Tom Seaver

George Thomas Seaver

Tom Seaver w barwach New York Mets na Shea Stadium (1974)
41
miotacz
Pełne imię i nazwisko	George Thomas Seaver
Pseudonim	Tom Terrific
Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1944 Fresno
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia 2020 Calistoga
Odbijał	prawą
Rzucał	prawą
Debiut	13 kwietnia 1967
Ostatni występ	19 września 1986
Statystyki
Win–loss record	311–205
ERA	2,86
Strikeouty	3640
Kariera klubowa
Lata Kluby 1967–1977 New York Mets 1977–1982 Cincinnati Reds 1983 New York Mets 1984–1986 Chicago White Sox 1986 Boston Red Sox
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia	1992
Głosów	98,8% (1. głosowanie)
Metoda elekcji	BBWAA
Multimedia w Wikimedia Commons

George Thomas Seaver (ur. 17 listopada 1944 we Fresno, zm. 31 sierpnia 2020 w Calistoga^[1]) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 20 sezonów w Major League Baseball. Był członkiem mistrzowskiego zespołu z 1969, któremu nadano przydomek Miracle Mets^[2].

Seaver studiował na University of Southern California, gdzie w latach 1965–1966 grał w drużynie uniwersyteckiej USC Trojans^[3]. W kwietniu 1966 podpisał kontrakt jako wolny agent z New York Mets, w którym zadebiutował 13 kwietnia 1967 w meczu przeciwko Pittsburgh Pirates^[4][5]. W tym samym sezonie wystąpił po raz pierwszy w All-Star Game, w którym zaliczył save’a i został pierwszym zawodnikiem w historii klubu, który otrzymał nagrodę NL Rookie of the Year Award^[4][6][7].

W 1969 miał najwięcej zwycięstw w lidze (25, w 1975 i 1981 również zwyciężał w tej klasyfikacji) i zagrał w dwóch meczach World Series, w których Mets pokonali Baltimore Orioles 4–1^[4][8]. W tym samym roku po raz pierwszy otrzymał nagrodę Cy Young Award, zaś w głosowaniu na najbardziej wartościowego zawodnika w National League zajął 2. miejsce za Williem McCoveyem z San Francisco Giants^[9][10]. W sezonach 1970, 1971 oraz 1973 miał najlepszy wskaźnik ERA (odpowiednio 2,82, 1,76 oraz 2,08)^[4].

W czerwcu 1977 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Cincinnati Reds^[7]. 16 czerwca 1978 w spotkaniu z St. Louis Cardinals rozegrał no-hittera^[11]. 18 kwietnia 1981 w meczu przeciwko St. Louis Cardinals zaliczył 3000. strikeout w karierze jako piąty zawodnik w historii Major League Baseball^[7][12]. W 1983 ponownie grał w New York Mets^[4]. W styczniu 1984 jako wolny agent podpisał kontrakt z Chicago White Sox^[7]. Będąc zawodnikiem tego zespołu 4 sierpnia 1985 w spotkaniu z New York Yankees na Yankee Stadium zaliczył 300. zwycięstwo^[7]. W czerwcu 1986 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Boston Red Sox^[7]. Po raz ostatni zagrał 19 września 1986^[4].

W 1992 został wybrany do Galerii Sław Baseballu^[13]. W All-Star Game 2013 roku wykonał honorowy pierwszy rzut do Davida Wrighta z New York Mets, który otrzymał najwięcej głosów spośród trzeciobazowych^[14][15].