Kenton Lloyd Boyer (ur. 20 maja 1931, zm. 7 września 1982) – amerykański baseballista, który występował na pozycji trzeciobazowego przez 15 sezonów w Major League Baseball.
Życiorys
Przed sezonem 1949 podpisał kontrakt jako wolny agent z St. Louis Cardinals, jednak początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Houston Buffaloes występującym na poziomie Double-A[1][2]. W Major League zadebiutował 12 lipca 1955 w przegranym 4-14 meczu przeciwko Chicago Cubs, w którym zdobył pierwszego w karierze home runa[3][4]. Początkowo grał także na pozycji środkowozapolowego[5]. W sezonie 1958 został na stałe przesunięty na trzecią bazę, a rok później został mianowany kapitanem zespołu[5].
W sezonie 1964 wystąpił we wszystkich meczach w World Series, w których Cardinals pokonali New York Yankees w siedmiu meczach; został także wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem[6][7]. W październiku 1965 w ramach wymiany przeszedł do New York Mets, w którym występował przez dwa sezony[1]. Grał jeszcze w Chicago White Sox i Los Angeles Dodgers[1]. Po zakończeniu kariery był między innymi trenerem i menadżerem St. Louis Cardinals oraz w klubach niższych lig[5]. Zmarł 7 września 1982 na raka płuc w wieku 51 lat[5].
Nagrody i wyróżnienia
Nagroda/wyróżnienie |
Lata |
Źródło
|
MVP National League |
1964 |
[8]
|
11× All-Star |
1956, 1959¹, 1959², 1960¹, 1960², 1961¹, 1961², 1962¹, 1962², 1963, 1964 |
[9][10]
|
5× Gold Glove Award |
1958, 1959, 1960, 1961, 1963 |
[11]
|
Zwycięzca w World Series |
1964 |
[6]
|
Lou Gehrig Memorial Award |
1964 |
[12]
|
# 14 zastrzeżony przez Cardinals |
1984 |
[13]
|
Przypisy