miejsce
2015/2016
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Johann André Forfang (ur. 4 lipca 1995 w Tromsø[1]) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Tromsø SK. Srebrny indywidualnie na normalnej skoczni i złoty w drużynie medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018. Drużynowy złoty medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2016, 2018 i 2020 oraz brązowy z 2022. Srebrny medalista mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym z 2017 i 2023 w drużynie męskiej oraz z 2023 w mieszanej. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w lotach narciarskich 2015/2016. Złoty indywidualnie oraz złoty i brązowy w drużynie medalista mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym z lat 2014–2015. Medalista mistrzostw kraju.

Młodszy brat Daniela Forfanga, również skoczka narciarskiego[4].

Jego rekord życiowy wynosi 245,5 metra. Ustanowił go na Vikersundbakken w Vikersund 19 marca 2017[2][3].

Przebieg kariery

Lata 2011–2014

9 grudnia 2011 zadebiutował w zawodach FIS Cupu. W norweskim Notodden zajął 16. miejsce. 28 stycznia 2012 w Bischofshofen po raz pierwszy wystartował w Pucharze Kontynentalnym. Został zdyskwalifikowany. Dzień później zajął 47. miejsce[5].

W sezonie 2012/2013 zdobył pierwsze punkty Pucharu Kontynentalnego. W styczniu 2013 w Zakopanem zajął 19. miejsce, zaś 9 marca w Vikersund odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach tego cyklu. Wystartował na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2013, zajmując 38. miejsce w zawodach indywidualnych[6].

1 lutego 2014 zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2014[7].

Sezon 2014/2015

5 grudnia 2014 w Lillehammer wystartował w kwalifikacjach do zawodów Pucharu Świata, jednak został w nich zdyskwalifikowany za nieprzepisowy kombinezon. W kolejnym tygodniu wystąpił w Pucharze Kontynentalnym w Renie. Zajął tam dwukrotnie drugie i raz pierwsze miejsce. Wyniki te sprawiły, że Forfang otrzymał powołanie na zawody Pucharu Świata w Engelbergu. W swoim debiucie w cyklu 20 grudnia 2014 zajął 12. pozycję. W kolejnych zawodach Pucharu Świata odbywających się w grudniu i styczniu Forfang regularnie zdobywał punkty, zajmując miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce[8].

Na początku lutego 2015 wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015 w Ałmaty, zdobywając złoty medal zarówno w konkursie indywidualnym, jak i drużynowym. 15 lutego 2015 stanął na najniższym stopniu podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata na mamuciej skoczni Vikersundbakken. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej został zdyskwalifikowany, zaś na skoczni dużej zajął 18. miejsce. W konkursie drużynowym nie wystartował. W marcowych zawodach jeszcze dwukrotnie zajął miejsca w pierwszej dziesiątce Pucharu Świata[8]. Sezon zakończył na 23. miejscu klasyfikacji generalnej i 8. miejscu klasyfikacji Pucharu Świata w lotach[9].

Sezon 2015/2016

Od początku sezonu Forfang znajdował się w czołówce Pucharu Świata 2015/2016. 6 grudnia w Lillehammer stanął na najniższym stopniu podium. Wynik ten powtórzył 13 grudnia w Niżnym Tagile. We wszystkich konkursach 64. Turnieju Czterech Skoczni zajął miejsca w pierwszej dziesiątce. W rozgrywanych na skoczni Kulm w Tauplitz/Bad Mitterndorf Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016 zajął 4. miejsce indywidualnie po skokach na odległość 230, 216,5 i 240 metrów. W konkursie drużynowym wraz z Andersem Fannemelem, Danielem-André Tande oraz Kennethem Gangnesem zdobył złoty medal[10].

31 stycznia 2016 w Sapporo zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Świata. Taki sam wynik uzyskał 13 lutego na skoczni mamuciej w Vikersund. Po pięciu kolejnych konkursach zakończonych w pierwszej dziesiątce 12 marca w Titisee-Neustadt odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata. W kończącym sezon weekendzie na Letalnicy trzykrotnie stanął na podium zawodów indywidualnych, zajmując drugie i dwukrotnie trzecie miejsce[10][11]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 Forfang zajął 5. pozycję. Stanął również na najniższym stopniu podium Pucharu Świata w lotach narciarskich 2015/2016[9].

Sezon 2016/2017

Sezon 2016/2017 Pucharu Świata Forfang rozpoczął od 24. miejsca w Ruce. W kilku kolejnych konkursach nie zdobywał punktów, wobec czego został odsunięty od występów w zawodach najwyższej rangi i na przełomie grudnia i stycznia startował w Pucharze Kontynentalnym. Po dwóch miejscach na podium w Titisee-Neustadt powrócił do Pucharu Świata, gdzie zajął między innymi 6. miejsce w Wiśle[12]. W innych styczniowych zawodach osiągał jednak gorsze wyniki i powtórnie odsunięty został od startów, by przygotowywać się do Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017[13].

Na mistrzostwach Forfang zajął indywidualnie 7. miejsce na skoczni normalnej i 12. na dużej, zaś w zawodach drużynowych zdobył, wraz z Andersem Fannemelem, Danielem-André Tande i Andreasem Stjernenem, srebrny medal. W marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce, najwyższe – czwarte – w Vikersund[12]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 27. miejscu ze 197 punktami[9].

Sezon 2017/2018

Trzykrotnie wystąpił w Letnim Grand Prix 2017, zajmując miejsca w czołowej dziesiątce. 3 października 2017 w Klingenthal ukończył zawody na 3. pozycji[14].

W pierwszej połowie sezonu 2017/2018 Pucharu Świata Forfang zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Na przełomie listopada i grudnia 2017 stawał na podium w Ruce, gdzie był 2., i w Niżnym Tagile, gdzie zajął 3. pozycję. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018 zajął 8. miejsce indywidualnie, a w konkursie drużynowym, startując wraz z Robertem Johanssonem, Andreasem Stjernenem i Danielem-André Tande, zdobył złoty medal[14].

