Papieska elekcja 15 lutego 1145 – zakończyła się wyborem pierwszego cysterskiego papieża Eugeniusza III, który zastąpił zmarłego Lucjusza II.
Śmierć Lucjusza II i wybór Eugeniusza III
Papież Lucjusz II zmarł 15 lutego 1145 roku, prawdopodobnie wskutek ran odniesionych kilka dni wcześniej podczas zamieszek, do jakich doszło w Rzymie. W mieście panowały bowiem silne nastroje republikańskie, przeciwne świeckiej władzy papieża. Jeszcze tego samego dnia kardynałowie pospiesznie zebrali się w kościele S. Cesareo in Palatio by dokonać wyboru jego następcy. Z nieznanych bliżej przyczyn elektorzy jednomyślnie wybrali opata położonego poza miastem cysterskiego klasztoru S. Anastasio alle Tre Fontane Bernardo da Pisa, który najprawdopodobniej nie był kardynałem[1]. Elekt przyjął wybór i jako Eugeniusz III został intronizowany w bazylice laterańskiej. Jego wybór nie uspokoił jednak sytuacji w mieście i już wkrótce nowy papież musiał uchodzić do znajdującego się kilkadziesiąt kilometrów od Rzymu klasztoru Farfa. Dopiero tam został konsekrowany na biskupa przez kardynałów biskupów Corrado z Sabiny, Theodwina z S. Rufina i Pietro z Albano.
Kardynałowie elektorzy
W lutym 1145 roku było prawdopodobnie 43 kardynałów, z czego prawdopodobnie 7 przebywało na zagranicznych misjach legackich, a jeden nie był rezydentem Kurii Rzymskiej, zatem głosowało najwyżej 35 kardynałów[2]:
Trzynastu elektorów mianował Innocenty II, dziewięciu Celestyn II, dwunastu Lucjusz II, jednego Kalikst II i jednego Paschalis II.
Nieobecni
Wszyscy nieobecni byli nominatami Innocentego II.
Przypisy
- ↑ Opinie na temat przynależności Bernarda do Kolegium Kardnałów są podzielone. Brixius, s. 41 nr 7 oraz Zenker, s. 184-187, bazując na kilku wzmiankach we współczesnych kronikach, zaliczyli go do grona kardynałów. Horn, s. 42-45, wysunął jednak bardzo istotne argumenty przeciwko temu twierdzeniu: Bernard nie jest poświadczony jako kardynał w żadnym znanym nam dokumencie, świadectwa kronikarzy – niezbyt zresztą liczne – dają się wytłumaczyć jako efekt pomylenia klasztoru S. Anastasio z kościołem kardynalskim S. Anastasia, a z treści listu Bernarda z Clairvaux wystosowanego do kardynałów krótko po jego wyborze wynika, że nie należał on do Kolegium Kardynalskiego.
- ↑ Zob. M. Horn, s. 40, oraz Brixius, s. 22
Bibliografia
- Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
- Philipp Jaffé, Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII, vol. II, Lipsk 1888
- Michael Horn, Studien zur Geschichte Papst Eugens III.(1145-1153), Lang 1992
- Johannes M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
- Barbara Zenker, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130 bis 1159, Würzburg 1964
Linki zewnętrzne
| XI wiek |
|
|---|
| XII wiek |
|
|---|
| XIII wiek |
|
|---|
| XIV wiek |
|
|---|
| XV wiek |
|
|---|
| XVI wiek |
|
|---|
| XVII wiek |
|
|---|
| XVIII wiek |
|
|---|
| XIX wiek |
|
|---|
| XX wiek |
|
|---|
| XXI wiek |
|
|---|
