Rzochów otrzymał prawa miejskie między 1379 a 1382. W XVII wieku był znany z wyrobów garncarskich. Był wtedy również ośrodkiem ruchu braci polskich popieranego przez ród Tarnowskich. W 1629 roku właścicielem miasta Żochów w powiecie pilzneńskim województwa sandomierskiego był Stanisław Lubomirski[3]. W 1631 roku wśród mieszkańców odnotowano pierwszego Żyda, a w 1765 rzochowska społeczność żydowska liczyła już 94 osoby[4]. W połowie XVII wieku Rzochów został znacznie zniszczony w okresie najazdu szwedzkiego. W latach 1772–1918 znalazł się pod zaborem austriackim. W 1799 roku tutejsi Żydzi wybudowali drewnianą synagogę[4]. W XIX wieku Rzochów stał się znanym ośrodkiem szewstwa i garbarstwa.
W 1887 roku miejscowość uzyskała połączenie kolejowe z Dębicą i Sandomierzem. W okresie międzywojennym Rzochów przybrał charakter rolniczy, w tym też czasie wielu mieszkańców wyemigrowało za granicę. Podczas II wojny światowej miejscowość została poważnie zniszczona, po wojnie odbudowana.
Historia administracyjna
W 1896 roku utracił prawa miejskie, stając się miasteczkiem. Od 1896 gmina jednostkowa w powiecie mieleckim, za II RP w woј. krakowskim. 1 kwietnia 1925 do gminy Rzochów przyłączono przysiółek Rżyska i folwarki Wojsław Dwór i Rżyska Dwór z gminy Wojsław[5]. 1 kwietnia 1930 Rżyska (oprócz niektórych parceli) włączono z powrotem do gminy Wojsław[6].
W 1934 w nowo utworzonej zbiorowej gminie Mielec[7], gdzie utworzył gromadę (tracąc status miasteczka)[8].
Jesienią 1954 zniesiono gminy tworząc gromady. Rzochów wszedł w skład nowo utworzonej gromady Rzemień[11], gdzie przetrwał do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[12].
1 stycznia 1985 Rzochów włączono do Mielca[1]. Częścią osiedla jest Łuże stanowiącą odległą eksklawę Mielca za lasem w stronę Kolbuszowej, które przed wojną było samodzielną wioską.
↑Uchwała Nr 28/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu mieleckiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 18 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 41).
↑Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971. Brak numerów stron w książce
↑Uchwała Nr XVIII/56/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 4 grudnia 1972 w sprawie utworzenia gmin w województwie rzeszowskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 grudnia 1972, Nr 16, Poz. 193).
Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTP – osiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.
Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.