We wszystkich zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w lutym i marcu 2018 Forfang zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. 4 lutego zwyciężył w konkursie w Willingen, ostatnim przed Zimowymi Igrzyskami Olimpijskimi 2018. Indywidualnie na igrzyskach zdobył srebrny medal na skoczni normalnej, przegrywając jedynie z Andreasem Welingerem, zaś na skoczni dużej był 5. W konkursie drużynowym wraz z Tande, Stjernenem i Johanssonem zdobył złoty medal. 23 marca 2018 zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Planicy[14]. W klasyfikacji generalnej cyklu zakończył sezon na 7. miejscu z 821 punktami[9].

Sezon 2018/2019

Sezon 2018/2019 Pucharu Świata Forfang rozpoczął od 10. miejsca w Wiśle. Na początku grudnia 2018 dwukrotnie stanął na podium zawodów Pucharu Świata w Niżnym Tagile, zajmując kolejno 1. i 2. miejsce, z kolei najgorsze wyniki w sezonie osiągał na przełomie grudnia i stycznia, w ramach 67. Turnieju Czterech Skoczni trzy razy z rzędu zajmując lokaty w trzeciej dziesiątce[15].

W lutym 2019 ustabilizował formę, zajmując we wszystkich konkursach Pucharu Świata miejsca między 7. i 10. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 indywidualnie był 7. na skoczni dużej i 45. na normalnej, a w drużynie zajął 5. pozycję. We wszystkich marcowych zawodach Pucharu Świata zajął miejsca w pierwszej dziesiątce[15]. Sezon zakończył na 8. lokacie w klasyfikacji generalnej z 892 punktami[9].

Sezon 2019/2020

W Letnim Grand Prix 2019 wystartował w dwóch konkursach rozgrywanych w Polsce. W zawodach w Zakopanem zajął 10. miejsce. W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata regularnie zajmował punktowane lokaty. Ani razu nie stanął na podium zawodów indywidualnych, najwyżej sklasyfikowany został na 4. pozycji, 18 stycznia 2020 w Titisee-Neustadt. Poza tym występem jeszcze dziewięciokrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce[16]. W klasyfikacji generalnej sezon zakończył na 12. miejscu z 579 punktami[9].

Sezon 2020/2021

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany był na 5. pozycji, w rozgrywanych w listopadzie 2020 zawodach w Ruce[17]. Cykl zakończył na 19. pozycji w klasyfikacji generalnej z 338 punktami[9]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 22. miejsce indywidualnie, a w drużynie, wraz z Danielem-André Tande, Robertem Johanssonem i Halvorem Egnerem Granerudem, zdobył złoty medal. Wystartował również na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, gdzie zajął 13. lokatę indywidualnie na skoczni dużej oraz 6. w drużynie męskiej[17].

Sezon 2021/2022

W ramach Letniego Grand Prix 2021 dwukrotnie stawał na podium zawodów indywidualnych – 11 września w Czajkowskim i 2 października w Klingenthal zajmował 3. miejsce[18].

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata zajmował głównie pozycje w drugiej i trzeciej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 5. lokacie, w marcowych zawodach w Oberstdorfie[18]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 24. miejscu z 303 punktami[9]. Z powodu zakażenia COVID-19 nie wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022[19]. Wystartował natomiast na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Indywidualnie zajął 10. pozycję, a w drużynie, wraz z Danielem-André Tande, Halvorem Egnerem Granerudem i Mariusem Lindvikiem, zdobył brązowy medal[18].

Sezon 2022/2023

W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata regularnie zdobywał punkty. Łącznie jedenastokrotnie znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów indywidualnych cyklu. Najwyżej sklasyfikowany został na 5. miejscu, w rozegranym 22 stycznia 2023 konkursie w Sapporo[20]. Sezon zakończył na 16. pozycji w klasyfikacji generalnej z 574 punktami[9]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 12. na skoczni normalnej i 10. na dużej, zaś w obu konkursach drużynowych: mieszanym, w którym wystąpił wraz z Anną Odine Strøm, Theą Minyan Bjørseth i Halvorem Egnerem Granerudem, a także męskim, w którym wystartował z Kristofferem Eriksenem Sundalem, Mariusem Lindvikiem i Granerudem, zdobył srebrne medale[20].

Sezon 2023/2024

Wystąpił na Igrzyskach Europejskich 2023, na których zajął 12. pozycję na skoczni normalnej i 24. na dużej indywidualnie. W Pucharze Świata 2023/2024 początkowo zajmował głównie miejsca w drugiej dziesiątce. W grudniu 2023 najwyżej klasyfikowany był na 6., a w styczniu 2024 – na 8. pozycji. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Po pierwszym dniu zawodów w konkursie indywidualnym był 3., ostatecznie zajął w nim 4. lokatę. 4. miejsce zajął również w zawodach drużynowych[21].

3 lutego 2024 zwyciężył w konkursie Pucharu Świata w Willingen, ustanawiając przy tym skokiem na 155,5 m nowy rekord Mühlenkopfschanze. Było to pierwsze indywidualne podium Forfanga w cyklu od ponad 5 lat[22]. W drugiej połowie sezonu regularnie zajmował w Pucharze Świata lokaty w najlepszej dziesiątce. Na podium stanął jeszcze dwukrotnie – 10 marca w konkursie Raw Air 2024 w Oslo zwyciężył, a 22 marca w Planicy zajął 3. miejsce[21]. Sezon ukończył na 7. pozycji w klasyfikacji generalnej z 867 punktami[9].

Mistrzostwa Norwegii

Stawał na podium mistrzostw Norwegii. W 2022[23] i 2024[24] zdobył złoty, w 2016[25], 2017[26], 2018[27] i 2019[28] – srebrny, a w 2023[29] brązowy medal indywidualnie.

