Charles Leonard Gehringer (ur. 11 maja 1903, zm. 21 stycznia 1993) – amerykański baseballista, który występował na pozycji drugobazowego w Detroit Tigers przez 19 sezonów.
Życiorys
Gehringer studiował na University of Michigan, gdzie grał w futbol, koszykówkę i baseball[1]. W 1924 roku podpisał jako wolny agent kontrakt z Tigers po tym, jak zapolowy tego zespołu Bobby Veach polecił go ówczesnemu właścicielowi klubu Frankowi Navinowi[1]. W Major League Baseball Gehringer zadebiutował 22 września 1924 w meczu przeciwko Boston Red Sox[2][3]. W sezonie 1929 zdobył najwięcej w American League runów (131) i skradzionych baz (27), a także zwyciężył w klasyfikacji pod względem zaliczonych uderzeń (215), double'ów (45) i triple'ów (19)[2].
W 1933 po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd, zaś rok później zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Tigers ulegli St. Louis Cardinals 3–4[2][4]. W sezonie 1935 Tigers po raz drugi z rzędu awansowali do World Series i po raz pierwszy w historii klubu zdobyli mistrzowski tytuł po pokonaniu Chicago Cubs 4–2; Gehringer wystąpił w sześciu spotkaniach[5][6].
W 1937 miał najlepszą w lidze średnią uderzeń (0,371) i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[2][7]. Trzy lata później po raz trzeci wystąpił w World Series, w których Tigers przegrali z Cincinnati Reds 3–4[8]. Po raz ostatni zagrał 27 września 1942 w meczu przeciwko Cleveland Indians[2][9]. Po zakończeniu kariery podczas II wojny światowej służył w marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych w stopniu komandora podporucznika[1]. W 1949 wybrano go do Galerii Sław Baseballu[10]. W późniejszym okresie był między innymi menadżerem generalnym i wiceprezydentem Detroit Tigers[11]. Zmarł 21 stycznia 1993 roku w wieku 89 lat[1].
Nagrody i wyróżnienia
Przypisy
Miotacze |
|
---|
Łapacze |
|
---|
Pierwszobazowi |
|
---|
Drugobazowi |
|
---|
Trzeciobazowi |
|
---|
Łącznicy |
|
---|
Zapolowi |
|
---|
Designated hitters |
|
---|
Menadżerowie |
|
---|
Działacze Pionierzy |
|
---|
Sędziowie |
|
---|