En 1544, o Val de Cabezón, ademais doutros vales de Asturias de Santillana, emprenderon o Preito dos Nove Vales, que resolveu que o Rei dominaría estes vales fronte ao abolido poder señorial. Posteriormente, en 1630, constituíse a Provincia dos Nove Vales, antecedente do que sería a provincia de Santander no século XVIII.
Máis recentemente, en 1979, a vila cabezonense foi dos primeiros concellos en reclamar a autonomía de Cantabria, da daquela provincia de Santander, como despois apoiarían a maioría destes.
Xeografía
Atópase no comarca do Saja.
Ocupa basicamente unha chaira, cunha cota máxima de 659 msnm, a mínima, de 79. A capital municipal está a 128 msnm.
O principal río que atravesa este municipio, desde o suroeste cara ao nordeste, é o río Saja, que atravesa a Serra de Escudo de Cabuérniga por Hoz de Santa Lucía. Na localidade de Casar, hai un coto troiteiro, chamado "Coto Caranceja", que se estende, ademais, polos municipios de Alfoz de Lloredo e Reocín.
Flora e fauna
Forma parte da Reserva Nacional de Caza do Saja; dentro do municipio está o Lote San Cifrián, de caza maior. Predominan os bosques de ribeira de ameneiros, salgueiros e chopos.
Existen parques urbanos en Cabezón e Carrejo, ademais de estaren rexistradas como árbores singulares o teixo(Taxus baccata L.) de Periedo, as sequoias de Igareda, o arborado do Feiral e dous notables Sequoiadendron no terreo do Centro Cultural Matilde de la Torre (Cabezón de la Sal).
A súa capital encóntrase asentada xeoloxicamente sobre un diapiro salino antano explotado mediante grandes cantidades de auga que extraían o mineral do subsolo e que posteriormente se quentaba co lume para a evaporación e decantación do sal. A presenza e explotación deste depósito evaporítico, provocou que haxa áreas do municipio con perigo de subsidencia, cos chamados "Afundimentos de Cabezón de la Sal", no casco urbano da capital municipal.
O sector primario é practicamente nulo, aínda que permanece o uso para pasto na Mancomunidade Campoo-Cabuérniga conxuntamente coa Hermandad de Campoo de Suso e outros municipios. A gandería para a produción de leite mantén certa presenza.
Industria e construción
Debido á súa situación xeográfica, a importancia do sector servizos e a súa tradición industrial centrada en téxtil, mobles e cerámica, a poboación veu incrementándose continuamente durante todo o século XX.
Igualmente é importante a construción, conservándose a tradición de artesáns canteiros.
Servizos
As empresas deste sector son individuais e heteroxéneas. Existe un importante comercio retallista e hostalaría. É un dos centros comerciais do Occidente cántabro. Ten feira todos os sábados.
Comunicacións
O concello está atravesado pola Autovía do Cantábrico e pola liña de ferrocarril de FEVESantander - Oviedo, sendo Cabezón o final da liña de proximidades que parte desde Santander.
Notas
↑O xornalista cántabro Víctor de la Serna, que viviu a súa infancia nesta localidade, e estudoso do tema, publicou en 1956 o libro La Ruta de los Foramontanos, premiado co Premio Nacional de Literatura.