Walter Johnson

Walter Johnson
Ilustracja
miotacz
Pełne imię i nazwisko

Walter Perry Johnson

Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1887
Humboldt

Data i miejsce śmierci

10 grudnia 1946
Waszyngton

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

2 sierpnia 1907

Ostatni występ

30 września 1927

Statystyki
Win–loss record

417–279

ERA

2,17

Strikeouty

3508

Kariera klubowa
Lata Kluby
1907–1927 Washington Senators
Kariera menedżerska
Lata Kluby
1929–1932 Washington Senators
1933–1935 Cleveland Indians
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

1936

Głosów

83,6%

Metoda elekcji

BBWAA

Walter Perry Johnson (ur. 6 listopada 1887, zm. 10 grudnia 1946) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 21 sezonów w Washington Senators.

Życiorys

Johnson po ukończeniu szkoły średniej w wieku 17 lat grał w półzawodowej lidze Idaho State League[1]. 9 czerwca 1907 rozegrał perfect game. Podczas występów w niższej lidze był obserwowany przez menadżera Washington Senators Joe Cantillona, który w lipcu sprowadził go do zawodowego klubu[2][3]. 2 sierpnia 1907 zadebiutował w Major League Baseball w przegranym 2–3 meczu przeciwko Detroit Tigers, w którym od dwóch sezonów występował Ty Cobb. Na otwarcie nowego sezonu 1910 pierwszy uroczysty rzut do Johnsona wykonał ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych William Taft (był pierwszą głową państwa, który wykonał pierwszy rzut)[2].

W 1912 roku Johnson zanotował 32 zwycięstwa, uzyskał ERA 1,32 oraz 303 strikeoutów i w głosowaniu do nagrody dla najbardziej wartościowego zawodnika sezonu zajął 3. miejsce[1]. Rok później przyznano mu nagrodę Chalmers Award (36 zwycięstw, 1,14 ERA, 243 SO, 29 pełnych meczów, 11 shutoutów[2]. W sezonie 1916 rozegrał 369⅔ inningów, w którym nie dopuścił do zdobycia home runa przez drużynę przeciwną (rekord do dziś nie pobity)[1]. 1 lipca 1920 w meczu przeciwko Boston Red Sox rozegrał no-hittera[4].

W sezonie 1924 został po raz drugi w karierze wybrany MVP American League, przy statystykach: W–L 23–7, ERA 2,72, 158 strikeouts, a Washington Senators z bilansem 92–62 awansował do World Series; ich przeciwnikiem był New York Giants[2]. W pierwszym meczu, w którym Senators ulegli 3–4, Johnson rozegrał 12 inningów[5]. W piątym ponownie rozpoczął mecz, jednak Senators po raz kolejny przegrali[6]. W siódmym meczu wszedł jako rezerwowy w 9. inningu przy stanie 3–3[2]. W 12. inningu Muddy Ruel zdobył zwycięskiego runa i Senators wygrali World Series[7]. Rok później zespół z Waszyngtonu ponownie awansował do World Series, jednak uległ w nich Pittsburgh Pirates 3–4[8].

W 1927 w okresie przygotowawczym do nowego sezonu doznał złamania nogi, w wyniku uderzenia piłką[9]. Po zakończeniu kariery był menadżerem Senators i Cleveland Indians. W 1936 roku został członkiem Galerii Sław Baseballu[10]. W późniejszym okresie zajmował się polityką; był między innymi Komisarzem Hrabstwa Montgomery w stanie Maryland i startował z niepowodzeniem w wyborach do Kongresu Stanów Zjednoczonych[1]. Zmarł na nowotwór mózgu 10 grudnia 1946 w wieku 59 lat[1].

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
2× MVP American League 1913, 1924 [11]
Zwycięzca w World Series 1924 [12]
11 sezonów z ERA poniżej 2,00 [13]
3 sezony z 30 lub więcej zwycięstwami [13]
12× zwycięzca w klasyfikacji strikeoutów 1910, 1912–1919, 1921, 1923, 1924 [14]
6× zwycięzca w klasyfikacji zwycięstw 1913, 1914, 1915, 1916, 1918, 1924 [15]
5× zwycięzca w klasyfikacji ERA 1912, 1913, 1918, 1919, 1924 [16]
3× MLB Triple Crown 1913, 1918, 1924 [17]
Major League Baseball All-Century Team [18]
Baseball Hall of Fame od 1936 [10]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Walter Johnson Biography. cmgww.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Walter Johnson Biography. espn.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  3. ↑ Walter Johnson Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  4. ↑ MLB No-Hitters. espn.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  5. ↑ Giants 4 Senators 3. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  6. ↑ Senators 2 Giants 6. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  7. ↑ Giants 3 Senators 4. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  8. ↑ 1925 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  9. ↑ The Big Train kept on chuggin'. espn.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  10. ↑ a b Johnson, Walter. baseballhall.org. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  11. ↑ Most Valuable Player MVP Awards & Cy Young Awards Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-26]. (ang.).
  12. ↑ Baseball-Reference Playoff and World Series Index. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
  13. ↑ a b Walter Johnson Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  14. ↑ Yearly League Leaders & Records for Strikeouts. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  15. ↑ Yearly League Leaders & Records for Wins. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  16. ↑ Yearly League Leaders & Records for Earned Run Average. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  17. ↑ Triple Crown Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-07]. (ang.).
  18. ↑ All Century Team. baseball-almanac.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
Członkowie Baseball Hall of Fame
Miotacze
Łapacze
Pierwszobazowi
Drugobazowi
Trzeciobazowi
Łącznicy
Zapolowi
Designated hitters
Menadżerowie
Działacze
Pionierzy
Sędziowie
Major League Baseball All-Century Team
Miotacze (P)
Wewnątrzpolowi (1B, 2B, 3B, SS)
Zapolowi (RF, CF, LF)
3000 strikeout club