George Howard Brett (ur. 15 maja 1953) – amerykański baseballista, który występował na pozycji trzeciobazowego, pierwszobazowego i jako designated hitter przez 21 sezonów w Kansas City Royals. Jest jednym z czterech zawodników w historii Major League Baseball (obok Willie Maysa, Hanka Aarona i Stana Musiala), który w karierze miał średnią uderzeń co najmniej 0,300, a także zdobył przynajmniej 300 home runów i zaliczył 3000 uderzeń[1].
Przebieg kariery
Brett po ukończeniu szkoły średniej w 1971 roku przystąpił do draftu, w którym został wybrany w drugiej rundzie przez Kansas City Royals; początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Omaha Royals, reprezentującym poziom Triple-A[2][3]. W MLB zadebiutował 2 sierpnia 1973 w meczu przeciwko Chicago White Sox, w którym zaliczył uderzenie[2][4]. W 1974 w głosowaniu do nagrody American League Rookie of the Year, zajął 3. miejsce[5]. W sezonie 1976 miał najlepszą w lidze średnią uderzeń 0,333, zaliczył najwięcej uderzeń (195) i triple'ów (13), a także po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd[2].
W 1980 zwyciężył w lidze klasyfikacji pod względem średniej uderzeń (0,390), on-base percentage (0,454) oraz slugging percentage (0,664), został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem i otrzymał nagrodę Silver Slugger Award[6][7]. W tym samym roku wystąpił w World Series, w których Royals ulegli Philadelphia Phillies 2–4[8].
W sezonie 1985 miał średnią uderzeń 0,335 (2 .wynik w lidze), najlepszy wskaźnik slugging percentage (0,450), a w głosowaniu do nagrody MVP American League, zajął 2. miejsce za Donem Mattingly z New York Yankees[9][10]. W tym samym roku wystąpił w World Series, w których Royals pokonali St. Louis Cardinals 4–3, a także zdobył Złotą Rękawicę[11][12]. Pod koniec kariery grał głównie na pozycji pierwszobazowego i jako designated hitter[2]. 30 września 1992 w spotkaniu z California Angels zaliczył 3000. uderzenie[13]. W 1999 został wybrany do Baseball Hall of Fame[14].
Nagrody i wyróżnienia
| Nagroda/wyróżnienie |
Lata |
Źródło
|
| MVP American League |
1980 |
[6]
|
| 13× All-Star |
1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982
1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988 |
[2]
|
| ALCS MVP |
1985 |
[15]
|
| Gold Glove Award |
1985 |
[12]
|
| 3× Silver Slugger Award |
1980, 1985, 1988 |
[7]
|
| Zwycięzca w World Series |
1985 |
[11]
|
| Lou Gehrig Memorial Award |
1986 |
[16]
|
| Hutch Award |
1980 |
[16]
|
| Baseball Hall of Fame |
od 1999 |
[14]
|
| # 5 zastrzeżony przez Royals |
1999 |
[17]
|
Przypisy
| Miotacze |
|
|---|
| Łapacze |
|
|---|
| Pierwszobazowi |
|
|---|
| Drugobazowi |
|
|---|
| Trzeciobazowi |
|
|---|
| Łącznicy |
|
|---|
| Zapolowi |
|
|---|
| Designated hitters |
|
|---|
| Menadżerowie |
|
|---|
Działacze
Pionierzy |
|
|---|
| Sędziowie |
|
|---|