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2018 Korea Południowa Pjongczang – srebrny medal (K-98), 5. miejsce (K-125)

Drużynowo

2018 Korea Południowa Pjongczang – złoty medal[a]

Starty J. A. Forfanga na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 106,0 m 109,5 m 250,9 pkt 8,4 pkt Andreas Wellinger
5. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 133,0 m 134,5 m 271,6 pkt 14,1 pkt Kamil Stoch
1. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 132,5 m 132,0 m 1098,5 pkt (262,0 pkt) –

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2015 Szwecja Falun – dyskwalifikacja (K-90), 18. miejsce (K-120)
2017 Finlandia Lahti – 7. miejsce (K-90), 12. miejsce (K-116)
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 7. miejsce (K-120), 45. miejsce (K-99)
2021 Niemcy Oberstdorf – 13. miejsce (K-120)
2023 Słowenia Planica – 12. miejsce (K-95), 10. miejsce (K-125)

Drużynowo

2017 Finlandia Lahti – srebrny medal (K-116)[b]
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 5. miejsce (K-120)[c]
2021 Niemcy Oberstdorf – 6. miejsce (K-120)[d]
2023 Słowenia Planica – srebrny medal (drużyna mieszana/K-95)[e], srebrny medal (K-125)[f]

Starty J. A. Forfanga na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
— 21 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. DSQ Rune Velta
18. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 118,0 m 127,0 m 209,7 pkt 59,0 pkt Severin Freund
7. 25 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 93,0 m 98,5 m 253,1 pkt 17,7 pkt Stefan Kraft
12. 2 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 127,0 m 122,5 m 259,9 pkt 19,4 pkt Stefan Kraft
2.srebro 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[b] 126,5 m 138,0 m 1078,5 pkt (274,5 pkt) 25,7 pkt Polska
7. 23 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 132,5 m 125,5 m 250,9 pkt 28,5 pkt Markus Eisenbichler
5. 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[c] 122,0 m 127,0 m 900,2 pkt (228,8 pkt) 87,3 pkt Niemcy
45. 1 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 84,5 m – 73,5 pkt 144,8 pkt Dawid Kubacki
13. 5 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 128,5 m 123,5 m 235,9 pkt 40,6 pkt Stefan Kraft
6. 6 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[d] 136,0 m 128,0 m 974,1 pkt (249,8 pkt) 72,5 pkt Niemcy
12. 25 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 indywid. 97,5 m 97,5 m 244,3 pkt 17,5 pkt Piotr Żyła
2.srebro 26 lutego 2023 Słowenia Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. miesz.[e] 92,5 m 98,0 m 1004,5 pkt (250,2 pkt) 12,7 pkt Niemcy
10. 3 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 indywid. 131,5 m 133,5 m 263,3 pkt 24,2 pkt Timi Zajc
2.srebro 4 marca 2023 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 druż.[f] 137,0 m 139,5 m 1166,0 pkt (292,5 pkt) 12,9 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2016 Austria Tauplitz – 4. miejsce
2018 Niemcy Oberstdorf – 8. miejsce
2020 Słowenia Planica – 22. miejsce
2022 Norwegia Vikersund – 10. miejsce
2024 Austria Tauplitz – 4. miejsce

Drużynowo

2016 Austria Tauplitz – złoty medal[g]
2018 Niemcy Oberstdorf – złoty medal[h]
2020 Słowenia Planica – złoty medal[i]
2022 Norwegia Vikersund – brązowy medal[j]
2024 Austria Tauplitz – 4. miejsce[k]

Starty J. A. Forfanga na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
4. 15–16 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 230,0 m 216,5 m 240,0 m[l] –[m] 602,0 pkt 38,1 pkt Peter Prevc
1.złoto 17 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[g] 218,5 m 201,5 m 1467,7 pkt (359,2 pkt) –
8. 19–20 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 207,0 m 207,5 m 225,5 m –[m] 599,2 pkt 52,7 pkt Daniel-André Tande
1.złoto 21 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[h] 214,0 m 217,0 m 1662,2 pkt (405,0 pkt) –
22. 11–12 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 indywid. 202,5 m 213,0 m 200,0 m 205,0 m 710,4 pkt 166,8 pkt Karl Geiger
1.złoto 13 grudnia 2020 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 druż.[i] 217,0 m 202,5 m 1727,7 pkt (379,5 pkt) –
10. 11–12 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 223,0 m 212,0 m 208,5 m 216,0 m 755,1 pkt 99,1 pkt Marius Lindvik
3.brąz 13 marca 2022 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[j] 210,5 m 210,5 m 1559,6 pkt (392,2 pkt) 151,9 pkt Słowenia
4. 26–27 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 indywid. 229,5 m 220,0 m 217,0 m –[m] 629,3 pkt 18,1 pkt Stefan Kraft
4. 28 stycznia 2024 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-235 druż.[k] 232,0 m 225,0 m 1502,9 pkt (416,9 pkt) 112,5 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2013 Czechy Liberec – 38. miejsce
2015 Kazachstan Ałmaty – złoty medal

Drużynowo

2014 Włochy Val di Fiemme/Predazzo – brązowy medal[n]
2015 Kazachstan Ałmaty – złoty medal[o]

Starty J. A. Forfanga na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
38. 24 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 86,5 m – 104,5 pkt 179,0 pkt Jaka Hvala
3.brąz 1 lutego 2014 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[n] 94,5 m 94,5 m 1011,4 pkt (239,8 pkt) 15,6 pkt Polska
1.złoto 5 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 indywid. 101,5 m 103,0 m 269,9 pkt –
1.złoto 7 lutego 2015 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-95 HS-106 druż.[o] 99,5 m 99,5 m 893,3 pkt (236,3 pkt) –

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

2023 Polska Kraków/Zakopane[p] – 12. miejsce (K-95), 24. miejsce (K-125)

Starty J. A. Forfanga na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
12. 29 czerwca 2023 Polska Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 98,0 m 100,5 m 239,4 pkt 30,9 pkt Daniel Tschofenig
24. 1 lipca 2023 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 126,0 m 126,5 m 231,6 pkt 47,5 pkt Dawid Kubacki

