PROFILPELAJAR.COM

Tony Pérez
	pierwszobazowy/trzeciobazowy
Pełne imię i nazwisko	Atanasio Pérez Rigal
Pseudonim	Big Dog
Data i miejsce urodzenia	14 maja 1942 ; Ciego de Ávila
Odbijał	prawą
Rzucał	prawą
Debiut	26 lipca 1964
Ostatni występ	5 października 1986
	Statystyki
Średnia uderzeń	0,279
Home runy	379
Uderzenia	2732
RBI	1652
Kariera klubowa
Lata	Kluby
1964–1976	Cincinnati Reds
1977–1979	Montreal Expos
1980–1982	Boston Red Sox
1983	Philadelphia Phillies
1984–1986	Cincinnati Reds
Kariera menedżerska
Lata	Kluby
1993	Cincinnati Reds
2001	Florida Marlins
	Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia	2000
Głosów	77,2%; (9. głosowanie)
Metoda elekcji	BBWAA

Atanasio Pérez Rigal (ur. 14 maja 1942) – kubański baseballista, który występował na pozycji pierwszobazowego i trzeciobazowego, siedmiokrotny uczestnik Meczu Gwiazd, dwukrotny zwycięzca w World Series jako zawodnik, członek Baseball Hall of Fame.

Minor League Baseball

Pierwszy zawodowy kontrakt podpisał w 1960 roku z zespołem Havana Sugar Kings (poziom Triple-A)^[1]. Wkrótce opuścił Kubę i 12 marca 1960 jego kontrakt został wykupiony przez Cincinnati Reds^[1]^[2]. Występy w organizacji rozpoczął w Geneva Redlegs (Class D). W sezonie 1961 uzyskał średnią 0,348, zdobył 27 home runów i zaliczył 132 RBI w 121 meczach^[1]^[3]. W 1962 grał w Rocky Mount Leafs gdzie uderzał średnio 0,292, jednak stracił końcówkę sezonu z powodu złamania nogi^[1].

Sezon 1963 rozpoczął od występów w Macon Peaches (Double-A), gdzie w 69 meczach zanotował średnią 0,309. W tym samym roku grał jeszcze w San Diego Padres (Triple-A). W 1964 w 124 meczach Padres uderzał średnio 0,304, zdobył 34 home runy, zaliczył 107 RBI i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem Pacific Coast League^[1].

Major League Baseball

Cincinnati Reds

W Major League Baseball zadebiutował 26 lipca 1964 w meczu przeciwko Pittsburgh Pirates, w którym zaliczył bazę za darmo^[2]. W 12 meczach (w sześciu zagrał jako pinch hitter) zaliczył tylko dwa odbicia na 25 podejść^[1]. Przez pierwsze dwa sezony Pérez grał na pierwszej bazie. W 1967 został przesunięty na trzecią i w lipcu tego roku został powołany przez menadżera Waltera Alstona do NL All-Star Team. Pérez wszedł do gry w dziesiątej zmianie, a w piętnastej zdobył zwycięskiego home runa po narzucie Catfisha Huntera i został wybrany najlepszym zawodnikiem meczu^[1].

Po zakończeniu sezonu 1969 funkcję menadżera zespołu objął Sparky Anderson, który w latach siedemdziesiątych XX wieku poprowadził Reds dwóch tytułów World Series z rzędu^[1]. W 1975 Reds pokonali Boston Red Sox 4–3, a 1976 New York Yankees 4–0; Pérez wystąpił we wszystkich jedenastu spotkaniach^[4]^[5]. W meczu numer 7 z 1975 roku na Fenway Park, w pierwszej połowie szóstej zmiany przy stanie 0–3 dla Red Sox zdobył dwupunktowego home runa^[6]. Drużyna Cincinnati Reds z tamtego okresu nosiła przydomek „Big Red Machine”^[7]. Jako zawodnik Cincinnati Reds Pérez wystąpił w All-Star Game siedem razy^[2].

Późniejszy okres

W grudniu 1976 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Montreal Expos^[2]. Podczas trzech sezonów występów uzyskał średnią 0,281, zdobył 46 home runów i zaliczył 242 RBI. Po zakończeniu sezonu 1979 jako wolny agent podpisał kontrakt z Boston Red Sox, a 1980 otrzymał nagrodę Lou Gehrig Memorial Award. Sezon 1980 był ostatnim, w którym rozegrał więcej niż 100 meczów. W Red Sox występował przez dwa kolejne sezony głównie jako designated hitter^[1].

W styczniu 1983 został zawodnikiem Philadelphia Phillies, zaś w kwietniu 1985 powrócił do Cincinnati Reds^[2]. 13 maja 1985 w meczu przeciwko Phillies pobił rekord należący do Honusa Wagnera, zostając najstarszym zawodnikiem w historii MLB, który zdobył grand slama^[6]. Karierę zawodniczą zakończył w 1986 roku^[2].

Kariera szkoleniowa

W latach 1987–1992 był członkiem sztabu szkoleniowego Cincinnati Reds, zdobywając w 1990 tytuł World Series. W 1993 został menadżerem tego zespołu, jednak po 44 meczach, osiągając bilans 20–24 został zwolniony z tej funkcji. Pod koniec maja 2001 został menadżerem Florida Marlins, a w 2002 został asystentem menadżera generalnego Marlins^[1].

Uhonorowanie

W 1998 został włączony do Cincinnati Reds Hall of Fame^[8]. W 2000 numer 24, z którym występował został zastrzeżony przez Cininnati Reds^[8], a także został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame^[9]. Ponadto od 2001 jest członkiem Hispanic Heritage Baseball Museum^[10].

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda/wyróżnienie	Lata	Źródło
7× All-Star	1967, 1968, 1969, 1970, 1974, 1975, 1976	^[2]
All-Star Game MVP	1967	^[1]
3× zwycięzca w World Series	1975, 1976, 1990	^[4]^[5]
Lou Gehrig Memorial Award	1980	^[1]
Baseball Hall of Fame	od 2000	^[9]
# 24 zastrzeżony przez Reds	2000	^[8]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Tony Perez. sabr.org. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Tony Perez Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
↑ Tony Perez Register Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
↑ ^a ^b 1975 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
↑ ^a ^b 1976 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
↑ ^a ^b Five memorable moments from Tony Perez's career. foxsports.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
↑ Big Red Machine's 'Great Eight' reunites for first time. mlb.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Tony Perez Class of 1998. cincinnati.reds.mlb.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
↑ ^a ^b Pérez, Tony. baseballhall.org. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).
↑ HHBM Hall of Fame - Tony Perez. hispanicbaseballmuseum.com. [dostęp 2016-08-09]. (ang.).