Shane Victorino

Shane Victorino jako zawodnik Boston Red Sox
zapolowy
Pełne imię i nazwisko	Shane Patrick Victorino
Pseudonim	Flyin' Hawaiian
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1980 Wailuku
Odbijał	prawą
Rzucał	prawą
Debiut	2 kwietnia 2003
Ostatni występ	4 października 2015
Statystyki
Średnia uderzeń	0,275
Home runy	108
Uderzenia	1274
RBI	489
Kariera klubowa
Lata Kluby 2003 San Diego Padres 2005–2012 Philadelphia Phillies 2012 Los Angeles Dodgers 2013–2015 Boston Red Sox 2015 Los Angeles Angels of Anaheim
Strona internetowa

Shane Patrick Victorino (ur. 30 listopada 1980) – amerykański baseballista, który występował na pozycji zapolowego.

W czerwcu 1999 został wybrany w szóstej rundzie draftu z numerem pierwszym przez Los Angeles Dodgers, jednak występował jedynie w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Las Vegas 51s, reprezentującym poziom Triple-A^[1][2].

W grudniu 2002 roku przeszedł na zasadzie Rule 5 draft (draft, do którego przystępują zawodnicy niemieszczący się w 40-osobowej kadrze zespołu) do San Diego Padres, w którym zadebiutował 2 kwietnia 2003 w meczu przeciwko San Francisco Giants jako pinch runner^[1]. Po rozegraniu 36 meczów w MLB powrócił do organizacji Los Angeles Dodgers^[1][2].

Po występach w latach 2003–2004 w zespołach farmerskich Dodgers, w grudniu 2004 przeszedł na zasadzie Rule 5 draft do Philadelphia Phillies^[1][2]. W barwach nowego zespołu zadebiutował 3 września 2005 w meczu z Washington Nationals, a 19 dni później w spotkaniu z Atlanta Braves zdobył pierwszego home runa w MLB^[3].

2 października 2008 w drugim meczu National League Division Series, w których przeciwnikiem Phillies był Milwaukee Brewers, zdobył pierwszego w historii klubu grand slama w postseason, po piłce narzuconej przez CC Sabathię^[4]. W tym samym roku zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Phillies pokonali Tampa Bay Rays 4–1^[5]. W 2008 po raz pierwszy zdobył Złotą Rękawicę^[1].

W lipcu 2009 po raz pierwszy został wybrany do Meczu Gwiazd, po otrzymaniu największej liczby głosów w ostatecznym głosowaniu^[6]. W tym samym roku zaliczył najwięcej triple'ów w MLB, osiągnięcie powtórzył w sezonie 2011^[1].

W lipcu 2012 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Los Angeles Dodgers, w którym zagrał 53 mecze^[1].

W grudniu 2012 jako wolny agent podpisał kontrakt z Boston Red Sox^[1]. 19 października 2013 w meczu numer sześć American League Championship Series, w których przeciwnikiem Red Sox był Detroit Tigers, wyrównał rekord MLB należący do Jima Thome'a zdobywając drugiego w karierze grand slama w postseason. Grand slam zdobyty przez Victorino w drugiej połowie siódmej zmiany dał prowadzenie Red Sox 5–2 i ostateczne zwycięstwo w serii^[7]. W World Series 2013 zagrał w czterech meczach, a Red Sox pokonali St. Louis Cardinals 4–2^[8].

27 lipca 2015 został zawodnikiem Los Angeles Angels of Anaheim^[9].

26 lutego 2016 podpisał niegwarantowany kontrakt z Chicago Cubs, jednak trzy miesiące później umowa została rozwiązana^[10].