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2014/2015 23.
2015/2016 5.
2016/2017 27.
2017/2018 7.
2018/2019 8.
2019/2020 12.
2020/2021 19.
2021/2022 24.
2022/2023 16.
2023/2024 7.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 12 marca 2016 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 144,0 m 143,0 m 265,9 pkt –
2. 4 lutego 2018 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 147,5 m 144,5 m 271,4 pkt * WF 2018
3. 1 grudnia 2018 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 135,5 m 129,0 m 264,4 pkt –
4. 3 lutego 2024 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 144,0 m 155,5 m 252,7 pkt –
5. 10 marca 2024 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 133,5 m 128,0 m 261,0 pkt * RA 2024

Miejsca na podium

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2014/2015 – – 1 1
2015/2016 1 3 4 8
2016/2017 – – – –
2017/2018 1 2 1 4
2018/2019 1 1 – 2
2019/2020 – – – –
2020/2021 – – – –
2021/2022 – – – –
2022/2023 – – – –
2023/2024 2 – 1 3
2024/2025 – 1 – 1
Suma 5 7 7 19

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 15 lutego 2015 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 214,0 m 219,0 m 374,6 pkt 3. 62,1 pkt Severin Freund
2. 6 grudnia 2015 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-90 HS-100 96,5 m 99,5 m 272,5 pkt 3. 5,7 pkt Kenneth Gangnes
3. 13 grudnia 2015 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 127,5 m 140,0 m 253,8 pkt 3. 13,6 pkt Peter Prevc
4. 31 stycznia 2016 Japonia Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 132,0 m 134,5 m 260,3 pkt 2. 5,6 pkt Anders Fannemel
5. 13 lutego 2016 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 229,0 m 222,0 m 439,4 pkt 2. 18,2 pkt Peter Prevc
6. 12 marca 2016 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 144,0 m 143,0 m 265,9 pkt 1. –
7. 17 marca 2016 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 226,0 m 226,0 m 419,0 pkt 2. 7,5 pkt Peter Prevc
8. 18 marca 2016 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 223,5 m 233,0 m 439,8 pkt 3. 7,8 pkt Robert Kranjec
9. 20 marca 2016 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-225 226,0 m 245,0 m 405,4 pkt 3. 29,6 pkt Peter Prevc
10. 26 listopada 2017 Finlandia Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 136,5 m 142,0 m 298,6 pkt 2. 2,8 pkt Jernej Damjan
11. 2 grudnia 2017 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 129,0 m 141,5 m 264,3 pkt 3. 3,2 pkt Richard Freitag
12. 4 lutego 2018 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 147,5 m 144,5 m 271,4 pkt 1. –
13. 23 marca 2018 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 242,0 m 234,5 m 452,2 pkt 2. 3,7 pkt Kamil Stoch
14. 1 grudnia 2018 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 135,5 m 129,0 m 264,4 pkt 1. –
15. 2 grudnia 2018 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 132,5 m 130,0 m 259,2 pkt 2. 13,9 pkt Ryōyū Kobayashi
16. 3 lutego 2024 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-147 144,0 m 155,5 m 252,7 pkt 1. –
17. 10 marca 2024 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 133,5 m 128,0 m 261,0 pkt 1. –
18. 22 marca 2024 Słowenia Planica Letalnica K-200 HS-240 231,0 m 226,0 m 441,3 pkt 3. 10,8 pkt Peter Prevc
19. 19 stycznia 2025 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 137,0 m 136,0 m 309,4 pkt 2. 7,3 pkt Daniel Tschofenig

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan na 19 stycznia 2025

Źródło[31][30]
Sezon 2014/2015
Klingenthal HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS225 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Kuopio HS100 Trondheim HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Planica HS225 Planica HS225 punkty
- - - q - - - 12 19 28 19 12 43 13 14 21 37 16 - - - - 10 3 49 24 11 9 37 9 15 325
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
9 12 3 5 3 14 4 8 4 4 7 9 5 19 2 18 8 2 7 6 10 5 - - 4 1 2 3 3 1240
Sezon 2016/2017
Ruka HS142 Ruka HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
24 46 43 33 q - - - - - - 32 6 42 26 - - - - - - 10 6 4 q 9 197
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
18 2 3 15 7 31 4 7 9 19 13 30 6 7 1 10 5 6 6 9 2 8 821
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
10 13 9 1 2 4 15 25 22 21 17 11 12 4 q 10 7 8 8 7 10 9 9 5 5 7 8 8 892
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 punkty
16 dq 13 14 7 6 12 15 9 7 11 9 6 4 13 16 34 22 6 16 7 14 10 36 16 21 48 579
Sezon 2020/2021
Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS147 Willingen HS147 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Râșnov HS97 Planica HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
- dq 5 20 7 18 20 35 9 25 26 13 34 32 13 45 23 12 42 19 11 - 11 13 8 338
Sezon 2021/2022
Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Willingen HS147 Willingen HS147 Lahti HS130 Lahti HS130 Lillehammer HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Planica HS240 Planica HS240 punkty
25 9 18 34 12 14 6 20 28 30 24 16 44 15 30 - - - - 34 12 43 10 q 29 5 21 15 303
Sezon 2022/2023
Wisła HS134 Wisła HS134 Ruka HS142 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Râșnov HS97 Oslo HS134 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
9 14 10 q 17 23 28 32 11 20 15 13 18 25 11 5 18 8 7 22 40 23 - 10 6 6 16 29 22 9 8 10 574
Sezon 2023/2024
Ruka HS142 Ruka HS142 Lillehammer HS98 Lillehammer HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Wisła HS134 Zakopane HS140 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Oslo HS134 Trondheim HS105 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
33 26 17 20 9 15 6 13 12 28 19 32 11 8 1 14 10 19 20 24 8 9 6 4 5 1 10 8 22 21 3 8 867
Sezon 2024/2025
Lillehammer HS140 Lillehammer HS140 Ruka HS142 Ruka HS142 Wisła HS134 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS128 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Willingen HS147 Willingen HS147 Lake Placid HS128 Lake Placid HS128 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oslo HS134 Vikersund HS240 Vikersund HS240 Lahti HS130 Planica HS240 Planica HS240 punkty
9 14 19 41 36 27 18 11 7 4 5 7 6 4 2 437
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[31][30]
Sezon
2014/2015 		Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Lahti HS130 Planica HS225
- 4 - - 3
Sezon
2015/2016 		Klingenthal HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Oslo HS134 Kuopio HS127 Planica HS225
9 2 - 2 1 1
Sezon
2016/2017 		Klingenthal HS140 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS225 Planica HS225
4 5 - 4 1 1
Sezon
2017/2018 		Wisła HS134 Ruka HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
1 1 1 3 3 1 1 1
Sezon
2018/2019 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Willingen HS145 Oslo HS134 Vikersund HS240 Planica HS240
10 8 9 4 1 6 6
Sezon
2019/2020 		Wisła HS134 Klingenthal HS140 Zakopane HS140 Lahti HS130 Oslo HS134
- 4 2 4 1
Sezon
2020/2021 		Wisła HS134 Zakopane HS140 Lahti HS130 Râșnov HS97 (mikst) Planica HS240
- - - - 5
Sezon
2021/2022 		Wisła HS134 Bischofshofen HS142 Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lahti HS130 Oslo HS134 (mikst) Planica HS240
- 3 - - - - 2
Sezon
2022/2023 		Titisee-Neustadt HS142 (mikst) Zakopane HS140 Willingen HS147 (mikst) Lake Placid HS128 (duety) Râșnov HS97 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
- 5 - - - 4 3
Sezon
2023/2024 		Wisła HS134 (duety) Zakopane HS140 Lake Placid HS128 (duety) Oberstdorf HS235 (duety) Lahti HS130 Planica HS240
4 5 3 2 1 3
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2014/2015 8.
2015/2016 3.
2016/2017 15.
2017/2018 6.
2018/2019 9.
2019/2020 9.
2020/2021 11.
2021/2022 15.
2022/2023 13.
2023/2024 8.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2014/2015 21.
2015/2016 6.
2017/2018 9.
2018/2019 16.
2019/2020 6.
2020/2021 19.
2021/2022 21.
2022/2023 15.
2023/2024 22.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2017 6.
2018 6.
2019 5.
2020 23.
2022 39.
2023 11.
2024 15.

