Gerald Dempsey Posey (ur. 27 marca 1987) – amerykański baseballista występujący na pozycji łapacza i pierwszobazowego w San Francisco Giants.
Przebieg kariery
Posey studiował na Florida State University, gdzie w latach 2006–2008 grał w drużynie uniwersyteckiej Florida State Seminoles[1]. W 2008 został wybrany w drafcie w 1. rundzie z numerem piątym przez San Francisco Giants i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi we Fresno Grizzlies, reprezentującym poziom Triple-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 11 września 2009 w meczu przeciwko Los Angeles Dodgers[2][4].
W sezonie 2010 przez dwa miesiące grał na pierwszej bazie, jednak po transferze Bengie Moliny do Texas Rangers został pierwszym łapaczem w zespole Giants[5][6]. 7 lipca 2010 w meczu przeciwko Milwaukee Brewers zdobył pierwszego w karierze grand slama[7]. W tym samym roku został wybrany najlepszym debiutantem w National League i wystąpił w World Series, w których Giants pokonali Texas Rangers w pięciu meczach[8][9].
W 2011 wystąpił tylko w 45 meczach z powodu kontuzji, którą odniósł w starciu ze Scottem Cousinsem z Florida Marlins[10].
13 czerwca 2012 był łapaczem w meczu, w którym Matt Cain rozegrał 22. w historii Major League perfect game[11]. Niespełna miesiąc później po raz pierwszy w karierze został wybrany do pierwszej dziewiątki Meczu Gwiazd, otrzymując 7 621 370 głosów[12]. W sezonie 2012 zwyciężył w National League w klasyfikacji pod względem średniej uderzeń (0,336), a także po raz drugi wystąpił w World Series, gdzie Giants pokonali Detroit Tigers nie doznając żadnej porażki[13][14]. W tym samym roku został wybrany MVP National League otrzymując w głosowaniu członków Baseball Writers' Association of America 422 punkty[15]. W marcu 2013 podpisał nowy, największy w historii klubu, ośmioletni kontrakt wart 167 milionów dolarów[16].
13 lipca 2014 w meczu przeciwko Arizona Diamondbacks Posey i miotacz Madison Bumgarner zdobyli po jednym grand slamie; był to pierwszy przypadek w historii MLB, kiedy duet miotacz-łapacz (battery) dokonali tego w jednym meczu[17]. 29 sierpnia 2014 w meczu przeciwko Milwaukee Brewers został pierwszym łapaczem w historii klubu, który w karierze zaliczył dwukrotnie 5 odbić na pięć podejść w jednym meczu[18]. W tym samym roku zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Giants pokonali Kansas City Royals 4–3[19].
27 września 2016 w meczu przeciwko Colorado Rockies zaliczył 1000. odbicie w MLB[20]. W tym samym roku został po raz pierwszy w swojej karierze wyróżniony spośród łapaczy, otrzymując Złotą Rękawicę[21].
12 maja 2017 w spotkaniu z Cincinnati Reds zdobył w drugiej połowie siedemnastej zmiany walk-off home runa. Był to najpóźniej zdobyty, dający drużynie San Francisco Giants zwycięstwo home run. Poprzedni najpóźniej wybity walk-off home run należał do Williego Maysa (2 lipca 1963 przeciwko Brewers w 16. zmianie)[22].
Nagrody i wyróżnienia
Nagroda/wyróżnienie |
Lata |
Źródło
|
MVP National League |
2012 |
[15]
|
6× All-Star |
2012, 2013, 2015, 2016, 2017, 2018 |
[2][12]
|
Gold Glove Award |
2016 |
[21]
|
4× Silver Slugger Award |
2012, 2014, 2015, 2017 |
[2]
|
3× zwycięzca w World Series |
2010, 2012, 2014 |
[9][14][19]
|
NL Rookie of the Year Award |
2010 |
[8]
|
Hank Aaron Award |
2012 |
[23]
|
Przypisy