PROFILPELAJAR.COM

Strażnica KOP „Prypeć”
	; Strażnica KOP „Prypeć” w okresie rozlewów wiosennych ~ 1926
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1925
Rozformowanie	1939
	Organizacja
Formacja	Korpus Ochrony Pogranicza
Podległość	Kompania graniczna KOP „Olhomel”

Strażnica KOP „Prypeć” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Geneza

Do czasu zakończenia wojny polsko-bolszewickiej, czyli do jesieni 1920, wschodnią granicę państwa polskiego wyznaczała linia frontu. Dopiero zarządzeniem z 6 listopada 1920 utworzono Kordon Graniczny Ministerstwa Spraw Wojskowych^[1]. W połowie stycznia 1921 zmodyfikowano formę ochrony granicy i rozpoczęto organizowanie Kordonu Granicznego Naczelnego Dowództwa WP. Obsadzony on miał być przez żandarmerię polową i oddziały wojskowe^[2]. Latem 1921 ochronę granicy wschodniej postanowiło powierzyć Batalionom Celnym^[3]. W Łachwie rozmieszczono dowództwo i pododdziały sztabowe 1 batalionu celnego, a jej 3 kompania stacjonowała w Maleszewie, która to wystawiała placówkę „Prypeć”. W drugiej połowie 1922 przeprowadzono kolejną reorganizację organów strzegących granicy wschodniej^[4]. 1 września 1922 bataliony celne przemianowano na bataliony Straży Granicznej^[5]. Już w następnym roku zlikwidowano Straż Graniczną, a z dniem 1 lipca 1923 pełnienie służby granicznej na wschodnich rubieżach powierzono Policji Państwowej^[6]. W sierpniu 1924 podjęto uchwałę o powołaniu Korpusu Ochrony Pogranicza – formacji zorganizowanej na wzór wojskowy, a będącej w etacie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych^[7].

Formowanie i zmiany organizacyjne

W 1925, w składzie 5 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 17 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 14 strażnic^[8]. Strażnica KOP „Prypeć” w latach 1928–1939 funkcjonowała w strukturze organizacyjnej 1 kompanii granicznej KOP „Olhomel”^[9]^[10]^[11]^[12]^[13]^[14]^[15]^[16]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej^[17].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym^[18]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 11,3 km^[14].

Osobny artykuł: strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza.

Służba graniczna

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi^[19].

Strażnica KOP „Prypeć” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 1 kilometr 300 metrów od słupa granicznego nr 1137 do 1139^[18], a w 1938 pododcinek szerokości 4 kilometrów 970 metrów od słupa granicznego nr 1137 do 1142^[14].

Wydarzenia

W meldunku sytuacyjnym KOP za okres od 1 do 10 listopada 1928 odnotowano: W stronę posterunku alarmowego strażnicy nieznany sprawca oddał strzały. Wartownik odpowiedział ogniem. Z powodu ciemności strzały okazały się bezskuteczne^[20].

Sąsiednie strażnice

strażnica KOP „Pieszczaniki” ⇔ strażnica KOP „Jezioro” – 1928^[9]
strażnica KOP „Wilcza” ⇔ strażnica KOP „Jezioro” - 1929^[10], 1931^[11], 1932^[21], 1934^[13]
strażnica KOP „Wilcza” ⇔ strażnica KOP „Maleszewo” - 1938^[14]

Przypisy

↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 56-58.
↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 59-63.
↑ Polak 1999 ↓, s. 6.
↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 76.
↑ Prochwicz i Kępa 2003 ↓, s. 20.
↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 94-101.
↑ Grochowski (red.) 1994 ↓, s. 7.
↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1928.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1929.
↑ ^a ^b Szkice dyslokacyjne ↓.
↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 29/1932.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 56/1934.
↑ ^a ^b ^c ^d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 89/1938.
↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 310.
↑ Szubański 2000 ↓, s. 89.
↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
↑ ^a ^b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 31/1932.
↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
↑ Meldunki sytuacyjne KOP ↓, s. 36/1928.
↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 30/1932.

Bibliografia

Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].

Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Lech Grochowski (red.): Korpus Ochrony Pogranicza w 70 rocznicę powstania. Materiały z konferencji popularnonaukowej. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1994.
Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T. 1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z 1928, 1934, 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Meldunki sytuacyjne dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.