Ales Bialiatski
Irudi gehiago
Q14825897 1991 - 1996
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Аляксандр Віктаравіч Бяляцкі
Jaiotza	Vyartsilya (en) , 1962ko irailaren 25a (62 urte)
Herrialdea	Bielorrusia  Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna  (1962ko irailaren 25a -
Familia
Ezkontidea(k)	Natalia Pinchuk (en)
Hezkuntza
Heziketa	Faculty of Philology, Gomel State University (en) 1984) : bielorrusiera, errusiera Institute of Literature of the National Academy of Sciences of Belarus (en) 1989)
Hizkuntzak	bielorrusiera errusiera
Jarduerak
Jarduerak	idazlea, giza eskubideen aldeko ekintzailea, literaturan aditua, literatura-kritikaria, literatura historialaria, Disidentzia, Preso politikoa, irakaslea eta letrazalea
Enplegatzailea(k)	Viasna Human Rights Centre (en) Maksim Bahdanovič Literary Museum, Minsk (en)
Jasotako sariak	ikusi Per Anger Prize  (2006) Homo Homini Award  (2005) Václav Havel Human Rights Prize  (2013) Petra-Kelly-Preis  (2012) Andrei Sakharov Freedom Award  (2006) honorary citizen of Paris  (2012) Belarusian Democratic Republic 100th Jubilee Medal [[]] Right Livelihood Award  (2020) Ales Adamovich Prize  (2014) Award of Frantsishak Alyakhnovich  (2013) Bakearen Nobel Saria  (2022) honorary citizen of Syracuse  (2014) honorary citizen of Genoa  (2010) Order of the Pahonia  (2024)
Kidetza	Talaka (en) Bielorrusiako Koordinazio Kontseilua Union of Belarusian Writers (en) Belarusian PEN Centre (en) Tuteyshyya (en) Belarusian Popular Front (en) Martyrology of Belarus (en) belarusian catholic community (en)

Ales Viktaravitx Bialiatski (bielorrusieraz: Алесь Віктаравіч Бяляцкі, Alieś Viktaravič Bialiacki; Viartsilia, Kareliako Errepublika, SESB, 1962ko irailaren 25a) bielorrusiar demokraziaren aldeko ekintzaile eta kontzientzia-presoa da. 2022ko Bakearen Nobel Saria jaso zuen Memorial errusiar elkartearekin eta ukrainar Askatasuren Zibiletarako Zentroarekin batera.

Karelian jaio zen, Bielorrusiako gurasoekin, eta errusiar eta bielorrusiar filologia ikasi zuen. Bielorrusiako literaturan aditua da. Graduatu ondoren, eskolako irakasle aritu zen Gomel eskualdean.

1980ko hamarkadaren hasieran hasi zen aktibismoa demokraziaren eta Bielorrusiako independentziaren aldeko taldeetan. 1989tik 1997ra Maksim Bahdanovitx Literatur Museoa zuzendu zuen eta 1991tik 1996ra Minskeko Udaleko zinegotzia izan zen.

1996an Viasna Giza Eskubideen Zentroa sortu zuen. 1995etik Bielorrusiako Idazleen Batasuneko kide da. Bielorrusiako Fronte Popularreko sortzailea eta bertako presidentea izan zen 1986tik 1999ra.

Bielorrusiako agintariek bi aldiz espetxeratu dute demokraziaren eta giza eskubideen aldeko aktibismoa dela eta. Lehen aldia 2011 eta 2014 artean eta bigarrena 2021etik.