Willingen Six

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2018 2.
2019 11.
2020 12.
2021 35.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2018 2.
2019 9.
2021 13.
2022 13.
2023 10.
2024 3.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2020 6.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2016 45.
2017 16.
2018 67.
2019 41.
2021 9.
2022 55.
2023 64.
2024 17.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 3 października 2017 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 140,0 m 123,0 m 253,7 pkt 3. 8,7 pkt Dawid Kubacki
2. 11 września 2021 Rosja Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 133,5 m 145,0 m 240,6 pkt 3. 13,3 pkt Halvor Egner Granerud
3. 2 października 2021 Niemcy Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 134,5 m 135,0 m 254,0 pkt 3. 29,8 pkt Ryōyū Kobayashi

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[31][30]
2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
32 q 38 44 - - - - - - - 0
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- 12 - - - - - - 20 16 48
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 4 8 - 3 142
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
22 - - - - - - - - 9
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
17 - - 10 - - - - 40
2021
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Szczuczyńsk HS99 Szczuczyńsk HS99 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - 13 9 3 - 3 169
2022
Wisła HS134 Wisła HS134 Courchevel HS135 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 14 18
2023
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Szczyrk HS104 Szczyrk HS104 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - - 14 18
2024
Courchevel HS132 Courchevel HS132 Wisła HS134 Wisła HS134 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS90 Hinzenbach HS90 Klingenthal HS140 punkty
- - 4 4 - - - - 9 129
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[31][30]
2015 Wisła HS134 Hinterzarten HS108
3 -
2016 Wisła HS134
1
2018 Wisła HS134 Czajkowskij HS140 (mikst)
3 -
2019 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 (mikst) Zakopane HS140
3 - 3
2021 Czajkowskij HS140 (mikst)
1
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2012/2013 48.
2013/2014 59.
2014/2015 32.
2016/2017 27.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 9 marca 2013 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 119,5 m 111,5 m 268,3 pkt
2. 14 grudnia 2014 Norwegia Rena Renabakkene K-124 HS-139 136,5 m 131,0 m 270,8 pkt
3. 7 stycznia 2017 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 147,0 m 283,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 marca 2013 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 119,5 m 111,5 m 268,3 pkt 1. –
2. 12 grudnia 2014 Norwegia Rena Renabakkene K-99 HS-111 109,0 m 104,0 m 263,9 pkt 2. 6,0 pkt Stephan Leyhe
3. 14 grudnia 2014 Norwegia Rena Renabakkene K-124 HS-139 132,5 m 139,0 m 297,0 pkt 2. 1,8 pkt Manuel Fettner
4. 14 grudnia 2014 Norwegia Rena Renabakkene K-124 HS-139 136,5 m 131,0 m 270,8 pkt 1. –
5. 7 stycznia 2017 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 138,5 m 147,0 m 283,9 pkt 1. –
6. 8 stycznia 2017 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 141,5 m 128,0 m 255,9 pkt 2. 5,4 pkt Viktor Polášek

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[31][30]
Sezon 2011/2012
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Erzurum HS109 Erzurum HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Oslo HS106 Oslo HS106 Oslo HS106 Wisła HS134 Wisła HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 punkty
- - - - - - - - - - - - - dq 47 - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2012/2013
Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Liberec HS100 Liberec HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Niżny Tagił HS100 Niżny Tagił HS100 punkty
- - 70 34 54 19 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 14 1 - - 130
Sezon 2013/2014
Rena HS111 Rena HS111 Lahti HS130 Lahti HS130 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Courchevel HS96 Courchevel HS96 Sapporo HS100 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Falun HS100 Falun HS100 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
7 7 31 34 - - - - - - - - - - - - - - - - - 31 28 - 75
Sezon 2014/2015
Rena HS111 Rena HS139 Rena HS139 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Wisła HS134 Wisła HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Planica HS139 Planica HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Brotterode HS117 Lahti HS130 Lahti HS130 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
2 2 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 260
Sezon 2016/2017
Vikersund HS117 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Ruka HS142 Ruka HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Erzurum HS140 Erzurum HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Rena HS139 Rena HS139 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS106 punkty
- - - - - 4 5 1 2 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 275
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2013 86.
2014 82.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[31][30]
2013
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - 23 - - 8
2014
Kranj HS109 Kranj HS109 Wisła HS134 Wisła HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Frenštát HS106 Frenštát HS106 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS140 Trondheim HS140 punkty
- - - - - - - - - - - - 20 20 22
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce[30]
2011/2012 149.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[31][30]
Sezon 2011/2012
Villach Villach Gérardmer Gérardmer Szczyrk Szczyrk Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Predazzo Predazzo Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Liberec Brattleboro Brattleboro Baiersbronn Baiersbronn Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen punkty
- - - - - - - - 16 15 - - - - - - - - - - - - - 31
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Uwagi

