Johannes Peter Wagner (ur. 24 lutego 1874, zm. 6 grudnia 1955) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łącznika, prawozapolowego i pierwszobazowego przez 21 sezonów w Major League Baseball.
Wagner swoją karierę rozpoczął w 1895 w zespołach niższych lig, po czym lipcu 1897 podpisał kontrakt z Louisville Colonels z National League[1]. W grudniu 1899 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Pittsburgh Pirates i już w pierwszym sezonie występów w tym klubie, miał najlepszą średnią uderzeń (0,381), najlepszy wskaźnik slugging percentage (0,573), zaliczył najwięcej double'ów (45) i triple'ów (22)[1][2]. W 1901 i 1902 zdobył mistrzostwo National League; w sezonie 1902 grał głównie na pozycji prawozapolowego[1][2]. W 1903 zagrał we wszystkich meczach World Series, rozegranych po raz pierwszy pomiędzy zwycięzcami National League i American League; w serii rozgrywanej w formacie best-of-nine Pirates ulegli Boston Americans 3–5[3]. W sezonie 1909 Pirates odnieśli 110 zwycięstw w sezonie zasadniczym (rekord do dziś nie pobity) i pokonali w World Series Detroit Tigers 4–3[4].
Wagner karierę zawodniczą zakończył w 1917[2]. W latach 1933–1951 był trenerem w Pittsburgh Pirates[1]. W 1912 w głosowaniu do nagrody Chalmers Award dla najbardziej wartościowego zawodnika sezonu zasadniczego zajął 2. miejsce za Larrym Doyle'em z New York Giants[5]. W 1936 był jednym z pięciu baseballistów, którzy zostali wybrani jako pierwsi do Baseball Hall of Fame[6].
W kwietniu 2013 na aukcji internetowej oryginalna karta baseballowa z Wagnerem (T206 Honus Wagner) została sprzedana za 2,1 miliona dolarów[7].
Przypisy
| Miotacze |
|
|---|
| Łapacze |
|
|---|
| Pierwszobazowi |
|
|---|
| Drugobazowi |
|
|---|
| Trzeciobazowi |
|
|---|
| Łącznicy |
|
|---|
| Zapolowi |
|
|---|
| Designated hitters |
|
|---|
| Menadżerowie |
|
|---|
Działacze
Pionierzy |
|
|---|
| Sędziowie |
|
|---|
.JPG)
