National League (NL) – jedna z dwóch lig będących częściami Major League Baseball. Nazywana czasem Senior Circuit w odróżnieniu od American League (Junior Circuit), ligi powstałej 25 lat później[1][2].
National League założono 2 lutego 1876 z inicjatywy Williama Hulberta, biznesmena z Chicago i zastąpiła rozwiązaną rok wcześniej ligę National Association of Professional Base Ball Players (NAPBBP)[3]. Do National League należało początkowo osiem zespołów[3]:
Pierwszy mecz w National League miał miejsce 22 kwietnia 1876 pomiędzy Boston Red Caps i Philadelphia Athletics w obecności 3000 widzów[1]. W 1882 powstała konkurencyjna liga American Association, której, w latach 1884–1890, zwycięzca przystępował do rywalizacji ze zwycięzcą National League w ramach World Series[8]. American Association została rozwiązana po sezonie 1891 po tym, jak kilka zespołów przeszło do National League[9].
W 1901 roku założono American League i dwa lata później po raz pierwszy rozegrano World Series, do której przystąpił zwycięzca tej ligi i zwycięzca National League[3][8]. Od 1900 do 1961 roku National League tworzyło osiem zespołów[3]:
W 1962 do ligi przystąpiły dwa zespoły New York Mets i Houston Colt .45s (od 1965 jako Houston Astros), a w 1969 kolejne dwa San Diego Padres i Montreal Expos, co spowodowało podział ligi na dwie dywizje, wschodnią (East Division) i zachodnią (West Division), po sześć zespołów[3]. W 1993 dołączyły Colorado Rockies i Florida Marlins (w 1994 utworzono nową, trzecią dywizję – Central Division), zaś pięć lat później Arizona Diamondbacks i Milwaukee Brewers z American League, po czym National League liczyła 16 zespołów, a American League 14[3][10]. W 1997 w Major League Baseball wprowadzono interleague play, dzięki czemu zespoły z National i American League mogą rozgrywać mecze między sobą w czasie trwania sezonu zasadniczego[3]. W 2012 w celu wyrównania liczby drużyn w każdej z lig, do American League dołączył zespół Houston Astros[11].
Zespoły
Przypisy