  1. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Andreas Stjernen, Johann André Forfang i Robert Johansson
  2. ↑ a b Skład zespołu: Anders Fannemel, Johann André Forfang, Daniel-André Tande i Andreas Stjernen
  3. ↑ a b Skład zespołu: Halvor Egner Granerud, Andreas Stjernen, Johann André Forfang i Robert Johansson
  4. ↑ a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Daniel-André Tande, Johann André Forfang i Robert Johansson
  5. ↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm, Johann André Forfang, Thea Minyan Bjørseth i Halvor Egner Granerud
  6. ↑ a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Kristoffer Eriksen Sundal, Marius Lindvik i Halvor Egner Granerud
  7. ↑ a b Skład zespołu: Anders Fannemel, Johann André Forfang, Daniel-André Tande i Kenneth Gangnes
  8. ↑ a b Skład zespołu: Robert Johansson, Andreas Stjernen, Johann André Forfang i Daniel-André Tande
  9. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Robert Johansson i Halvor Egner Granerud
  10. ↑ a b Skład zespołu: Johann André Forfang, Daniel-André Tande, Halvor Egner Granerud i Marius Lindvik
  11. ↑ a b Skład zespołu: Robin Pedersen, Daniel-André Tande, Marius Lindvik i Johann André Forfang
  12. ↑ Nie ustał tego skoku.
  13. ↑ a b c Seria konkursowa została odwołana.
  14. ↑ a b Skład zespołu: Daniel-André Tande, Johann André Forfang, Hans Petter Bergquist i Mats Søhagen Berggaard
  15. ↑ a b Skład zespołu: Joacim Ødegård Bjøreng, Halvor Egner Granerud, Phillip Sjøen i Johann André Forfang
  16. ↑ Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.

Przypisy

  1. ↑ a b Johann Andre FORFANG - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2019-04-12].
  2. ↑ a b Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2015-01-10].
  3. ↑ a b Andrzej Mysiak: Niedziela w Vikersund: 12 skoczków z życiówkami, trzy rekordy krajów, dwa - kontynentów. skokinarciarskie.pl, 2017-03-19. [dostęp 2017-04-18].
  4. ↑ Daniel Ludwiński: Johann Andre Forfang wdzięczny bratu. "Daniel był moją inspiracją". sportowefakty.wp.pl, 2015-12-31. [dostęp 2016-04-13].
  5. ↑ FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  6. ↑ FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  7. ↑ Andrzej Mysiak: MŚJ: Polacy ze złotym medalem w drużynie. skokinarciarskie.pl, 2014-02-01. [dostęp 2014-02-23].
  8. ↑ a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  9. ↑ a b c d e f g h i j FORFANG Johann Andre - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  10. ↑ a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  11. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Titisee-Neustadt: Pierwsze w karierze zwycięstwo Johanna Andre Forfanga!. skijumping.pl, 2016-03-12. [dostęp 2016-03-13].
  12. ↑ a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  13. ↑ Martyna Szydłowska: Zaskakujący skład Norwegów na PŚ w Oberstdorfie. skokinarciarskie.pl, 2017-01-30. [dostęp 2017-01-30].
  14. ↑ a b c FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  15. ↑ a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  16. ↑ FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2020-04-16]. (ang.).
  17. ↑ a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2021-05-12]. (ang.).
  18. ↑ a b c FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2022-04-08]. (ang.).
  19. ↑ Johann Andre Forfang nie wystąpi na IO w Pekinie!. sport.onet.pl, 2022-02-07. [dostęp 2022-04-08].
  20. ↑ a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-05-07]. (ang.).
  21. ↑ a b FORFANG Johann Andre - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-04-14]. (ang.).
  22. ↑ Adam Bucholz: PŚ w Willingen: Forfang wygrywa z rekordem skoczni! Zniszczoł ósmy. skijumping.pl, 2024-02-03. [dostęp 2024-04-14].
  23. ↑ Dominik Formela: Forfang i Opseth mistrzami Norwegii. skijumping.pl, 2022-01-18. [dostęp 2022-04-08].
  24. ↑ Adam Bucholz: Kvandal i Forfang mistrzami Norwegii, dyskwalifikacja Johanssona!. skijumping.pl, 2024-03-19. [dostęp 2024-04-14].
  25. ↑ Dominik Formela: Gangnes mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2016-01-26. [dostęp 2018-05-01].
  26. ↑ Piotr Bąk: Daniel–Andre Tande mistrzem Norwegii. skijumping.pl, 2017-01-25. [dostęp 2018-05-01].
  27. ↑ Piotr Bąk: Robert Johansson nokautuje w mistrzostwach Norwegii. skijumping.pl, 2018-02-28. [dostęp 2018-05-01].
  28. ↑ Adam Bucholz: Stjernen mistrzem Norwegii, Johansson na podium pomimo upadku. skijumping.pl, 2019-01-15. [dostęp 2019-04-12].
  29. ↑ Adam Bucholz: Mistrzostwa Norwegii w Renie: Pierwszy złoty medal Graneruda. skijumping.pl, 2023-01-08. [dostęp 2023-05-07].
  30. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Adam Kwieciński: FORFANG Johann Andre 1995.07.04 NOR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-05-26].
  31. ↑ a b c d e f g FORFANG Johann Andre - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-05-26]. (ang.).

