Frank Francis Frisch (ur. 9 września 1898, zm. 12 marca 1974) – amerykański baseballista, który występował na pozycji drugobazowego przez 19 sezonów w Major League Baseball.
Frisch studiował na Fordham University, gdzie w latach 1917–1919 grał w drużynie uniwersyteckiej Fordham Rams[1]. 14 czerwca 1919 podpisał kontrakt jako wolny agent z New York Giants, w którym zadebiutował trzy dni później w meczu przeciwko Chicago Cubs jako pinch hitter[2][3][4]. W sezonie 1921 skradł najwięcej baz w National League (49) i wystąpił we wszystkich meczach World Series, w których Giants pokonali New York Yankees 5–3 (grano wówczas w systemie best-of-nine)[3][5]. Rok później Giants zdobyli mistrzowski tytuł po raz drugi z rzędu po pokonaniu ponownie New York Yankees 4–0[6].
W grudniu 1926 wraz z Jimmym Ringiem został oddany do St. Louis Cardinals za Rogersa Hornsby'ego[2]. W 1931 został wybrany MVP National League i po raz trzeci w karierze zwyciężył w World Series, zaś dwa lata później wystąpił w zorganizowanym po raz pierwszy Meczu Gwiazd[7][8][9]. W 1937 zakończył karierę[3].
W późniejszym okresie był między innymi menadżerem St. Louis Cardinals (w latach 1933–1937 był grającym menadżerem tego zespołu), Pittsburgh Pirates i Chicago Cubs[10]. W 1947 został wybrany do Galerii Sław Baseballu[11]. Zmarł 12 marca 1974 w wyniku obrażeń jakich doznał w wypadku samochodowym w Elkton w stanie Maryland[10].
Przypisy
| Miotacze |
|
|---|
| Łapacze |
|
|---|
| Pierwszobazowi |
|
|---|
| Drugobazowi |
|
|---|
| Trzeciobazowi |
|
|---|
| Łącznicy |
|
|---|
| Zapolowi |
|
|---|
| Designated hitters |
|
|---|
| Menadżerowie |
|
|---|
Działacze
Pionierzy |
|
|---|
| Sędziowie |
|
|---|
