Majdan KrólewskiKaplica rodu Kozłowieckich w Majdanie Królewskim - cmentarzWnętrze kościoła w Majdanie KrólewskimUszkodzenie w czasie I wojny światowej
Od nazwy miejscowości pochodzi nazwa dawnej stacji, obecnie przystanku kolejowego Majdan Królewski, położonego na terenie sąsiedniej wsi Huta Komorowska.
Historia
Początki Majdanu Królewskiego sięgają końca XVII wieku, kiedy to wójtowie pobliskiego Komorowa i leśniczowie tamtejszego królewskiego leśnictwa założyli obok wcześniejszej huty szkła „Potażnię alias Maydan”. Z czasem rozwinęła się obok huty wieś Majdan, zamieszkiwana przez jej pracowników (wówczas 59 mieszkańców). W 1743 w Majdanie wystawiono drewnianą kaplicę, zaś w 1765 August III ufundował tu za wstawiennictwem starosty sandomierskiego Józefa Kajetana Ossolińskiego parafię, którą erygował biskup Kajetan Ignacy Sołtyk. Cztery lata wcześniej, w 1761, rozpoczęto budowę obecnego, murowanego kościoła pod wezwaniem Świętego Bartłomieja, kontynuowaną potem staraniem proboszcza parafii Szymona Wątróbskiego. Świątynię ukończono i poświęcono w 1792. Konsekracji dokonał biskup przemyski Antoni Gołaszewski. W końcu XVIII wieku świątynię otoczono murowanym ogrodzeniem z bramą - dzwonnicą (1794).
Pod koniec XVIII wieku Majdan otrzymał prawa miejskie. Nie zachował się ani akt erekcyjny, ani wiarygodne źródła piśmiennicze, kto podniósł go do tej godności, daty wskazywałyby jednak, że nie – jak podają niektórzy, m.in. T. Opos w książce „Miasta regionu w XVII i XVIII wieku” – August III Sas, który zmarł w 1763, lecz Stanisław Poniatowski.
Jako prężny ośrodek handlowy, ściągał z odległych stron cotygodniowe targi tłumy ludzi, których nie mógł pomieścić obszerny rynek. W 1857 pobliska Kolbuszowa, od dawna będąca miastem, awansowała na stolicę powiatu. W jego skład wchodziły trzy miasta: Kolbuszowa, Sokołów Małopolski i Majdan, który w tym czasie otrzymał „przydomek” kolbuszowski, przy którym pozostał aż do 1938, gdy Sejm Rzeczypospolitej przyznał mu nazwę Królewski motywując zmianę „historycznym pochodzeniem”.
Przed II wojną światową Majdan liczył 2200 mieszkańców. W latach 1941–1942 ludność Majdanu wysiedlono i urządzono tutaj obóz jeniecki żołnierzy sowieckich – Niemcy wymordowali wówczas 10000 jeńców. Na wystawionym w 1962 pomniku, stojącym w rynku, w Majdanie Królewskim, umieszczona jest tablica z napisem: „Nigdy nie zapomnimy barbarzyństwa faszystów niemieckich, którzy w latach 1941–1942 w obozie na terenie Majdanu, głodową śmiercią pozbawili życia 10 tys. jeńców radzieckich”.
Lata powojenne to czas powrotu wysiedlonej ludności i odbudowy domostw urzędów publicznych oraz szkoły. Lata dziewięćdziesiąte to okres największych inwestycji podjętych na terenie Gminy Majdan Królewski i jego największy rozkwit[8].
W Majdanie od 2008 działa Fundacja im. Księdza Kardynała Adama Kozłowieckiego – „Serce bez granic”, której celem jest rekonstrukcja pałacu Kozłowieckich w Hucie Komorowskiej z przystosowaniem na centrum pamięci o Kardynale Adamie Kozłowieckim oraz utworzenie Diecezjalnego Centrum Misyjnego o charakterze formacyjno-edukacyjnym.
Stadion w Majdanie Królewskim ul. Bachnat 3 36-110 Majdan Królewski
Prezes
Jacek Wójcik
Trener
Michał Franczyk
Stroje domowe
W roku 1954 w Majdanie Królewskim powstało koło LZS, dzięki czemu piłkarze ze wsi i okolic mogli spotykać się z regionalnymi zespołami piłkarskimi występującymi w ówczesnej klasie C. Z czasem nazwa „LZS Majdan Królewski” przekształciła się w „LZS Korona Majdan Królewski”. Na początku XX wieku człon „LZS” zamieniono w „KS”. Drużyna przez większość czasu w swojej historii potykała się na B-klasowym froncie. Jednak w sezonie 2002/2003 nastąpił awans do klasy A, a po dwóch sezonach do klasy okręgowej. Mimo spadku drużyna z Majdanu na krótko znalazła się ponownie w A-klasie i aktualnie znów gra klasę wyżej.
Lokalnym rywalem tego klubu jest drużyna Stal Nowa Dęba. Dotychczasowe spotkania tych drużyn, na V-ligowym froncie cieszyły się dużym zainteresowaniem. Na mecz przychodziło blisko 1000 widzów (co jak na tak niską grupę nie jest często spotykane)[12].
Sukcesy
Najwyższy poziom ligowy – klasa okręgowa (8. miejsce w sezonie 2009/2010)[13].
↑Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 17 czerwca 1939 r. o ustaleniu nazw niektórych miejscowości w powiecie drohobyckim, gródeckim, kolbuszowskim i łańcuckim w województwie lwowskim (M.P. z 1939 r. nr 144, poz. 338).
↑Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 50-51.
↑Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑Trochę historii [online], www.majdankrolewski.eu [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-09](pol.).
Urzędowe nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych - 59 - Powiat kolbuszowski. Warszawa: Urząd Rady Ministrów - Komisja Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych, 1965. Brak numerów stron w książce
↑ abcdepodczas okupacji 1939–45 większość gmin powiatu zniesiono kosztem utworzenia obszarów specjalnych; jedynie miasta Kolbuszowa i Sokołów oraz gminę Sokołów włączono do Landkreis Reichshof (dystrykt krakowski, GG)
Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTP – osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.
_(cropped).jpg)