Bibliografia

Mistrzowie olimpijscy w skokach narciarskich
  • Mężczyźni
Skocznia normalna
Skocznia duża
Skocznia duża – drużynowo
  • Kobiety
Skocznia normalna
  • Drużyny mieszane
Skocznia normalna
Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (normalna skocznia indywidualnie)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści olimpijscy w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal


Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (duża skocznia drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w skokach narciarskich (normalna skocznia drużyn mieszanych)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (drużynowo)
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal

Mistrzowie świata juniorów w skokach narciarskich
  • Indywidualnie
  • Drużynowo
  • Zawody mieszane

Read other articles:

Provincia di Cagliari

Disambiguazione – Se stai cercando il nuovo ente, vedi Città metropolitana di Cagliari. Provincia di Cagliariex provincia(IT) Provincia di Cagliari(SC) Provìncia de Casteddu Provincia di Cagliari – VedutaPalazzo Regio, ex sede della provincia. LocalizzazioneStato Italia Regione Sardegna AmministrazioneCapoluogoCagliari PresidenteGiorgio Sanna (amministratore regionale) dal 20/4/2016[1] Data di istituzione23 ottobre 1859 Data di soppressione4 febbraio 2...

 

Hubble (film)

Hubble 3DPoster rilis teatrikalSutradaraToni MyersProduserToni MyersGraeme FergusonDitulis olehToni MyersFrank SummersGraeme FergusonNaratorLeonardo DiCaprioPenata musikMicky ErbeMaribeth SolomonSinematograferJames NeihousePenyuntingToni MyersPerusahaanproduksiNASADistributorWarner Bros. PicturesIMAX Filmed EntertainmentTanggal rilis 19 Maret 2010 (2010-03-19) (Amerika Serikat) Durasi43 menitNegaraAmerika SerikatBahasaInggrisPendapatankotor$71,099,456[1] Hubble (juga di...

 

Institut des hautes études de Défense nationale

IHEDN Institut des hautes études de Défense nationale (IHEDN), adalah lembaga akademik publik Perancis untuk penelitian pertahanan, pendidikan dan promosi pengetahuan dan kesadaran, didirikan pada tahun 1936 oleh Laksamana Raoul Castex[1]. Awalnya Collège des hautes études de défense nationale dan berganti nama menjadi institut pada tahun 1948. Sesi di daerah (1954), sesi internasional (1980), siklus intelijen ekonomi (1995) dan seminar lainnya ditambahkan ke pelatihan nasional a...

Prunay-sur-Essonne

Peta infrastruktur dan tata guna lahan di Komune Prunay-sur-Essonne.  = Kawasan perkotaan  = Lahan subur  = Padang rumput  = Lahan pertanaman campuran  = Hutan  = Vegetasi perdu  = Lahan basah  = Anak sungaiPrunay-sur-EssonneNegaraPrancisArondisemenÉvryKantonMilly-la-ForêtAntarkomunebelum ada pada 2007Kode INSEE/pos91507 /  Prunay-sur-Essonne merupakan sebuah desa kecil dan komune di département Essonne, di region Île-de-France di Prancis. Demo...

 

Minister of Environment and Climate Change

Minister of Environment and Climate ChangeMinistre de l'Environnement et du Changement climatiqueIncumbentSteven Guilbeaultsince October 26, 2021Environment and Climate Change CanadaStyleThe HonourableMember ofHouse of CommonsPrivy CouncilCabinet[1]Reports toParliamentPrime Minister[2]AppointerMonarch (represented by the governor general);[3]on the advice of the prime minister[4]Term lengthAt His Majesty's pleasureInaugural holderJack DavisFormation11 June...

 

Suhuf Musa

Bagian dari seri artikel Kristen tentangMusa Musa dan Israel Sekilas Tentang Musa Nama dan Julukan Tulah • Mujizat • Pelayanan Musa dan Sejarah Garis waktu • Kronologi • Tokoh Kehidupan pribadi Musa Budaya dan sejarah latar belakang Musa dan Kekristenan Peran Musa lbs Bagian dari seriIslam Rukun Iman Keesaan Allah Malaikat Kitab-kitab Allah Nabi dan Rasul Allah Hari Kiamat Qada dan Qadar Rukun Islam Syahadat Salat Zakat Puasa Haji Sumber hukum Islam al-Qur'an Sunnah (Hadis, Sirah) Ta...

Polandia

Republik PolandiaRzeczpospolita Polskacode: pl is deprecated   (Polandia) Bendera Lambang Lagu kebangsaan:  Mazurek Dąbrowskiego (Himne Pasukan Dąbrowski) Perlihatkan BumiPerlihatkan peta EropaPerlihatkan peta BenderaLokasi  Polandia  (hijau gelap)– di Eropa  (hijau & abu-abu)– di Uni Eropa  (hijau) Ibu kota(dan kota terbesar)Warsawa52°13′N 21°2′E / 52.217°N 21.033°E / 52.217; 21.033Baha...

 

Crise des opioïdes

Cet article concerne un événement en cours. Ces informations peuvent manquer de recul, changer à mesure que l’événement progresse ou ne pas prendre en compte des développements récents. Le titre lui-même peut être provisoire. N’hésitez pas à l’améliorer en veillant à citer vos sources.La dernière modification de cette page a été faite le 17 mars 2024 à 14:52. Morts par surdose impliquant des opioïdes aux États-Unis (1999-2020). Morts par 100 000 habitants[1...

 

Синелобый амазон

Синелобый амазон Научная классификация Домен:ЭукариотыЦарство:ЖивотныеПодцарство:ЭуметазоиБез ранга:Двусторонне-симметричныеБез ранга:ВторичноротыеТип:ХордовыеПодтип:ПозвоночныеИнфратип:ЧелюстноротыеНадкласс:ЧетвероногиеКлада:АмниотыКлада:ЗавропсидыКласс:Пт�...

