Lo nom es atestat Penna, cap a 1070 segon Dauzat, cap a 1109 segon Negre.
Lo mot occitan pena a lo sens de « puèg mai o mens ponchut, ròc, pinacle, cresta de montanha, cima, acrin, montanha », mas es d'origina diferenta segon los autors : de penna, mot prelatin, probablament ligur, per Dauzat e Rostaing [5],[6], d'una basa pre-indoeuropèa *penna, segon Astor (citat per Bénédicte Boyrie-Fénié). Cossí que siá, es un oronime d'origina prelatina [7]. Xavier Delamarre explica que lo mot penno-, ambe un sens de « cap, extremitat », es gallés e a de correspondents dins las autras lengas celticas [8].
Dempuèi la mitat del sègle XIX, Jean-Baptiste Noulet escavèt l'espeluga dicha Lo Cosòl d'Armand a Pena, datant de l’Edat del Bronze. Los objèctes son conservats al Museum de Tolosa.
En 580, a l'epòca dels primièrs senhors de Pena, una glèisa foguèt bastida patronizada per sant Salvi, evesque d'Albi.
Glèisa de Pena
Al sègle XII e XIII foguèt bastida la glèisa actuala, orientada a l'èst e integrada dins las fortificacions del vilatge. L'absida dominava lo valat que venguèt la plaça actuala.
En 1562, pendent las guèrras de religion, los protestants de Pena e aqueles de Montflanquin vinquèron Charry, un luòctenent de Montluc. Blasi de Montluc, al cap de l’armada reiala e dels catolics, prenguèt la vila e 700 protestants i foguèron massacrats, tanben las femnas qu'avián aparat la vila[9].
En 1568 lo cap dels protestants Felip de Rabastens prenguèt la vila demorada catolica. La glèisa foguèt en partida destruida[10].
Quand la patz religiosa tornèt, la glèisa foguèt restaurada dins l'estil gotic occitan. Una pòrta es alara dubèrta a l'èst sul valat uèi aterrit, e la glèisa cambièt d'orientacion cap a l'oèst.
Toponimia
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Vaur; es ara del canton de Carmaux-2 Vallée du Cérou (en francés), doncas de Carmauç-2 Val de Seron .
Noel Arnaud (escrivan e editor) comprèt son primièr ostal a Pena a la fin dels an 40. En primièr estivant, s’instalèt dins lo vilatge per i demorar fins a la sa mòrt en 2003.
Nòtas e referéncias
↑Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.
↑Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 517
↑Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 63
↑Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 200-201, a prepaus de Pena d'Agenés
↑Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2003, p. 248
.svg)
_Gresigne.jpg)
_vu_du_Causse.jpg)
.svg){kind=small}