PROFILPELAJAR.COM

Strażnica KOP „Riasto”
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1925
Rozformowanie	1939
	Organizacja
Dyslokacja	Riasto
Formacja	Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość	Kompania graniczna KOP „Lenin”; Kompania graniczna KOP „Grabów”

Strażnica KOP „Riasto” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W 1925, w składzie 5 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 16 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 16 strażnic^[1]. Strażnica KOP „Riasto” funkcjonowała w strukturze organizacyjnej 3 kompanii granicznej KOP „Lenin” w latach 1928–1929^[2]^[3] i 1938 – 1939^[4]^[5] batalionu KOP „Sienkiewicze”^[6]. W latach 1931–1934 znajdowała się w strukturze 2 kompanii KOP „Grabów”^[7]^[8]^[9]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej^[10].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym^[8]. Strażnicę w 1938 z macierzystą kompanią łączył trakt długości 12 km^[4]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej^[10].

Osobny artykuł: strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza.

Służba graniczna

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[11]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza^[10].

Strażnica KOP „Riasto” w 1938 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 9 kilometrów 415 metrów od słupa granicznego nr 1069 do 1076^[4].

Sąsiednie strażnice:

strażnica KOP „Milewicze” ⇔ strażnica KOP „Zalutycze” – 1928^[2], 1929^[3]
strażnica KOP „Grabów” ⇔ strażnica KOP „Jowicze” – 1938^[4]

Uwagi

↑ Futor Raśno, gmina Lenin, powiat łuniniecki, województwo poleskie.

Przypisy

↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1928.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1929.
↑ ^a ^b ^c ^d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 89/1938.
↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 310.
↑ Szubański 2000 ↓, s. 89.
↑ Szkice dyslokacyjne ↓.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 29/1932.
↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 56/1934.
↑ ^a ^b ^c Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3–4.

Bibliografia

Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
Graficzny wykaz budynków zajmowanych przez oddziały 2 Brygady KOP nr L.dz. 1040/2Br.OP.
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/151.)