RBTV (Bengkulu)

Penyuntingan Artikel oleh pengguna baru atau anonim untuk saat ini tidak diizinkan.Lihat kebijakan pelindungan dan log pelindungan untuk informasi selengkapnya. Jika Anda tidak dapat menyunting Artikel ini dan Anda ingin melakukannya, Anda dapat memohon permintaan penyuntingan, diskusikan perubahan yang ingin dilakukan di halaman pembicaraan, memohon untuk melepaskan pelindungan, masuk, atau buatlah sebuah akun. Untuk kegunaan lain, lihat RBTV. RBTVPT Wahana Semesta Bengkulu TelevisiBengkulu,...

 

November 9th Society

British neo-Nazi organisation November 9th Society LeaderKevin QuinnFounderTerry FlynnFounded1977IdeologyNeo-NazismWhite nationalismWhite supremacyPolitical positionFar-rightInternational affiliationWorld Union of National SocialistsColoursRed, white and blueParty flag Part of a series onNazism Organizations Ahnenerbe Geheime Staatspolizei Deutsches Jungvolk Hitler Youth League of German Girls NSDÄB NSDStB NSRL NSFK NSKK NSF Nationalsozialistische Monatshefte Nazi Party Sturmabteilung (...

 

大字 (数字)

この項目には、一部のコンピュータや閲覧ソフトで表示できない文字が含まれています（詳細）。 数字の大字（だいじ）は、漢数字の一種。通常用いる単純な字形の漢数字（小字）の代わりに同じ音の別の漢字を用いるものである。 概要 壱万円日本銀行券（「壱」が大字） 弐千円日本銀行券（「弐」が大字） 漢数字には「一」「二」「三」と続く小字と、「壱」「�...

Birman

Breed of cat For other uses, see Birman (disambiguation). Not to be confused with Burmese cat. Breed of catBirmanA seal point BirmanOther namesSacred Birman, Sacred Cat of BurmaOriginSweden, France, BurmaBreed standardsCFAstandardFIFestandardTICAstandardACFstandardACFA/CAAstandardCCA-AFCstandardGCCFstandardDomestic cat (Felis catus) The Birman, also called the Sacred Cat of Burma,[1] is a domestic cat breed. The Birman is a long-haired, colour-pointed cat distinguished by a silky coat...

 

Yo Oizumi

Yo OizumiOizumi, 2022LahirYo Oizumi3 April 1973 (umur 51)Ebetsu, Hokkaido, JepangKebangsaanJepangPekerjaanAktorTahun aktif1995–sekarangAgenCreative Office CueAmuse Inc.（Kemitraan Bisnis）Tinggi178 m (584 ft 0 in)Suami/istriKumiko Nakajima ​(m. 2009)​Anak1KeluargaJun Oizumi (大泉潤) (Kakak laki-laki) Yo Oizumi (大泉 洋code: ja is deprecated , Ōizumi Yō, lahir 3 April 1973) adalah aktor, komedian, dan pengisi suara asal Jepang....

 

William Frawley

American actor (1887–1966) William FrawleyFrawley in 1951BornWilliam Clement Frawley(1887-02-26)February 26, 1887Burlington, Iowa, U.S.DiedMarch 3, 1966(1966-03-03) (aged 79)Los Angeles, California, U.S.Resting placeSan Fernando Mission CemeteryOther namesBill FrawleyOccupationActorYears active1914–1965Spouse Edna Louise Broedt ​ ​(m. 1914; div. 1927)​ William Clement Frawley (February 26, 1887 – March 3, 1966) was an Ameri...

منتخب أفغانستان للباندي

هذه المقالة تحتاج للمزيد من الوصلات للمقالات الأخرى للمساعدة في ترابط مقالات الموسوعة. فضلًا ساعد في تحسين هذه المقالة بإضافة وصلات إلى المقالات المتعلقة بها الموجودة في النص الحالي. (أغسطس 2019) منتخب أفغانستان للباندي تعديل مصدري - تعديل   منتخب أفغانستان للباندي هو ممث�...

 

United States men's national basketball team

National basketball team United States national basketball team redirects here. For the women's team, see United States women's national basketball team. Team USA Basketball redirects here. For the video game, see Team USA Basketball (video game). United States2024 Olympic teamFIBA ranking1 (March 1, 2024)[1]Joined FIBA1934FIBA zoneFIBA AmericasNational federationUSA BasketballCoachSteve KerrNickname(s)Team USAOlympic GamesAppearances19Medals Gold: (1936, 1948, 1952, 1956, 1960, 1964,...

 

Cornish nationalism

Nationalist movement in the United Kingdom This article has multiple issues. Please help improve it or discuss these issues on the talk page. (Learn how and when to remove these template messages) This article needs to be updated. Please help update this article to reflect recent events or newly available information. (February 2024) This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be cha...

Kwan Mun Hau Tsuen

View of Tai Wo Hau, with the villages of Ham Tin Tsuen, Hoi Pa San Tsuen, Ho Pui Tsuen, Yeung Uk Tsuen and Kwan Mun Hau Tsuen in the foreground. Kwan Mun Hau Tsuen (Chinese: 關門口村) or Kwan Mun Hau New Village is a village in the Tai Wo Hau are of Tsuen Wan District, Hong Kong. Administration Kwan Mun Hau New Village is a recognized village under the New Territories Small House Policy.[1] History Kwan Mun Hau Tsuen, like the nearby villages of Ho Pui Tsuen and Yeung Uk Tsuen...

 

JPMorgan Chase Bank v. Traffic Stream (BVI) Infrastructure Ltd.

2002 United States Supreme Court caseJPMorgan Chase Bank v. Traffic Stream (BVI) Infrastructure Ltd.Supreme Court of the United StatesArgued April 17, 2002Decided June 10, 2002Full case nameJPMorgan Chase Bank, Petitioner v. Traffic Stream (BVI) Infrastructure LimitedCitations536 U.S. 88 (more)122 S. Ct. 2054; 153 L. Ed. 2d 95; 2002 U.S. LEXIS 4203; 70 U.S.L.W. 4520; 197 A.L.R. Fed. 619; 2002 Cal. Daily Op. Service 5034; 2002 Daily Journal DAR 6353; 15 Fla. L. Weekly Fed. S 359Case historyPr...